NIXDORFF JOHANN, prawnik
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 24.01.2019)) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Nixdorff Johann.JPG|thumb|Johann Nixdorff według Izaaka Saal na podstawie wzoru [[SCHULTZ GEORG DANIEL jr| Daniela Schultza]], około 1676]] | [[File:Nixdorff Johann.JPG|thumb|Johann Nixdorff według Izaaka Saal na podstawie wzoru [[SCHULTZ GEORG DANIEL jr| Daniela Schultza]], około 1676]] | ||
| − | '''JOHANN NIXDORFF''' (2 I 1625 Gdańsk – 31 XII 1697 Gdańsk). | + | '''JOHANN NIXDORFF''' (ochrzczony 2 I 1625 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] Gdańsk – 31 XII 1697 Gdańsk), prawnik. Syn wagowego lnu Melchiora i Ursuli, córki Johanna Reichenbacha. Uczył się w [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkole św. Piotra i Pawła]], w latach 1641–1644 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1644 studiował prawo na uniwersytecie w Roztoku (Rostock) (1644–1645), Królewcu (1645–1646) i po otrzymaniu stypendium [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej Gdańska]] w Lejdzie (1646–1648).<br/><br/> |
| + | Po studiach pracował w Gdańsku jako opiekun synów burmistrza [[PAHL NICOLAUS | Nicolausa Pahla]], przebywał z nimi w Bydgoszczy, gdzie sam doskonalił posługiwanie się językiem polskim. W Bydgoszczy 1 VIII 1649 przeszedł na wyznanie katolickie, wstąpił do zakonu bernardynów, szybko jednak zrezygnował i powrócił do luteranizmu. W latach 1649–1654 praktykował w sądach w Piotrkowie Trybunalskim. W 1655 otrzymał posadę sekretarza miejskiego w Elblągu, w 1656 (w czasie trwania szwedzkiego "potopu") wrócił na krótko do Gdańska i w latach 1656–1660 ponownie pracował w Piotrkowie Trybunalskim.<br/><br/> | ||
| + | Od 1660 pracował w Gdańsku jako adwokat i doradca prawny gdańskich cechów. Od 31 V 1666 tytularny sekretarz króla polskiego Jana Kazimierza. W 1673 wysłany został przez gdańskich kupców do Edynburga w celu łagodzenia sporów ze Szkotami. W rok później, przekupiony, poparł Radę Miejską Gdańska w sporze z cechami, co te uznały za zdradę, w efekcie czego na pewien czas usunął się do Elbląga.<br/><br/> | ||
| + | Badał historię prawa polskiego, zapoznając się z aktami Trybunału Koronnego z Piotrkowa i Lublina. Autor między innymi ''Regni Poloniae […] Prussiae regalis'' (1654), ''De tribunalitio regni Poloniae'' (1655), ''Opuscula iuridicio'' (1685), ''Dantiscani regni Poloniae Pruss'' (1685).<br/><br/> | ||
| + | Od 4 V 1660 żonaty był z Magdaleną, córką Andreasa Boyego, brandenburskiego radcy dworu. Z czworga dzieci przeżyła go tylko córka. Zmarł na apopleksję. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografa''':<br/> | ||
| + | Pauli Lesław, ''Jan Nixdorff (1625-1697) - pisarz prawa procesowego'', Warszawa 1957.<br/> | ||
| + | Pauli Lesław, ''Nixdorff Jan (1624-1697)'', w: Polski Słownik Biograficzny, t. 13, 1978, s. 155-156.<br/> | ||
| + | Pszczółkowska Lidia Z., ''Nixdorff Jan'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. III, Gdańsk 1997, s. 327-328. | ||
Wersja z 21:02, 21 wrz 2021
JOHANN NIXDORFF (ochrzczony 2 I 1625 w kościele Najświętszej Marii Panny Gdańsk – 31 XII 1697 Gdańsk), prawnik. Syn wagowego lnu Melchiora i Ursuli, córki Johanna Reichenbacha. Uczył się w szkole św. Piotra i Pawła, w latach 1641–1644 uczeń Gimnazjum Akademickiego. Od 1644 studiował prawo na uniwersytecie w Roztoku (Rostock) (1644–1645), Królewcu (1645–1646) i po otrzymaniu stypendium Rady Miejskiej Gdańska w Lejdzie (1646–1648).
Po studiach pracował w Gdańsku jako opiekun synów burmistrza Nicolausa Pahla, przebywał z nimi w Bydgoszczy, gdzie sam doskonalił posługiwanie się językiem polskim. W Bydgoszczy 1 VIII 1649 przeszedł na wyznanie katolickie, wstąpił do zakonu bernardynów, szybko jednak zrezygnował i powrócił do luteranizmu. W latach 1649–1654 praktykował w sądach w Piotrkowie Trybunalskim. W 1655 otrzymał posadę sekretarza miejskiego w Elblągu, w 1656 (w czasie trwania szwedzkiego "potopu") wrócił na krótko do Gdańska i w latach 1656–1660 ponownie pracował w Piotrkowie Trybunalskim.
Od 1660 pracował w Gdańsku jako adwokat i doradca prawny gdańskich cechów. Od 31 V 1666 tytularny sekretarz króla polskiego Jana Kazimierza. W 1673 wysłany został przez gdańskich kupców do Edynburga w celu łagodzenia sporów ze Szkotami. W rok później, przekupiony, poparł Radę Miejską Gdańska w sporze z cechami, co te uznały za zdradę, w efekcie czego na pewien czas usunął się do Elbląga.
Badał historię prawa polskiego, zapoznając się z aktami Trybunału Koronnego z Piotrkowa i Lublina. Autor między innymi Regni Poloniae […] Prussiae regalis (1654), De tribunalitio regni Poloniae (1655), Opuscula iuridicio (1685), Dantiscani regni Poloniae Pruss (1685).
Od 4 V 1660 żonaty był z Magdaleną, córką Andreasa Boyego, brandenburskiego radcy dworu. Z czworga dzieci przeżyła go tylko córka. Zmarł na apopleksję.
Bibliografa:
Pauli Lesław, Jan Nixdorff (1625-1697) - pisarz prawa procesowego, Warszawa 1957.
Pauli Lesław, Nixdorff Jan (1624-1697), w: Polski Słownik Biograficzny, t. 13, 1978, s. 155-156.
Pszczółkowska Lidia Z., Nixdorff Jan, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. III, Gdańsk 1997, s. 327-328.
