PLATT JULIAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JULIAN PLATT''' (26 X 1923 Budziszcze, pow. grodzieński – 14 III 1997 Gdańsk), historyk literatury, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn leśniczego Franciszka i nauczycielki Marii z domu Żaba. Szkołę powszechną ukończył w Słobódce Zawierskiej, w 1935 rozpoczął naukę w Gimnazjum Stowarzyszenia Szkoły Średniej w Brasławiu. W lutym 1940 | + | '''JULIAN PLATT''' (26 X 1923 Budziszcze, pow. grodzieński – 14 III 1997 Gdańsk), historyk literatury, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn leśniczego Franciszka i nauczycielki Marii z domu Żaba. Szkołę powszechną ukończył w Słobódce Zawierskiej, w 1935 rozpoczął naukę w Gimnazjum Stowarzyszenia Szkoły Średniej w Brasławiu. W lutym 1940 został wywieziony z rodziną do Bojaryka (Omskaja Oblast) na Syberii, gdzie pracował jako robotnik leśny. Od lutego 1942 był żołnierzem Armii Andersa. Przydzielony do kampanii łączności 10 Dywizji Piechoty, przebył szlak wojenny z Kazachstanu przez Iran, Irak, Syrię, Palestynę do Egiptu. Jako kapral podchorąży batalionu łączności 3 Dywizji Strzelców Karpackich walczył w kampanii włoskiej (Monte Cassino, Ancona, Bolonia). <br/><br/> |
| − | W grudniu 1946 | + | W grudniu 1946 ukończył liceum humanistyczne w Bodney Airfield w hrabstwie Norfolk. W 1947 wrócił do Polski i zamieszkał w Olsztynie. W latach 1948–1952 studiował filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1950 do 1961 pracował w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, początkowo jako stażysta, a następnie bibliotekarz, uczestnicząc jednocześnie w seminarium edytorskim prof. Tadeusza Mikulskiego. Od 1961 zatrudniony w Pracowni Literatury Oświecenia Instytutu Badań Literackich PAN we Wrocławiu. W 1964 uzyskał tytuł doktora, w latach 1966–1972 był adiunktem w Katedrze Literatury Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. <br/><br/> |
| − | W Gdańsku zamieszkał w 1972 | + | W Gdańsku zamieszkał w 1972 i podjął pracę na stanowisku docenta etatowego w Instytucie Filologii Polskiej UG. Od 1986 doktor habilitowany, od 1991 profesor UG (uczelniany), od 1993 profesor nadzwyczajny (tytularny). <br/><br/> |
Czołowy badacz literatury polskiego oświecenia, zwłaszcza twórczości Adama Naruszewicza oraz poetów związanych z kręgiem czasopisma „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” oraz mecenatem Stanisława Augusta. Autor prac ''Korespondencja Adama Naruszewicza 1762–1796'' (1959), ''Sielanki i poezje sielskie Adama Naruszewicza'' (1967), ''„Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” 1770–1777'' (1968), ''„Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”. Zarys monografii pierwszego polskiego czasopisma literackiego'' (1986), ''Topos marności w poezji polskiego oświecenia'' (1993). Opracował hasła w ''Słowniku literatury polskiego oświecenia'' (1977) oraz biogramy w ''Polskim słowniku biograficznym'' i ''Słowniku biograficznym pracowników książki polskiej''. <br/><br/> | Czołowy badacz literatury polskiego oświecenia, zwłaszcza twórczości Adama Naruszewicza oraz poetów związanych z kręgiem czasopisma „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” oraz mecenatem Stanisława Augusta. Autor prac ''Korespondencja Adama Naruszewicza 1762–1796'' (1959), ''Sielanki i poezje sielskie Adama Naruszewicza'' (1967), ''„Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” 1770–1777'' (1968), ''„Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”. Zarys monografii pierwszego polskiego czasopisma literackiego'' (1986), ''Topos marności w poezji polskiego oświecenia'' (1993). Opracował hasła w ''Słowniku literatury polskiego oświecenia'' (1977) oraz biogramy w ''Polskim słowniku biograficznym'' i ''Słowniku biograficznym pracowników książki polskiej''. <br/><br/> | ||
Między innymi członek Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza (od 1976), [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (od 1976), Związku Nauczycielstwa Polskiego (od 1986). <br/><br/> | Między innymi członek Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza (od 1976), [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (od 1976), Związku Nauczycielstwa Polskiego (od 1986). <br/><br/> | ||
