SIODELSKI ANDRZEJ, adiunkt Politechniki Gdańskiej, żeglarz
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''ANDRZEJ SIODELSKI''' (24 I 1943 Łyszkowice, powiat łowicki, województwo łódzkie – 5 VIII 2008 Warszawa), naukowiec energetyk, doktor inżynier [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), jachtowy kapitan żeglugi wielkiej, kapitan motorowodny. Syn urzędnika, pracownika Delegatury Rządu do Spraw Wybrzeża w Gdańsku – Tadeusza (24 IV 1908 – 23 V 1980), z zawodu stolarza, i Jadwigi z domu Bissinger (25 II 1911 – 24 XI 1986), krawcowej. Brat Krystyny (ur. 1950 Gdańsk), ekonomistki, absolwentki [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. <br/><br/> | '''ANDRZEJ SIODELSKI''' (24 I 1943 Łyszkowice, powiat łowicki, województwo łódzkie – 5 VIII 2008 Warszawa), naukowiec energetyk, doktor inżynier [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), jachtowy kapitan żeglugi wielkiej, kapitan motorowodny. Syn urzędnika, pracownika Delegatury Rządu do Spraw Wybrzeża w Gdańsku – Tadeusza (24 IV 1908 – 23 V 1980), z zawodu stolarza, i Jadwigi z domu Bissinger (25 II 1911 – 24 XI 1986), krawcowej. Brat Krystyny (ur. 1950 Gdańsk), ekonomistki, absolwentki [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. <br/><br/> | ||
W Gdańsku z rodziną od 1946. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1956 rozpoczął naukę w Technikum Przemysłu Okrętowego, które ukończył w 1961, już po zmianie nazwy szkoły na [[CENTRUM KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO I USTAWICZNEGO NR 1 W GDAŃSKU| Technikum Elektryczno-Mechaniczne]]. W 1968 absolwent Wydziału Elektrycznego PG, magister inżynier elektryk. Po studiach podjął pracę w PKP, w latach 1969–2008 pracował na Wydziale Elektrycznym PG, od 1976 doktor (przewód tamże). Członek Senatu PG i Rady Wydziału Elektroenergetyki i Automatyki. Autor i współautor publikacji z elektrotechniki, odnawialnych źródeł energii, gospodarki cieplnej, energetyki wiatrowej.<br/><br/> | W Gdańsku z rodziną od 1946. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1956 rozpoczął naukę w Technikum Przemysłu Okrętowego, które ukończył w 1961, już po zmianie nazwy szkoły na [[CENTRUM KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO I USTAWICZNEGO NR 1 W GDAŃSKU| Technikum Elektryczno-Mechaniczne]]. W 1968 absolwent Wydziału Elektrycznego PG, magister inżynier elektryk. Po studiach podjął pracę w PKP, w latach 1969–2008 pracował na Wydziale Elektrycznym PG, od 1976 doktor (przewód tamże). Członek Senatu PG i Rady Wydziału Elektroenergetyki i Automatyki. Autor i współautor publikacji z elektrotechniki, odnawialnych źródeł energii, gospodarki cieplnej, energetyki wiatrowej.<br/><br/> | ||
| − | Przez wiele lat pływał na jachtach po Morzu Bałtyckim i Morzu Północnym, od 1959 żeglarz jachtowy, od 1963 sternik morski, od 1970 jachtowy | + | Przez wiele lat pływał na jachtach po Morzu Bałtyckim i Morzu Północnym, od 1959 żeglarz jachtowy, od 1963 sternik morski, od 1970 jachtowy kapitan żeglugi bałtyckiej (dowodził wówczas jachtem „Alf”), od 1990 jachtowy kapitan żeglugi wielkiej i kapitan motorowodny. Był instruktorem żeglarstwa oraz instruktorem motorowodnym w Okręgu Gdańskim Polskiego Związku Żeglarskiego. Po 1989 powoływany przez ministra resortowego na funkcję ławnika Orzekającej Izby Morskiej przy Sądzie Okręgowym w Gdańsku z siedzibą w Gdyni. <br/><br/> |
