HÜNEFELD ANDREAS, drukarz
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Frontyspis Biblii gdańskiej, 1632.JPG|thumb|Frontyspis ''Biblii gdańskiej'', Gdańsk 1632, wydanej ''„w drukarnicy Andrzeja Hunefeldta”'']] | [[File:Frontyspis Biblii gdańskiej, 1632.JPG|thumb|Frontyspis ''Biblii gdańskiej'', Gdańsk 1632, wydanej ''„w drukarnicy Andrzeja Hunefeldta”'']] | ||
[[File:Andreas_Hünefeld.jpg|thumb|Frontyspis ''Psalmów Dawidowych'', drukował ''Andrzyi Hünefeldt'', 1632]] | [[File:Andreas_Hünefeld.jpg|thumb|Frontyspis ''Psalmów Dawidowych'', drukował ''Andrzyi Hünefeldt'', 1632]] | ||
| − | '''ANDREAS HÜNEFELD''' (1581 Halberstadt, Saksonia – 1666 Gdańsk), drukarz, wyznania kalwińskiego. W 1603 | + | '''ANDREAS HÜNEFELD''' (1581 Halberstadt, Saksonia – 1666 Gdańsk), drukarz, wyznania kalwińskiego. W 1603 przybył do Gdańska z [[GUILLEMOT WILHELM | Wilhelmem Guillemotem]], przejął założoną przez niego drukarnię w [[BRAMA NA ZBYTKACH | Bramie Na Zbytkach]] przy Ketterhagergasse (ul. Zbytki), poślubiając 22 IX 1608 wdowę po nim, Marię Baerckholten (1580–1649) ([[DRUKARSTWO I DRUKARNIE | drukarstwo i drukarnie]]; [[PRASA | prasa]]). Wydawał pisma na potrzeby gdańskiego środowiska naukowego i literackiego. Zasłynął wydaniem w 1615 jednego z podstawowych dzieł ruchu różokrzyżowców ''Fama Fraternitatis'', które przyczyniło się do powstania w Gdańsku placówki różokrzyżowców „Antilia”, a jeszcze bardziej wydaniem w 1632 [[BIBLIA GDAŃSKA | Biblii gdańskiej]], służącej następnie jako wzór dla wydawnictw zagranicznych. 4 IV 1633 otrzymał królewski przywilej na wyłączne wydawanie podręczników Jana Ámosa Komenskiego |
| − | Od | + | (wcześniej otrzymał zgodę na wydawanie w języku polskim i niemieckim, podczas gdy przywilej drukowania oryginalnej wersji łacińskiej posiadał [[RHETE GEORG | Georg Rhete]]). W 1634 wydrukował reprint ''Buch von der Deutschen Poeterey'', wydanej w 1624 we Wrocławiu, czym przyczynił się do wzrostu popularności między innymi poety [[OPITZ MARTIN von BOBERFELD | Martina Opitza]].<br/><br/> |
| − | Ocenia się, że w ciągu 44 lat wydał ponad | + | Od 1618 wydawał tygodnik „Wöchentliche Zeitung”, który w 1619 ukazywał się nawet trzy razy w tygodniu i był pierwszą gazetą w Rzeczypospolitej (zamknięty w 1619 staraniem burmistrza [[KEMPEN EGGERT von | Eggerta von Kempena]]). Podjął się także drukowania innych czasopism, ale [[RADA MIEJSKA | Rada Miejska]] w 1644 zakazała mu tej działalności.<br/><br/> |
| + | Ocenia się, że w ciągu 44 lat wydał ponad 2000 książek o objętości ponad 2200 arkuszy. Większość druków opatrywał sygnetem z napisem: ''Sicut Flos Agri, Sic Floret Homo'' (''Jak kwiat na polu, tak kwitnie człowiek''). Odbiorców druków poszukiwał głównie w kręgach [[KALWINI W GDAŃSKU | kalwinów]], wydając na przykład 26 [[KANCJONAŁ | kancjonałów]] w języku polskim. Oblicza się, że na rynku książek reformacyjnych jego druki stanowiły 50% całej krajowej produkcji reformacyjnej. W 1652, głównie z powodu zatargów z władzami miejskimi, zakończył działalność drukarską. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:03, 26 kwi 2022
ANDREAS HÜNEFELD (1581 Halberstadt, Saksonia – 1666 Gdańsk), drukarz, wyznania kalwińskiego. W 1603 przybył do Gdańska z Wilhelmem Guillemotem, przejął założoną przez niego drukarnię w Bramie Na Zbytkach przy Ketterhagergasse (ul. Zbytki), poślubiając 22 IX 1608 wdowę po nim, Marię Baerckholten (1580–1649) ( drukarstwo i drukarnie; prasa). Wydawał pisma na potrzeby gdańskiego środowiska naukowego i literackiego. Zasłynął wydaniem w 1615 jednego z podstawowych dzieł ruchu różokrzyżowców Fama Fraternitatis, które przyczyniło się do powstania w Gdańsku placówki różokrzyżowców „Antilia”, a jeszcze bardziej wydaniem w 1632 Biblii gdańskiej, służącej następnie jako wzór dla wydawnictw zagranicznych. 4 IV 1633 otrzymał królewski przywilej na wyłączne wydawanie podręczników Jana Ámosa Komenskiego
(wcześniej otrzymał zgodę na wydawanie w języku polskim i niemieckim, podczas gdy przywilej drukowania oryginalnej wersji łacińskiej posiadał Georg Rhete). W 1634 wydrukował reprint Buch von der Deutschen Poeterey, wydanej w 1624 we Wrocławiu, czym przyczynił się do wzrostu popularności między innymi poety Martina Opitza.
Od 1618 wydawał tygodnik „Wöchentliche Zeitung”, który w 1619 ukazywał się nawet trzy razy w tygodniu i był pierwszą gazetą w Rzeczypospolitej (zamknięty w 1619 staraniem burmistrza Eggerta von Kempena). Podjął się także drukowania innych czasopism, ale Rada Miejska w 1644 zakazała mu tej działalności.
Ocenia się, że w ciągu 44 lat wydał ponad 2000 książek o objętości ponad 2200 arkuszy. Większość druków opatrywał sygnetem z napisem: Sicut Flos Agri, Sic Floret Homo (Jak kwiat na polu, tak kwitnie człowiek). Odbiorców druków poszukiwał głównie w kręgach kalwinów, wydając na przykład 26 kancjonałów w języku polskim. Oblicza się, że na rynku książek reformacyjnych jego druki stanowiły 50% całej krajowej produkcji reformacyjnej. W 1652, głównie z powodu zatargów z władzami miejskimi, zakończył działalność drukarską.
