GRIMSMANN WILHELM KRYSTIAN, drukarz, dziennikarz, działacz gdańskiej Polonii
Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Wilhelm Krystian Grimsmann.jpg|thumb|Wilhelm Grimsmann (z prawej) i [[CIESZYŃSKI WŁADYSŁAW | Władysław Cieszyński]] w „Gazecie Gdańskiej”]] | [[File:Wilhelm Krystian Grimsmann.jpg|thumb|Wilhelm Grimsmann (z prawej) i [[CIESZYŃSKI WŁADYSŁAW | Władysław Cieszyński]] w „Gazecie Gdańskiej”]] | ||
'''WILHELM KRYSTIAN GRIMSMANN''' (8 XI 1883 Eddelak, Szlezwik-Holsztyn – 22 III 1940 Stutthof), drukarz, dziennikarz, działacz polonijny. Syn szewca Petera i Józefy z domu Kozłowskiej. Po śmierci ojca od 1887 z matką mieszkał w Gnieźnie, gdzie ukończył szkołę powszechną i podjął naukę drukarstwa. W 1903 powołany do służby wojskowej, skierowany do Gdańska, pozostał w nim na stałe. <br/><br/> | '''WILHELM KRYSTIAN GRIMSMANN''' (8 XI 1883 Eddelak, Szlezwik-Holsztyn – 22 III 1940 Stutthof), drukarz, dziennikarz, działacz polonijny. Syn szewca Petera i Józefy z domu Kozłowskiej. Po śmierci ojca od 1887 z matką mieszkał w Gnieźnie, gdzie ukończył szkołę powszechną i podjął naukę drukarstwa. W 1903 powołany do służby wojskowej, skierowany do Gdańska, pozostał w nim na stałe. <br/><br/> | ||
− | Działał w gdańskich organizacjach polonijnych, między innymi Towarzystwie Śpiewaczym „Lutnia”, Towarzystwie Ludowym „Jedność”, w Towarzystwie Młodzieży Kupieckiej, którego w 1908 był współzałożycielem, a w 1911 prezesem. W 1904 podjął pracę w [[GAZETA GDAŃSKA (I) | „Gazecie Gdańskiej”]], początkowo jako zecer, od lipca 1912 jako etatowy pracownik. W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] w latach 1921–1939 redaktor działu lokalnego „Gazety Gdańskiej” oraz redaktor odpowiedzialny za niemiecką mutację pisma „Deutsche Morgenausgabe. Gazeta i Dziennik Gdański”. Współpracował z redakcjami innych polskich pism wydawanych w Gdańsku. Sześciokrotnie stawał przed sądem gdańskim za rzekome znieważenie władz senackich przez polskie pisma. Był członkiem wielu organizacji grupujących gdańską Polonię, między innymi współzałożyciel w 1919 | + | Działał w gdańskich organizacjach polonijnych, między innymi Towarzystwie Śpiewaczym „Lutnia”, Towarzystwie Ludowym „Jedność”, w Towarzystwie Młodzieży Kupieckiej, którego w 1908 był współzałożycielem, a w 1911 prezesem. W 1904 podjął pracę w [[GAZETA GDAŃSKA (I) | „Gazecie Gdańskiej”]], początkowo jako zecer, od lipca 1912 jako etatowy pracownik. W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] w latach 1921–1939 redaktor działu lokalnego „Gazety Gdańskiej” oraz redaktor odpowiedzialny za niemiecką mutację pisma „Deutsche Morgenausgabe. Gazeta i Dziennik Gdański”. Współpracował z redakcjami innych polskich pism wydawanych w Gdańsku. Sześciokrotnie stawał przed sądem gdańskim za rzekome znieważenie władz senackich przez polskie pisma. Był członkiem wielu organizacji grupujących gdańską Polonię, między innymi współzałożyciel w 1919 Towarzystwa Śpiewu Moniuszko, w 1927 jego wiceprezes. Od 8 I 1920 wiceprezes, od 11 VII 1920 do 4 VIII 1924 i w 1927 prezes Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia w Gdańsku. 26 VI 1920 z jego inicjatywy utworzono VI Okręg Gdański Pomorskiego Związku Śpiewaczego (podlegający Związkowi Śpiewaczemu w Toruniu), był do 1923 jego pierwszym prezesem (pozostał w Zarządzie). Z żoną Anną w 1926 był członkiem Towarzystwa Śpiewu Kościelnego Cecylia w Gdańsku. Od 1923 był też działaczem [[MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Macierzy Szkolnej]]. |
− | W 1927 z ramienia [[GMINA POLSKA | Gminy Polskiej]] wszedł do pierwszej Rady Głównej Związku Towarzystw Polskich w Gdańsku, od tego roku był członkiem Zarządu Okręgu Gdańskiego „Sokoła”. <br/><br/> | + | W 1927 z ramienia [[GMINA POLSKA | Gminy Polskiej]] wszedł do pierwszej Rady Głównej Związku Towarzystw Polskich w Gdańsku, od tego roku był członkiem Zarządu Okręgu Gdańskiego „Sokoła”. Mieszkał w 1927 przy Pffeferstadt 50 (ul. Korzenna). <br/><br/> |