Od 1957 należał do Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP), pełnił funkcję instruktora, należał do Wydziału Wychowania Morskiego w Chorągwi Gdańskiej ZHP. W latach 1959–1962 był drużynowym 5. Wodnej Drużyny Harcerzy w Hufcu ZHP w Gdańsku. Prowadził szkolenia żeglarskie dla Harcerskiego Ośrodka Morskiego w Pucku i Centrum Wychowania Morskiego ZHP w Gdyni, pełniąc funkcje komendanta szkolenia żeglarskiego, egzaminatora na stopnie żeglarskie, jednocześnie reprezentując ZHP we władzach Polskiego Związku Żeglarskiego. W latach 1972–1974 i 1990–1991 kierował Wydziałem Wychowania Wodnego w Komendzie Gdańskiej Chorągwi ZHP, w latach 1991–2000 był komendantem Jachtklubu ZHP „Wodnik” w Gdańsku, prowadząc rejsy morskie z harcerskimi załogami, przede wszystkim tzw. rejsy stażowe do portów bałtyckich – Sztokholm, Kalmar, Visby, Kopenhaga, Bornholm, Aleuty – niezbędne do zdobywania wyższych stopni żeglarskich. Organizator i współorganizator Harcerskich Spartakiad Drużyn Wodnych Chorągwi Gdańskiej. <br/><br/> | Od 1957 należał do Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP), pełnił funkcję instruktora, należał do Wydziału Wychowania Morskiego w Chorągwi Gdańskiej ZHP. W latach 1959–1962 był drużynowym 5. Wodnej Drużyny Harcerzy w Hufcu ZHP w Gdańsku. Prowadził szkolenia żeglarskie dla Harcerskiego Ośrodka Morskiego w Pucku i Centrum Wychowania Morskiego ZHP w Gdyni, pełniąc funkcje komendanta szkolenia żeglarskiego, egzaminatora na stopnie żeglarskie, jednocześnie reprezentując ZHP we władzach Polskiego Związku Żeglarskiego. W latach 1972–1974 i 1990–1991 kierował Wydziałem Wychowania Wodnego w Komendzie Gdańskiej Chorągwi ZHP, w latach 1991–2000 był komendantem Jachtklubu ZHP „Wodnik” w Gdańsku, prowadząc rejsy morskie z harcerskimi załogami, przede wszystkim tzw. rejsy stażowe do portów bałtyckich – Sztokholm, Kalmar, Visby, Kopenhaga, Bornholm, Aleuty – niezbędne do zdobywania wyższych stopni żeglarskich. Organizator i współorganizator Harcerskich Spartakiad Drużyn Wodnych Chorągwi Gdańskiej. <br/><br/> | ||
Odznaczony między innymi Brązowym (1979) i Złotym (1993) Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2004), Krzyżem za Zasługi dla ZHP (1974), odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] (1982), wyróżniony odznaką Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1973), Brązową Odznaką Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej (1973), Srebrną Odznaką Centralnego Związku Budownictwa Mieszkaniowego (1974), Srebrną (1993) i Złotą (2004) Odznaką Honorową Polskiego Związku Motorowodnego i Narciarstwa Wodnego, honorowym tytułem Zasłużony Instruktor Chorągwi Gdańskiej ZHP (1992). <br/><br/> | Odznaczony między innymi Brązowym (1979) i Złotym (1993) Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2004), Krzyżem za Zasługi dla ZHP (1974), odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] (1982), wyróżniony odznaką Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1973), Brązową Odznaką Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej (1973), Srebrną Odznaką Centralnego Związku Budownictwa Mieszkaniowego (1974), Srebrną (1993) i Złotą (2004) Odznaką Honorową Polskiego Związku Motorowodnego i Narciarstwa Wodnego, honorowym tytułem Zasłużony Instruktor Chorągwi Gdańskiej ZHP (1992). <br/><br/> | ||
Wersja z 12:07, 23 lip 2022
ANDRZEJ SIODELSKI (24 I 1943 Łyszkowice, powiat łowicki, województwo łódzkie – 5 VIII 2008 Warszawa), naukowiec energetyk, doktor inżynier Politechniki Gdańskiej (PG), jachtowy kapitan żeglugi wielkiej, kapitan motorowodny. Syn urzędnika, pracownika Delegatury Rządu do Spraw Wybrzeża w Gdańsku – Tadeusza (24 IV 1908 – 23 V 1980), z zawodu stolarza, i Jadwigi z domu Bissinger (25 II 1911 – 24 XI 1986), krawcowej. Brat Krystyny (ur. 1950 Gdańsk), ekonomistki, absolwentki Uniwersytetu Gdańskiego.
