NIXDORFF JOHANN, prawnik
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Po studiach pracował w Gdańsku jako opiekun synów burmistrza [[PAHL NICOLAUS | Nicolausa Pahla]], przebywał z nimi w Bydgoszczy, gdzie sam doskonalił posługiwanie się językiem polskim. W Bydgoszczy 1 VIII 1649 przeszedł na wyznanie katolickie, wstąpił do zakonu bernardynów, szybko jednak zrezygnował i powrócił do luteranizmu. W latach 1649–1654 praktykował w sądach w Piotrkowie Trybunalskim. W 1655 otrzymał posadę sekretarza miejskiego w Elblągu, w 1656 (w czasie trwania szwedzkiego "potopu") wrócił na krótko do Gdańska i w latach 1656–1660 ponownie pracował w Piotrkowie Trybunalskim. Był jednym z protegowanych [[FABRICIUS VINCENTIUS | Vincentiusa Fabriciusa]].<br/><br/> | Po studiach pracował w Gdańsku jako opiekun synów burmistrza [[PAHL NICOLAUS | Nicolausa Pahla]], przebywał z nimi w Bydgoszczy, gdzie sam doskonalił posługiwanie się językiem polskim. W Bydgoszczy 1 VIII 1649 przeszedł na wyznanie katolickie, wstąpił do zakonu bernardynów, szybko jednak zrezygnował i powrócił do luteranizmu. W latach 1649–1654 praktykował w sądach w Piotrkowie Trybunalskim. W 1655 otrzymał posadę sekretarza miejskiego w Elblągu, w 1656 (w czasie trwania szwedzkiego "potopu") wrócił na krótko do Gdańska i w latach 1656–1660 ponownie pracował w Piotrkowie Trybunalskim. Był jednym z protegowanych [[FABRICIUS VINCENTIUS | Vincentiusa Fabriciusa]].<br/><br/> | ||
Od 1660 pracował w Gdańsku jako adwokat i doradca prawny gdańskich cechów. Od 31 V 1666 tytularny sekretarz króla polskiego Jana Kazimierza. W 1673 wysłany został przez gdańskich kupców do Edynburga w celu łagodzenia sporów ze Szkotami. W rok później, przekupiony, poparł Radę Miejską Gdańska w sporze z cechami, co te uznały za zdradę, w efekcie czego na pewien czas usunął się do Elbląga.<br/><br/> | Od 1660 pracował w Gdańsku jako adwokat i doradca prawny gdańskich cechów. Od 31 V 1666 tytularny sekretarz króla polskiego Jana Kazimierza. W 1673 wysłany został przez gdańskich kupców do Edynburga w celu łagodzenia sporów ze Szkotami. W rok później, przekupiony, poparł Radę Miejską Gdańska w sporze z cechami, co te uznały za zdradę, w efekcie czego na pewien czas usunął się do Elbląga.<br/><br/> | ||
| − | Badał historię prawa polskiego, zapoznając się z aktami Trybunału Koronnego z Piotrkowa i Lublina. Autor między innymi ''Regni Poloniae terrarumque Prussiae | + | Badał historię prawa polskiego, zapoznając się z aktami Trybunału Koronnego z Piotrkowa i Lublina. Autor między innymi ''Regni Poloniae terrarumque Prussiae Regalis processus judiciarii per tabulam delineatio'' (1654), ''De tribunalitio Regni Poloniae iudicio eiusdemque iudici regestris brevis et thematica commentatio'' (1655), ''Opuscula iuridicio'' (1685), ''Dantiscani regni Poloniae Pruss'' (1685), wydawanych między innymi przez [[RHETE PHILIPP CHRISTIAN | Philippa Christiana Rhetea]].<br/><br/> |
Od 4 V 1660 żonaty był z Magdaleną, córką Andreasa Boyego, brandenburskiego radcy dworu. Z czworga dzieci przeżyła go tylko córka. Zmarł na apopleksję. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Od 4 V 1660 żonaty był z Magdaleną, córką Andreasa Boyego, brandenburskiego radcy dworu. Z czworga dzieci przeżyła go tylko córka. Zmarł na apopleksję. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografa''':<br/> | '''Bibliografa''':<br/> | ||
Wersja z 08:08, 13 lip 2022
JOHANN NIXDORFF (ochrzczony 2 I 1625 w kościele Najświętszej Marii Panny Gdańsk – 31 XII 1697 Gdańsk), prawnik. Syn wagowego lnu Melchiora i Ursuli, córki Johanna Reichenbacha. Uczył się w szkole św. Piotra i Pawła, w latach 1641–1644 uczeń Gimnazjum Akademickiego. Od 1644 studiował prawo na uniwersytecie w Roztoku (Rostock) (1644–1645), Królewcu (1645–1646) i po otrzymaniu stypendium Rady Miejskiej Gdańska w Lejdzie (1646–1648).
Po studiach pracował w Gdańsku jako opiekun synów burmistrza Nicolausa Pahla, przebywał z nimi w Bydgoszczy, gdzie sam doskonalił posługiwanie się językiem polskim. W Bydgoszczy 1 VIII 1649 przeszedł na wyznanie katolickie, wstąpił do zakonu bernardynów, szybko jednak zrezygnował i powrócił do luteranizmu. W latach 1649–1654 praktykował w sądach w Piotrkowie Trybunalskim. W 1655 otrzymał posadę sekretarza miejskiego w Elblągu, w 1656 (w czasie trwania szwedzkiego "potopu") wrócił na krótko do Gdańska i w latach 1656–1660 ponownie pracował w Piotrkowie Trybunalskim. Był jednym z protegowanych Vincentiusa Fabriciusa.
Od 1660 pracował w Gdańsku jako adwokat i doradca prawny gdańskich cechów. Od 31 V 1666 tytularny sekretarz króla polskiego Jana Kazimierza. W 1673 wysłany został przez gdańskich kupców do Edynburga w celu łagodzenia sporów ze Szkotami. W rok później, przekupiony, poparł Radę Miejską Gdańska w sporze z cechami, co te uznały za zdradę, w efekcie czego na pewien czas usunął się do Elbląga.
Badał historię prawa polskiego, zapoznając się z aktami Trybunału Koronnego z Piotrkowa i Lublina. Autor między innymi Regni Poloniae terrarumque Prussiae Regalis processus judiciarii per tabulam delineatio (1654), De tribunalitio Regni Poloniae iudicio eiusdemque iudici regestris brevis et thematica commentatio (1655), Opuscula iuridicio (1685), Dantiscani regni Poloniae Pruss (1685), wydawanych między innymi przez Philippa Christiana Rhetea.
Od 4 V 1660 żonaty był z Magdaleną, córką Andreasa Boyego, brandenburskiego radcy dworu. Z czworga dzieci przeżyła go tylko córka. Zmarł na apopleksję.
Bibliografa:
Pauli Lesław, Jan Nixdorff (1625-1697) - pisarz prawa procesowego, Warszawa 1957.
Pauli Lesław, Nixdorff Jan (1624-1697), w: Polski Słownik Biograficzny, t. 13, 1978, s. 155-156.
Pszczółkowska Lidia Z., Nixdorff Jan, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. III, Gdańsk 1997, s. 327-328.
