DOMANSKY WALTER, pastor, publicysta
| Linia 5: | Linia 5: | ||
W roku 1880 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], studiował teologię na uniwersytetach w Lipsku i Królewcu. W latach 1885–1886 kaznodzieja w Nowym Barkoczynie, następnie w Waldeck (powiat Gerdau, obecnie rejon Bagrationowsk, obwód kaliningradzki, Rosja). Zrezygnował z pracy duszpasterskiej ze względów zdrowotnych, powrócił do Gdańska i poświęcił się pracy publicystyczno-literackiej.<br/><br/> | W roku 1880 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], studiował teologię na uniwersytetach w Lipsku i Królewcu. W latach 1885–1886 kaznodzieja w Nowym Barkoczynie, następnie w Waldeck (powiat Gerdau, obecnie rejon Bagrationowsk, obwód kaliningradzki, Rosja). Zrezygnował z pracy duszpasterskiej ze względów zdrowotnych, powrócił do Gdańska i poświęcił się pracy publicystyczno-literackiej.<br/><br/> | ||
Publikował w prasie codziennej ([[DANZIGER ZEITUNG (II) | „Danziger Zeitung”]], [[DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN | „Danziger Neueste Nachrichten”]]) i w zbiorach książkowych opowiadania religijne oraz aktualne także dzisiaj szkice o dawnym Gdańsku i jego mieszkańcach; pisał również w gdańskim dialekcie. Do ważniejszych prac należą: ''Danziger Allerlei'' (1903), ''Danziger Pomuchelsköpfe'' (1917), ''Alte Danziger Lebensbeschreibungen'' (1923), ''Rund um den Pfarrturm'' (1928), ''O, du mein Danzig'' (1930), zaś w dialekcie gdańskim (dolnoniemieckim, Plattdeutsch) ''Danz’ger Dittchen'' (1903) oraz ''Ein Bundchen Flundern'' (1904). Publikował również artykuły naukowe na temat tego dialektu, między innymi doceniając prekursorską w Plattdeutsch twórczość [[BREYN ANNE RENATE | Anne Renate Breyn]].<br/><br/> | Publikował w prasie codziennej ([[DANZIGER ZEITUNG (II) | „Danziger Zeitung”]], [[DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN | „Danziger Neueste Nachrichten”]]) i w zbiorach książkowych opowiadania religijne oraz aktualne także dzisiaj szkice o dawnym Gdańsku i jego mieszkańcach; pisał również w gdańskim dialekcie. Do ważniejszych prac należą: ''Danziger Allerlei'' (1903), ''Danziger Pomuchelsköpfe'' (1917), ''Alte Danziger Lebensbeschreibungen'' (1923), ''Rund um den Pfarrturm'' (1928), ''O, du mein Danzig'' (1930), zaś w dialekcie gdańskim (dolnoniemieckim, Plattdeutsch) ''Danz’ger Dittchen'' (1903) oraz ''Ein Bundchen Flundern'' (1904). Publikował również artykuły naukowe na temat tego dialektu, między innymi doceniając prekursorską w Plattdeutsch twórczość [[BREYN ANNE RENATE | Anne Renate Breyn]].<br/><br/> | ||
| − | Po powrocie do Gdańska mieszkał u siostry przy Straußgasse 13 (ul. Chłodna), w latach | + | Po powrocie do Gdańska mieszkał u siostry przy Straußgasse 13 (ul. Chłodna), w latach 1892–1897 przy Wallplatz 5b (Plac Wałowy), następnie w domach opieki: w 1908–1921 w [[SZPITAL ŚW. BARBARY| szpitalu św. Barbary]], w 1928–1935 w [[FUNDACJA AUGUSTY VICTORII| Fundacji Augusty Victorii]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 1899/35 (akt zgonu).<br/> | ||
| + | „Danziger Neueste Nachrichten” z 10/11 X 1936 (nekrolog).<br/> | ||
| + | Gliński Mirosław, ''Pastorzy gdańscy w okresie zaboru pruskiego (1793–1920)'', Gdański Rocznik Ewangelicki, 2, 2008, s. 106. | ||
Wersja z 19:40, 16 mar 2022
WALTER DOMANSKY (właściwie Martin Walter) (2 XII 1860 Gdańsk – 8 X 1936 Gdańsk), pastor, publicysta. Syn kapitana statku Richarda Jacoba Ernsta i Christine Louise z domu Heyden, po śmierci męża mieszkającej w Dworze II w Strzyży. Brat Carla Wilhelma Domanskiego i Berty Domansky-Bendrat (1846–1877), matki malarza Arthura Bendrata.
W roku 1880 ukończył Gimnazjum Miejskie, studiował teologię na uniwersytetach w Lipsku i Królewcu. W latach 1885–1886 kaznodzieja w Nowym Barkoczynie, następnie w Waldeck (powiat Gerdau, obecnie rejon Bagrationowsk, obwód kaliningradzki, Rosja). Zrezygnował z pracy duszpasterskiej ze względów zdrowotnych, powrócił do Gdańska i poświęcił się pracy publicystyczno-literackiej.
Publikował w prasie codziennej ( „Danziger Zeitung”, „Danziger Neueste Nachrichten”) i w zbiorach książkowych opowiadania religijne oraz aktualne także dzisiaj szkice o dawnym Gdańsku i jego mieszkańcach; pisał również w gdańskim dialekcie. Do ważniejszych prac należą: Danziger Allerlei (1903), Danziger Pomuchelsköpfe (1917), Alte Danziger Lebensbeschreibungen (1923), Rund um den Pfarrturm (1928), O, du mein Danzig (1930), zaś w dialekcie gdańskim (dolnoniemieckim, Plattdeutsch) Danz’ger Dittchen (1903) oraz Ein Bundchen Flundern (1904). Publikował również artykuły naukowe na temat tego dialektu, między innymi doceniając prekursorską w Plattdeutsch twórczość Anne Renate Breyn.
Po powrocie do Gdańska mieszkał u siostry przy Straußgasse 13 (ul. Chłodna), w latach 1892–1897 przy Wallplatz 5b (Plac Wałowy), następnie w domach opieki: w 1908–1921 w szpitalu św. Barbary, w 1928–1935 w Fundacji Augusty Victorii.
Bibliografia:
Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 1899/35 (akt zgonu).
„Danziger Neueste Nachrichten” z 10/11 X 1936 (nekrolog).
Gliński Mirosław, Pastorzy gdańscy w okresie zaboru pruskiego (1793–1920), Gdański Rocznik Ewangelicki, 2, 2008, s. 106.
