LELEWICZ KAZIMIERZ, fotografik
| Linia 10: | Linia 10: | ||
'''KAZIMIERZ LELEWICZ''' (15 XII 1896 Lubartów – 1 X 1986 Gdańsk), inżynier, fotografik. Po ukończeniu progimnazjum uczył się w mającej nieoficjalny status politechniki Szkole Mechaniczno-Technicznej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda w Warszawie, którą ukończył jako inżynier budownictwa kolejowego. W latach 1919–1921 budował linię kolejową Rejowiec-Bełżec na Lubelszczyźnie. Od 15 II 1921 do 18 IX 1939 pracował jako projektant linii i obiektów kolejowych w Okręgowej Dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Wilnie, w latach 1939–1945 zaś w tej dyrekcji zarządzanej przez kolejnych okupantów. Od 1921 roku uczył się zawodu fotografa u artysty malarza Ferdynanda Ruszczyca (1870–1936) i fotografika Jana Buhłaka (1876–1950). Współzałożyciel w 1926 Towarzystwa Fotograficznego w Wilnie. Eksperymentował z różnym technikami fotografii artystycznej, słynne są jego zdjęcia zwierząt, w tym psów. W czasie II wojny światowej w akowskim ruchu oporu.<br/><br/> Pracownik [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]], od 1948 kierował Studium Fotografii na [[WYDZIAŁ ARCHITEKTURY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Architektury]], współpracował z pracownią konserwatorską prof. [[BOROWSKI JAN | Jana Borowskiego]]. Uczył podstaw fotografii, między innymi znanych później fotografów [[FIGLAROWICZ STEFAN | Stefana Figlarowicza]] i [[GRABOWIECKI ZYGMUNT | Zygmunta Grabowieckiego]].<br/><br/> | '''KAZIMIERZ LELEWICZ''' (15 XII 1896 Lubartów – 1 X 1986 Gdańsk), inżynier, fotografik. Po ukończeniu progimnazjum uczył się w mającej nieoficjalny status politechniki Szkole Mechaniczno-Technicznej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda w Warszawie, którą ukończył jako inżynier budownictwa kolejowego. W latach 1919–1921 budował linię kolejową Rejowiec-Bełżec na Lubelszczyźnie. Od 15 II 1921 do 18 IX 1939 pracował jako projektant linii i obiektów kolejowych w Okręgowej Dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Wilnie, w latach 1939–1945 zaś w tej dyrekcji zarządzanej przez kolejnych okupantów. Od 1921 roku uczył się zawodu fotografa u artysty malarza Ferdynanda Ruszczyca (1870–1936) i fotografika Jana Buhłaka (1876–1950). Współzałożyciel w 1926 Towarzystwa Fotograficznego w Wilnie. Eksperymentował z różnym technikami fotografii artystycznej, słynne są jego zdjęcia zwierząt, w tym psów. W czasie II wojny światowej w akowskim ruchu oporu.<br/><br/> Pracownik [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]], od 1948 kierował Studium Fotografii na [[WYDZIAŁ ARCHITEKTURY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Architektury]], współpracował z pracownią konserwatorską prof. [[BOROWSKI JAN | Jana Borowskiego]]. Uczył podstaw fotografii, między innymi znanych później fotografów [[FIGLAROWICZ STEFAN | Stefana Figlarowicza]] i [[GRABOWIECKI ZYGMUNT | Zygmunta Grabowieckiego]].<br/><br/> | ||
| − | Od jesieni w 1945 dokumentował zniszczenia Gdańska, kolejne etapy odbudowy. Wartość artystyczną zdjęć obrazujących zniszczenia i odbudowę Gdańska doceniono po roku 1970. W 1973 [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Historyczne Miasta Gdańska]] (MHMG) zorganizowało wystawę ''Zniszczenia i odbudowa Gdańska'', prezentowane na niej zdjęcia (100) przekazał w darze tej placówce (część obecnie znajduje się w stałej ekspozycji w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]]). Kolekcja jego zdjęć Gdańska z lat 1945–1955 znajduje się też w zbiorach [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Nauk Biblioteki Gdańskiej]]. W 1947 współorganizator i pierwszy prezes Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego. Działał w powstałym w 1972 Towarzystwie Przyjaciół Gdańska.<br/><br/> | + | Od jesieni w 1945 dokumentował zniszczenia Gdańska, kolejne etapy odbudowy. Wartość artystyczną zdjęć obrazujących zniszczenia i odbudowę Gdańska doceniono po roku 1970. W 1973 [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Historyczne Miasta Gdańska]] (MHMG) zorganizowało wystawę ''Zniszczenia i odbudowa Gdańska'', prezentowane na niej zdjęcia (100) przekazał w darze tej placówce (część obecnie znajduje się w stałej ekspozycji w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]]). Kolekcja jego zdjęć Gdańska z lat 1945–1955 znajduje się też w zbiorach [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Nauk Biblioteki Gdańskiej]]. W 1947 współorganizator i pierwszy prezes [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO FOTOGRAFICZNE | Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego]]. Działał w powstałym w 1972 Towarzystwie Przyjaciół Gdańska.<br/><br/> |
