SCHREIBER THOMAS JOHANNES, drukarz
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Thomas_Johannes_Schreiberfdhdkf.jpg|thumb|Strona tytułowa polskojęzycznego kalendarza na rok 1753, wydanego przez Thomasa Johannesa Schreibera]] | [[File:Thomas_Johannes_Schreiberfdhdkf.jpg|thumb|Strona tytułowa polskojęzycznego kalendarza na rok 1753, wydanego przez Thomasa Johannesa Schreibera]] | ||
| − | '''THOMAS JOHANNES SCHREIBER''' (2 III 1699 Lubeka – 30 VII 1778 Gdańsk), drukarz. Przybył z Lubeki do Gdańska najpewniej przed | + | '''THOMAS JOHANNES SCHREIBER''' (2 III 1699 Lubeka – 30 VII 1778 Gdańsk), drukarz. Przybył z Lubeki do Gdańska najpewniej przed 1723. Pracował jako pomocnik w zakładzie typograficznym [[STOLLE JOHANN DANIEL | Johanna Daniela Stollego]] ([[DRUKARSTWO I DRUKARNIE | drukarstwo i drukarnie]]), między 14 września a 7 grudnia 1724 przejął zakład od wdowy po Johannie Danielu Stollem, Concordii Benigny, z którą się ożenił.<br/><br/> |
Drukarnię, przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka), prowadził w latach 1724–1778. Miała ona wyłączność druku rozporządzeń, anonsów, biletów loteryjnych (od 1728) oraz publikacji gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Otrzymawszy od [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] tytuł drukarza miejskiego, odnowił zasób typograficzny drukarni i wydał ponad 210 tytułów, liczących łącznie ponad 2300 arkuszy. Wydawał dzieła [[LENGNICH GOTTFRIED | Gottfrieda Lengnicha]], [[KLEIN JACOB THEODOR | Jacoba Theodora Kleina]], [[HANOW MICHAEL CHRISTOPH | Michaela Hanowa]], także literaturę popularną, w tym [[KALENDARZE | kalendarze]]. Wznowił popularne wydania polskich kronik Galla Anonima i Wincentego Kadłubka, tłoczył dzieła w języku polskim i podręczniki do nauki tego języka.<br/><br/> | Drukarnię, przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka), prowadził w latach 1724–1778. Miała ona wyłączność druku rozporządzeń, anonsów, biletów loteryjnych (od 1728) oraz publikacji gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Otrzymawszy od [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] tytuł drukarza miejskiego, odnowił zasób typograficzny drukarni i wydał ponad 210 tytułów, liczących łącznie ponad 2300 arkuszy. Wydawał dzieła [[LENGNICH GOTTFRIED | Gottfrieda Lengnicha]], [[KLEIN JACOB THEODOR | Jacoba Theodora Kleina]], [[HANOW MICHAEL CHRISTOPH | Michaela Hanowa]], także literaturę popularną, w tym [[KALENDARZE | kalendarze]]. Wznowił popularne wydania polskich kronik Galla Anonima i Wincentego Kadłubka, tłoczył dzieła w języku polskim i podręczniki do nauki tego języka.<br/><br/> | ||
Uważa się, że w 1763 wydał w języku polskim czasopismo „Monitor”, opatrzone piękną szatą graficzną, druki z okazji jubileuszy i uroczystości: rocznicy wynalezienia druku (1740), wyzwolenia Gdańska spod panowania krzyżackiego (1754), założenia Gimnazjum Akademickiego (1758), pokoju oliwskiego (1760). Zatrudniał kilku zecerów i uczniów, dziewięciu czeladników, współpracowało z nim grono sztycharzy. W latach 50. i 60. XVIII wieku prowadził handel książkami, które reklamował na łamach wydawanego przez siebie czasopisma [[DANZIGER ERFAHRUNGEN | „Danziger Erfahrungen”]]. Oferował literaturę religijną, podręczniki szkolne oraz własne wydawnictwa.<br/><br/> | Uważa się, że w 1763 wydał w języku polskim czasopismo „Monitor”, opatrzone piękną szatą graficzną, druki z okazji jubileuszy i uroczystości: rocznicy wynalezienia druku (1740), wyzwolenia Gdańska spod panowania krzyżackiego (1754), założenia Gimnazjum Akademickiego (1758), pokoju oliwskiego (1760). Zatrudniał kilku zecerów i uczniów, dziewięciu czeladników, współpracowało z nim grono sztycharzy. W latach 50. i 60. XVIII wieku prowadził handel książkami, które reklamował na łamach wydawanego przez siebie czasopisma [[DANZIGER ERFAHRUNGEN | „Danziger Erfahrungen”]]. Oferował literaturę religijną, podręczniki szkolne oraz własne wydawnictwa.<br/><br/> | ||
W 1740, we współpracy z profesorem z Gimnazjum Akademickiego, zorganizował jubileusz 300-lecia wynalazku czcionki drukarskiej, z tej okazji oficyna wydała pierwsze opracowanie typografii gdańskiej, autorstwa Michaela Hanowa. W 1759, dzięki jego zabiegom, Rada Miejska Gdańska wydała ordynację drukarską, która ustalała sytuację prawną drukarstwa w Gdańsku, procedurę cenzurowania tekstów i ceny za usługi typograficzne. Powodzenie jego działalności wynikało z dobrego zarządzania zakładem oraz z rozwoju w Gdańsku nauki oświeceniowej (której podstawowym nośnikiem informacji były drukowane publikacje).<br/><br/> | W 1740, we współpracy z profesorem z Gimnazjum Akademickiego, zorganizował jubileusz 300-lecia wynalazku czcionki drukarskiej, z tej okazji oficyna wydała pierwsze opracowanie typografii gdańskiej, autorstwa Michaela Hanowa. W 1759, dzięki jego zabiegom, Rada Miejska Gdańska wydała ordynację drukarską, która ustalała sytuację prawną drukarstwa w Gdańsku, procedurę cenzurowania tekstów i ceny za usługi typograficzne. Powodzenie jego działalności wynikało z dobrego zarządzania zakładem oraz z rozwoju w Gdańsku nauki oświeceniowej (której podstawowym nośnikiem informacji były drukowane publikacje).<br/><br/> | ||
Z małżeństwa z Concordią Benigną miał synów [[SCHREIBER CAROL LUDWIG | Carola Ludwiga]] i Johanna Carla. Po niepowodzeniach starszego syna i wdowy po nim z prowadzeniem od 1765 własnej drukarni przy Große Wollwebergasse (ul. Tkacka), przejął ją w 1772 i włączył do własnej, przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka). W drukarni tej powstało przeszło 300 tytułów, a współpracowali z nią najlepsi ówcześni sztycharze. Spadkobiercą był młodszy z synów Johanna Carla, w 1780 nabył ją [[WEDEL DANIEL LUDWIG | Daniel Ludwig Wedel]]. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Z małżeństwa z Concordią Benigną miał synów [[SCHREIBER CAROL LUDWIG | Carola Ludwiga]] i Johanna Carla. Po niepowodzeniach starszego syna i wdowy po nim z prowadzeniem od 1765 własnej drukarni przy Große Wollwebergasse (ul. Tkacka), przejął ją w 1772 i włączył do własnej, przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka). W drukarni tej powstało przeszło 300 tytułów, a współpracowali z nią najlepsi ówcześni sztycharze. Spadkobiercą był młodszy z synów Johanna Carla, w 1780 nabył ją [[WEDEL DANIEL LUDWIG | Daniel Ludwig Wedel]]. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 20:24, 20 maj 2022
THOMAS JOHANNES SCHREIBER (2 III 1699 Lubeka – 30 VII 1778 Gdańsk), drukarz. Przybył z Lubeki do Gdańska najpewniej przed 1723. Pracował jako pomocnik w zakładzie typograficznym Johanna Daniela Stollego ( drukarstwo i drukarnie), między 14 września a 7 grudnia 1724 przejął zakład od wdowy po Johannie Danielu Stollem, Concordii Benigny, z którą się ożenił.
Drukarnię, przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka), prowadził w latach 1724–1778. Miała ona wyłączność druku rozporządzeń, anonsów, biletów loteryjnych (od 1728) oraz publikacji gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Otrzymawszy od Rady Miejskiej tytuł drukarza miejskiego, odnowił zasób typograficzny drukarni i wydał ponad 210 tytułów, liczących łącznie ponad 2300 arkuszy. Wydawał dzieła Gottfrieda Lengnicha, Jacoba Theodora Kleina, Michaela Hanowa, także literaturę popularną, w tym kalendarze. Wznowił popularne wydania polskich kronik Galla Anonima i Wincentego Kadłubka, tłoczył dzieła w języku polskim i podręczniki do nauki tego języka.
Uważa się, że w 1763 wydał w języku polskim czasopismo „Monitor”, opatrzone piękną szatą graficzną, druki z okazji jubileuszy i uroczystości: rocznicy wynalezienia druku (1740), wyzwolenia Gdańska spod panowania krzyżackiego (1754), założenia Gimnazjum Akademickiego (1758), pokoju oliwskiego (1760). Zatrudniał kilku zecerów i uczniów, dziewięciu czeladników, współpracowało z nim grono sztycharzy. W latach 50. i 60. XVIII wieku prowadził handel książkami, które reklamował na łamach wydawanego przez siebie czasopisma „Danziger Erfahrungen”. Oferował literaturę religijną, podręczniki szkolne oraz własne wydawnictwa.
W 1740, we współpracy z profesorem z Gimnazjum Akademickiego, zorganizował jubileusz 300-lecia wynalazku czcionki drukarskiej, z tej okazji oficyna wydała pierwsze opracowanie typografii gdańskiej, autorstwa Michaela Hanowa. W 1759, dzięki jego zabiegom, Rada Miejska Gdańska wydała ordynację drukarską, która ustalała sytuację prawną drukarstwa w Gdańsku, procedurę cenzurowania tekstów i ceny za usługi typograficzne. Powodzenie jego działalności wynikało z dobrego zarządzania zakładem oraz z rozwoju w Gdańsku nauki oświeceniowej (której podstawowym nośnikiem informacji były drukowane publikacje).
Z małżeństwa z Concordią Benigną miał synów Carola Ludwiga i Johanna Carla. Po niepowodzeniach starszego syna i wdowy po nim z prowadzeniem od 1765 własnej drukarni przy Große Wollwebergasse (ul. Tkacka), przejął ją w 1772 i włączył do własnej, przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka). W drukarni tej powstało przeszło 300 tytułów, a współpracowali z nią najlepsi ówcześni sztycharze. Spadkobiercą był młodszy z synów Johanna Carla, w 1780 nabył ją Daniel Ludwig Wedel.