W Gdańsku z rodziną od 1946. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1956 rozpoczął naukę w Technikum Przemysłu Okrętowego, które ukończył w 1961, już po zmianie nazwy szkoły na Technikum Elektryczno-Mechaniczne. W 1968 absolwent Wydziału Elektrycznego PG, magister inżynier elektryk. Po studiach podjął pracę w PKP, w latach 1969–2008 pracował na Wydziale Elektrycznym PG, od 1976 doktor (przewód tamże). Członek Senatu PG i Rady Wydziału Elektroenergetyki i Automatyki. Autor i współautor publikacji z elektrotechniki, odnawialnych źródeł energii, gospodarki cieplnej, energetyki wiatrowej.
Przez wiele lat pływał na jachtach po Morzu Bałtyckim i Morzu Północnym, od 1959 żeglarz jachtowy, od 1963 sternik morski, od 1970 jachtowy kapitan żeglugi bałtyckiej (dowodził wówczas jachtem „Alf”), od 1990 jachtowy kapitan żeglugi wielkiej i kapitan motorowodny. Był instruktorem żeglarstwa oraz instruktorem motorowodnym w Okręgu Gdańskim Polskiego Związku Żeglarskiego. Po 1989 powoływany przez ministra resortowego na funkcję ławnika Orzekającej Izby Morskiej przy Sądzie Okręgowym w Gdańsku z siedzibą w Gdyni.
Od 1957 należał do Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP), pełnił funkcję instruktora, należał do Wydziału Wychowania Morskiego w Chorągwi Gdańskiej ZHP. W latach 1959–1962 był drużynowym 5. Wodnej Drużyny Harcerzy w Hufcu ZHP w Gdańsku. Prowadził szkolenia żeglarskie dla Harcerskiego Ośrodka Morskiego w Pucku i Centrum Wychowania Morskiego ZHP w Gdyni, pełniąc funkcje komendanta szkolenia żeglarskiego, egzaminatora na stopnie żeglarskie, jednocześnie reprezentując ZHP we władzach Polskiego Związku Żeglarskiego. W latach 1972–1974 i 1990–1991 kierował Wydziałem Wychowania Wodnego w Komendzie Gdańskiej Chorągwi ZHP, w latach 1991–2000 był komendantem Jachtklubu ZHP „Wodnik” w Gdańsku, prowadząc rejsy morskie z harcerskimi załogami, przede wszystkim tzw. rejsy stażowe do portów bałtyckich – Sztokholm, Kalmar, Visby, Kopenhaga, Bornholm, Aleuty – niezbędne do zdobywania wyższych stopni żeglarskich. Organizator i współorganizator Harcerskich Spartakiad Drużyn Wodnych Chorągwi Gdańskiej.
Odznaczony między innymi Brązowym (1979) i Złotym (1993) Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2004), Krzyżem za Zasługi dla ZHP (1974), odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (1982), wyróżniony odznaką Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1973), Brązową Odznaką Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej (1973), Srebrną Odznaką Centralnego Związku Budownictwa Mieszkaniowego (1974), Srebrną (1993) i Złotą (2004) Odznaką Honorową Polskiego Związku Motorowodnego i Narciarstwa Wodnego, honorowym tytułem Zasłużony Instruktor Chorągwi Gdańskiej ZHP (1992).
Od 1973 mąż Reginy Dąbrowskiej (ur. 1942), lekarza medycyny, ojciec Magdaleny (ur. 1974), lekarza medycyny, Wojciecha (ur. 1978), inżyniera i Marcina (ur. 1982), inżyniera. Powtórnie żonaty od 2007 z Danutą Parys, nauczycielką, harcmistrzynią. Pochowany na cmentarzu św. Franciszka na Siedlcach. W 2016 upamiętniony tabliczką epitafijną w Mauzoleum Pamięci Harcerstwa w Skulsku.
Bibliografia:
Archiwum rodzinne hm. Danuty Parys-Siodelskiej i Krystyny Siodelskiej.
Epitafia w Mauzoleum Pamięci Harcerstwa w Skulsku, www.facebook.com/wspolnotaskulskazhp.
Kuligowski Zenon, Radys Bogdan, Harcerstwo gdańskie 1945-1973, Gdańsk 2015, s. 66 i 183.
Niezwykłe biografie harcerskie Tczewa i Pomorza, red. Kulas Jan, Pelplin 2016, s. 108-111.
Puchała Stanisław, Poczet harcmistrzyń i harcmistrzów, t. 2, Warszawa 2014, s. 501-502.
Siodelski Andrzej, www.gdanska.zhp.pl.