Uhonorowany odznaczeniami wojskowymi: Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino (1944), Medalem Wojska Polskiego (1945), brytyjskim odznaczeniem bojowym Gwiazda Włoch (Italy Star, 1945) oraz Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1975), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988). <br/><br/> | Uhonorowany odznaczeniami wojskowymi: Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino (1944), Medalem Wojska Polskiego (1945), brytyjskim odznaczeniem bojowym Gwiazda Włoch (Italy Star, 1945) oraz Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1975), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988). <br/><br/> | ||
Od 1951 żonaty był z Heleną z domu Zalewską, ojciec Jana i Anny. Pochowany na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA (Z ANIOŁKAMI). ZESPÓŁ PRZY GRODZISKU | cmentarzu Garnizonowym]]. {{author: MSM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 1951 żonaty był z Heleną z domu Zalewską, ojciec Jana i Anny. Pochowany na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA (Z ANIOŁKAMI). ZESPÓŁ PRZY GRODZISKU | cmentarzu Garnizonowym]]. {{author: MSM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:50, 20 mar 2022
JULIAN PLATT (26 X 1923 Budziszcze, pow. grodzieński – 14 III 1997 Gdańsk), historyk literatury, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn leśniczego Franciszka i nauczycielki Marii z domu Żaba. Szkołę powszechną ukończył w Słobódce Zawierskiej, w 1935 rozpoczął naukę w Gimnazjum Stowarzyszenia Szkoły Średniej w Brasławiu. W lutym 1940 został wywieziony z rodziną do Bojaryka (Omskaja Oblast) na Syberii, gdzie pracował jako robotnik leśny. Od lutego 1942 był żołnierzem Armii Andersa. Przydzielony do kampanii łączności 10 Dywizji Piechoty, przebył szlak wojenny z Kazachstanu przez Iran, Irak, Syrię, Palestynę do Egiptu. Jako kapral podchorąży batalionu łączności 3 Dywizji Strzelców Karpackich walczył w kampanii włoskiej (Monte Cassino, Ancona, Bolonia).
W grudniu 1946 ukończył liceum humanistyczne w Bodney Airfield w hrabstwie Norfolk. W 1947 wrócił do Polski i zamieszkał w Olsztynie. W latach 1948–1952 studiował filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1950 do 1961 pracował w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, początkowo jako stażysta, a następnie bibliotekarz, uczestnicząc jednocześnie w seminarium edytorskim prof. Tadeusza Mikulskiego. Od 1961 zatrudniony w Pracowni Literatury Oświecenia Instytutu Badań Literackich PAN we Wrocławiu. W 1964 uzyskał tytuł doktora, w latach 1966–1972 był adiunktem w Katedrze Literatury Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego.
W Gdańsku zamieszkał w 1972 i podjął pracę na stanowisku docenta etatowego w Instytucie Filologii Polskiej UG. Od 1986 doktor habilitowany, od 1991 profesor UG (uczelniany), od 1993 profesor nadzwyczajny (tytularny).
Czołowy badacz literatury polskiego oświecenia, zwłaszcza twórczości Adama Naruszewicza oraz poetów związanych z kręgiem czasopisma „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” oraz mecenatem Stanisława Augusta. Autor prac Korespondencja Adama Naruszewicza 1762–1796 (1959), Sielanki i poezje sielskie Adama Naruszewicza (1967), „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” 1770–1777 (1968), „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”. Zarys monografii pierwszego polskiego czasopisma literackiego (1986), Topos marności w poezji polskiego oświecenia (1993). Opracował hasła w Słowniku literatury polskiego oświecenia (1977) oraz biogramy w Polskim słowniku biograficznym i Słowniku biograficznym pracowników książki polskiej.
Między innymi członek Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza (od 1976), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (od 1976), Związku Nauczycielstwa Polskiego (od 1986).
Uhonorowany odznaczeniami wojskowymi: Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino (1944), Medalem Wojska Polskiego (1945), brytyjskim odznaczeniem bojowym Gwiazda Włoch (Italy Star, 1945) oraz Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1975), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988).
Od 1951 żonaty był z Heleną z domu Zalewską, ojciec Jana i Anny. Pochowany na cmentarzu Garnizonowym.
