PLATT JULIAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JULIAN PLATT''' (26 X 1923 Budziszcze, pow. grodzieński – 14 III 1997 Gdańsk), historyk literatury, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn Franciszka i Marii z domu Żaba. | + | '''JULIAN PLATT''' (26 X 1923 Budziszcze, pow. grodzieński – 14 III 1997 Gdańsk), historyk literatury, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn leśniczego Franciszka i nauczycielki Marii z domu Żaba. Szkołę powszechną ukończył w Słobódce Zawierskiej, w 1935 rozpoczął naukę w Gimnazjum Stowarzyszenia Szkoły Średniej w Brasławiu. W lutym 1940 roku został wywieziony z rodziną do Bojaryka (Omskaja Oblast) na Syberii, gdzie pracował jako robotnik leśny. Od lutego 1942 roku był żołnierzem Armii Andersa. Przydzielony do kampanii łączności 10 Dywizji Piechoty, przebył szlak wojenny z Kazachstanu przez Iran, Irak, Syrię, Palestynę do Egiptu. Jako kapral podchorąży batalionu łączności 3 Dywizji Strzelców Karpackich walczył w kampanii włoskiej (Monte Cassino, Ancona, Bolonia). <br/><br/> |
W grudniu 1946 roku ukończył liceum humanistyczne w Bodney Airfield w hrabstwie Norfolk. W 1947 wrócił do Polski i zamieszkał w Olsztynie. W latach 1948–1952 studiował filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1950 do 1961 roku pracował w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, początkowo jako stażysta, a następnie bibliotekarz, uczestnicząc jednocześnie w seminarium edytorskim prof. Tadeusza Mikulskiego. Od 1961 roku zatrudniony w Pracowni Literatury Oświecenia Instytutu Badań Literackich PAN we Wrocławiu. W 1964 uzyskał tytuł doktora, w latach 1966–1972 był adiunktem w Katedrze Literatury Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. <br/><br/> | W grudniu 1946 roku ukończył liceum humanistyczne w Bodney Airfield w hrabstwie Norfolk. W 1947 wrócił do Polski i zamieszkał w Olsztynie. W latach 1948–1952 studiował filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1950 do 1961 roku pracował w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, początkowo jako stażysta, a następnie bibliotekarz, uczestnicząc jednocześnie w seminarium edytorskim prof. Tadeusza Mikulskiego. Od 1961 roku zatrudniony w Pracowni Literatury Oświecenia Instytutu Badań Literackich PAN we Wrocławiu. W 1964 uzyskał tytuł doktora, w latach 1966–1972 był adiunktem w Katedrze Literatury Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. <br/><br/> | ||
W Gdańsku zamieszkał w 1972 roku i podjął pracę na stanowisku docenta etatowego w Instytucie Filologii Polskiej UG. Od 1986 roku doktor habilitowany, od 1991 profesor UG (uczelniany), od 1993 profesor nadzwyczajny (tytularny). <br/><br/> | W Gdańsku zamieszkał w 1972 roku i podjął pracę na stanowisku docenta etatowego w Instytucie Filologii Polskiej UG. Od 1986 roku doktor habilitowany, od 1991 profesor UG (uczelniany), od 1993 profesor nadzwyczajny (tytularny). <br/><br/> | ||
Wersja z 13:05, 14 wrz 2021
JULIAN PLATT (26 X 1923 Budziszcze, pow. grodzieński – 14 III 1997 Gdańsk), historyk literatury, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn leśniczego Franciszka i nauczycielki Marii z domu Żaba. Szkołę powszechną ukończył w Słobódce Zawierskiej, w 1935 rozpoczął naukę w Gimnazjum Stowarzyszenia Szkoły Średniej w Brasławiu. W lutym 1940 roku został wywieziony z rodziną do Bojaryka (Omskaja Oblast) na Syberii, gdzie pracował jako robotnik leśny. Od lutego 1942 roku był żołnierzem Armii Andersa. Przydzielony do kampanii łączności 10 Dywizji Piechoty, przebył szlak wojenny z Kazachstanu przez Iran, Irak, Syrię, Palestynę do Egiptu. Jako kapral podchorąży batalionu łączności 3 Dywizji Strzelców Karpackich walczył w kampanii włoskiej (Monte Cassino, Ancona, Bolonia).
W grudniu 1946 roku ukończył liceum humanistyczne w Bodney Airfield w hrabstwie Norfolk. W 1947 wrócił do Polski i zamieszkał w Olsztynie. W latach 1948–1952 studiował filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1950 do 1961 roku pracował w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, początkowo jako stażysta, a następnie bibliotekarz, uczestnicząc jednocześnie w seminarium edytorskim prof. Tadeusza Mikulskiego. Od 1961 roku zatrudniony w Pracowni Literatury Oświecenia Instytutu Badań Literackich PAN we Wrocławiu. W 1964 uzyskał tytuł doktora, w latach 1966–1972 był adiunktem w Katedrze Literatury Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego.
W Gdańsku zamieszkał w 1972 roku i podjął pracę na stanowisku docenta etatowego w Instytucie Filologii Polskiej UG. Od 1986 roku doktor habilitowany, od 1991 profesor UG (uczelniany), od 1993 profesor nadzwyczajny (tytularny).
Czołowy badacz literatury polskiego oświecenia, zwłaszcza twórczości Adama Naruszewicza oraz poetów związanych z kręgiem czasopisma „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” oraz mecenatem Stanisława Augusta. Autor prac Korespondencja Adama Naruszewicza 1762–1796 (1959), Sielanki i poezje sielskie Adama Naruszewicza (1967), „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” 1770–1777 (1968), „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”. Zarys monografii pierwszego polskiego czasopisma literackiego (1986), Topos marności w poezji polskiego oświecenia (1993). Opracował hasła w Słowniku literatury polskiego oświecenia (1977) oraz biogramy w Polskim słowniku biograficznym i Słowniku biograficznym pracowników książki polskiej.
Między innymi członek Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza (od 1976), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (od 1976), Związku Nauczycielstwa Polskiego (od 1986).
Uhonorowany odznaczeniami wojskowymi: Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino (1944), Medalem Wojska Polskiego (1945), brytyjskim odznaczeniem bojowym Gwiazda Włoch (Italy Star, 1945) oraz Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1975), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988).
Od 1951 żonaty był z Heleną z domu Zalewską, ojciec Jana i Anny. Pochowany na cmentarzu Garnizonowym.
