OMANKOWSKI WILLIBALD, poeta, radny
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Omankowski Willibald.JPG|thumb|Willibald Omankowski]] | [[File: Omankowski Willibald.JPG|thumb|Willibald Omankowski]] | ||
| − | '''WILLIBALD OMANKOWSKI''' (Omansen; 24 III 1886 Gdańsk – 5 VII 1976 Berlin Zachodni), poeta, krytyk teatralny i muzyczny, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Uprawiał różne gatunki literackie. | + | '''WILLIBALD OMANKOWSKI''' (Omansen; 24 III 1886 Gdańsk – 5 VII 1976 Berlin Zachodni), poeta, krytyk teatralny i muzyczny, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Absolwent gdańskiego [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]] i gdańskiego seminarium nauczycielskiego. Początkowo był nauczycielem w szkole powszechnej w [[MŁYNISKA | Młyniska]] i tam też mieszkał.<br/><br/> |
| + | Od 1919 do 1933 pracował jako krytyk teatralny i muzyczny w [[DANZIGER VOLKSSTIMME | „Danziger Volksstimme”]], pisał też krytyki teatralne, eseje i recenzje dla niemieckich gazet w Berlinie, Królewcu i Hamburgu, współpracował z [[OSTDEUTSCHE MONATSHEFTE | „Ostdeutsche Monatshefte”]].<br/><br/> | ||
| + | Uprawiał różne gatunki literackie. Wydawał tomiki poezji ''Die Windharfe'' (''Harfa Eola'', 1920), ''Danzig. Antlitz einer alten Stadt'' (''Gdańsk. Oblicze starego miasta'', 1924) i ''Fackelträger'' (1925). Określany „najlepszym lirykiem Wschodu” i „największym talentem poetyckim Gdańska”. W latach 1924–1933 radny miejski z ramienia Vereinigte Sozialdemokratische Partei (Zjednoczona Partia Socjaldemokratyczna). Należał do zarządu Freie Volksbühne (Wolna Scena; organizacja o charakterze amatorskim). Mieszkał przy Friedenssteg (ul. Sienkiewicza), przy Holzmarkt (Targ Drzewny), przy Lindenstarsse (ul. Tuwima), w Sopocie (przy obecnej ul. Andersa). <br/><br/> | ||
Zmieniając nazwisko na Omansen, podkreślił swą niemiecką narodowość, jednocześnie po roku 1933 – nie chcąc być uznany za piewcę nazizmu – zrezygnował z publikowania własnej poezji. W latach 1948–1951 kierownik działu kulturalnego wydawanego przez [[BROST ERICH | Ericha Brosta]] dziennika „Westdeutsche Allgemeine Zeitung”. Jego utwory znalazły się w wydanym przez [[FAC BOLESŁAW | Bolesława Faca]] zbiorze ''Danziger Verse''. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zmieniając nazwisko na Omansen, podkreślił swą niemiecką narodowość, jednocześnie po roku 1933 – nie chcąc być uznany za piewcę nazizmu – zrezygnował z publikowania własnej poezji. W latach 1948–1951 kierownik działu kulturalnego wydawanego przez [[BROST ERICH | Ericha Brosta]] dziennika „Westdeutsche Allgemeine Zeitung”. Jego utwory znalazły się w wydanym przez [[FAC BOLESŁAW | Bolesława Faca]] zbiorze ''Danziger Verse''. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:13, 22 sie 2021
WILLIBALD OMANKOWSKI (Omansen; 24 III 1886 Gdańsk – 5 VII 1976 Berlin Zachodni), poeta, krytyk teatralny i muzyczny, radny Gdańska. Absolwent gdańskiego Gimnazjum Miejskiego i gdańskiego seminarium nauczycielskiego. Początkowo był nauczycielem w szkole powszechnej w Młyniska i tam też mieszkał.
Od 1919 do 1933 pracował jako krytyk teatralny i muzyczny w „Danziger Volksstimme”, pisał też krytyki teatralne, eseje i recenzje dla niemieckich gazet w Berlinie, Królewcu i Hamburgu, współpracował z „Ostdeutsche Monatshefte”.
Uprawiał różne gatunki literackie. Wydawał tomiki poezji Die Windharfe (Harfa Eola, 1920), Danzig. Antlitz einer alten Stadt (Gdańsk. Oblicze starego miasta, 1924) i Fackelträger (1925). Określany „najlepszym lirykiem Wschodu” i „największym talentem poetyckim Gdańska”. W latach 1924–1933 radny miejski z ramienia Vereinigte Sozialdemokratische Partei (Zjednoczona Partia Socjaldemokratyczna). Należał do zarządu Freie Volksbühne (Wolna Scena; organizacja o charakterze amatorskim). Mieszkał przy Friedenssteg (ul. Sienkiewicza), przy Holzmarkt (Targ Drzewny), przy Lindenstarsse (ul. Tuwima), w Sopocie (przy obecnej ul. Andersa).
Zmieniając nazwisko na Omansen, podkreślił swą niemiecką narodowość, jednocześnie po roku 1933 – nie chcąc być uznany za piewcę nazizmu – zrezygnował z publikowania własnej poezji. W latach 1948–1951 kierownik działu kulturalnego wydawanego przez Ericha Brosta dziennika „Westdeutsche Allgemeine Zeitung”. Jego utwory znalazły się w wydanym przez Bolesława Faca zbiorze Danziger Verse.