Przed wybuchem II wojny światowej wyjechał z Gdańska do Warszawy. W grudniu 1939 powrócił do Gdańska, aresztowany w początkach 1940, rozstrzelany w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]] wraz z jednym z synów, Zygmuntem, absolwentem [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]], pracownikiem Poczty Polskiej w Gdańsku, 1 IX 1939 więzionym w [[VICTORIASCHULE | Victoriaschule]], pracującym przy porządkowaniu terenu walk na Westerplatte i osadzonym w obozie Stutthof. Żona Anna z Mrozewskich, między innymi działaczka żeńskiej drużyny „Sokoła” w Gdańsku, zginęła 28 III 1943 w Ravensbrück. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Przed wybuchem II wojny światowej wyjechał z Gdańska do Warszawy. W grudniu 1939 powrócił do Gdańska, aresztowany w początkach 1940, rozstrzelany w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]] wraz z jednym z synów, Zygmuntem, absolwentem [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]], pracownikiem Poczty Polskiej w Gdańsku, 1 IX 1939 więzionym w [[VICTORIASCHULE | Victoriaschule]], pracującym przy porządkowaniu terenu walk na Westerplatte i osadzonym w obozie Stutthof. Żona Anna z Mrozewskich, między innymi działaczka żeńskiej drużyny „Sokoła” w Gdańsku, zginęła 28 III 1943 w Ravensbrück. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:26, 2 sty 2022
WILHELM KRYSTIAN GRIMSMANN (8 XI 1883 Eddelak, Szlezwik-Holsztyn – 22 III 1940 Stutthof), drukarz, dziennikarz, działacz polonijny. Syn szewca Petera i Józefy z domu Kozłowskiej. Po śmierci ojca od 1887 z matką mieszkał w Gnieźnie, gdzie ukończył szkołę powszechną i podjął naukę drukarstwa. W 1903 powołany do służby wojskowej, skierowany do Gdańska, pozostał w nim na stałe.
Działał w gdańskich organizacjach polonijnych, między innymi Towarzystwie Śpiewaczym „Lutnia”, Towarzystwie Ludowym „Jedność”, w Towarzystwie Młodzieży Kupieckiej, którego w 1908 był współzałożycielem, a w 1911 prezesem. W 1904 podjął pracę w „Gazecie Gdańskiej”, początkowo jako zecer, od lipca 1912 jako etatowy pracownik. W okresie II Wolnego Miasta Gdańska w latach 1921–1939 redaktor działu lokalnego „Gazety Gdańskiej” oraz redaktor odpowiedzialny za niemiecką mutację pisma „Deutsche Morgenausgabe. Gazeta i Dziennik Gdański”. Współpracował z redakcjami innych polskich pism wydawanych w Gdańsku. Sześciokrotnie stawał przed sądem gdańskim za rzekome znieważenie władz senackich przez polskie pisma. Był członkiem wielu organizacji grupujących gdańską Polonię, między innymi współzałożyciel w 1919 Towarzystwa Śpiewu Moniuszko, w 1927 jego wiceprezes. Od 8 I 1920 wiceprezes, od 11 VII 1920 do 4 VIII 1924 i w 1927 prezes Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia w Gdańsku. 26 VI 1920 z jego inicjatywy utworzono VI Okręg Gdański Pomorskiego Związku Śpiewaczego (podlegający Związkowi Śpiewaczemu w Toruniu), był do 1923 jego pierwszym prezesem (pozostał w Zarządzie). Z żoną Anną w 1926 był członkiem Towarzystwa Śpiewu Kościelnego Cecylia w Gdańsku. Od 1923 był też działaczem Macierzy Szkolnej.
W 1927 z ramienia Gminy Polskiej wszedł do pierwszej Rady Głównej Związku Towarzystw Polskich w Gdańsku, od tego roku był członkiem Zarządu Okręgu Gdańskiego „Sokoła”. Mieszkał w 1927 przy Pffeferstadt 50 (ul. Korzenna).
Przed wybuchem II wojny światowej wyjechał z Gdańska do Warszawy. W grudniu 1939 powrócił do Gdańska, aresztowany w początkach 1940, rozstrzelany w obozie Stutthof wraz z jednym z synów, Zygmuntem, absolwentem Gimnazjum Polskiego, pracownikiem Poczty Polskiej w Gdańsku, 1 IX 1939 więzionym w Victoriaschule, pracującym przy porządkowaniu terenu walk na Westerplatte i osadzonym w obozie Stutthof. Żona Anna z Mrozewskich, między innymi działaczka żeńskiej drużyny „Sokoła” w Gdańsku, zginęła 28 III 1943 w Ravensbrück.