| − | W 1957 otrzymał od FIAP (Stowarzyszenia Międzynarodowego Sztuki Fotograficznej w Brnie, Szwajcaria, zrzeszającego przedstawicieli 38 krajów) tytuł „Excellence de la Fédération Internationale de l’Art Photographique”. W 1960 otrzymał nagrodę Prezydium MRN w dziedzinie plastyki. Na wniosek MHMG za zasługi w fotograficznym dokumentowaniu miasta otrzymał w | + | W 1957 otrzymał od FIAP (Stowarzyszenia Międzynarodowego Sztuki Fotograficznej w Brnie, Szwajcaria, zrzeszającego przedstawicieli 38 krajów) tytuł „Excellence de la Fédération Internationale de l’Art Photographique”. W 1960 otrzymał nagrodę Prezydium MRN w dziedzinie plastyki. Na wniosek MHMG za zasługi w fotograficznym dokumentowaniu miasta otrzymał w 1975 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, w 1973 nagrodę kulturalną Przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, a w 1976 wojewody gdańskiego. Żonaty był z Marią (zm. 27 I 1991), pochowani na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 17:59, 2 maj 2022
KAZIMIERZ LELEWICZ (15 XII 1896 Lubartów – 1 X 1986 Gdańsk), inżynier, fotografik. Po ukończeniu progimnazjum uczył się w mającej nieoficjalny status politechniki Szkole Mechaniczno-Technicznej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda w Warszawie, którą ukończył jako inżynier budownictwa kolejowego. W latach 1919–1921 budował linię kolejową Rejowiec-Bełżec na Lubelszczyźnie. Od 15 II 1921 do 18 IX 1939 pracował jako projektant linii i obiektów kolejowych w Okręgowej Dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Wilnie, w latach 1939–1945 zaś w tej dyrekcji zarządzanej przez kolejnych okupantów. Od 1921 roku uczył się zawodu fotografa u artysty malarza Ferdynanda Ruszczyca (1870–1936) i fotografika Jana Buhłaka (1876–1950). Współzałożyciel w 1926 Towarzystwa Fotograficznego w Wilnie. Eksperymentował z różnym technikami fotografii artystycznej, słynne są jego zdjęcia zwierząt, w tym psów. W czasie II wojny światowej w akowskim ruchu oporu.
Pracownik Politechniki Gdańskiej, od 1948 kierował Studium Fotografii na Wydziale Architektury, współpracował z pracownią konserwatorską prof. Jana Borowskiego. Uczył podstaw fotografii, między innymi znanych później fotografów Stefana Figlarowicza i Zygmunta Grabowieckiego.
Od jesieni w 1945 dokumentował zniszczenia Gdańska, kolejne etapy odbudowy. Wartość artystyczną zdjęć obrazujących zniszczenia i odbudowę Gdańska doceniono po roku 1970. W 1973 Muzeum Historyczne Miasta Gdańska (MHMG) zorganizowało wystawę Zniszczenia i odbudowa Gdańska, prezentowane na niej zdjęcia (100) przekazał w darze tej placówce (część obecnie znajduje się w stałej ekspozycji w Ratuszu Głównego Miasta). Kolekcja jego zdjęć Gdańska z lat 1945–1955 znajduje się też w zbiorach Polskiej Akademii Nauk Biblioteki Gdańskiej. W 1947 współorganizator i pierwszy prezes Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego. Działał w powstałym w 1972 Towarzystwie Przyjaciół Gdańska.
W 1957 otrzymał od FIAP (Stowarzyszenia Międzynarodowego Sztuki Fotograficznej w Brnie, Szwajcaria, zrzeszającego przedstawicieli 38 krajów) tytuł „Excellence de la Fédération Internationale de l’Art Photographique”. W 1960 otrzymał nagrodę Prezydium MRN w dziedzinie plastyki. Na wniosek MHMG za zasługi w fotograficznym dokumentowaniu miasta otrzymał w 1975 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, w 1973 nagrodę kulturalną Przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, a w 1976 wojewody gdańskiego. Żonaty był z Marią (zm. 27 I 1991), pochowani na cmentarzu Srebrzysko.
