LUDOLFINA

'''LUDOLFINA''' (Ludolphine), Oliwa, ul. Czyżewskiego 29/31 (do 1945 Ludolfiner Weg), dawna posiadłość, sąsiadująca od północy ze Stawowiem (Hochwasser, obecnie w granicach Sopotu), dwór z oficyną, budynki gospodarcze, założenie parkowe. Początkowo część Stawowia, wydzielona w końcu XVIII wieku, własność [[ACKERMANN CARL DAVID | Carla Davida Ackermanna]], który nadał jej nazwę dla upamiętnienia żony [[BACHMANN-ACKERMANN DOROTHEA LUDOLPHINA | Dorothei Ludolphiny Bachmann-Ackermann]]. Po śmierci C.D. Ackermanna 24 XII 1811, 11 i 27 I 1812 roku bezskutecznie wystawiana na licytację, obejmowała obszar przeszło 9 mórg, dom właściciela z sześcioma komnatami, pokojami dla służby, kuchnią i piwnicą oraz dom czynszowy dla czterech rodzin, dwa ogrody (owocowy i warzywny), stajnię na dziesięć koni, powozownię, drewnianą szopę, cegielnię z jednym piecem i dwiema dużymi szopami na cegły. W latach 1819–1820 majątek pozostawał w rękach kupca Johanna Gotthilfa Boschkego (1756 – 7 VI 1830 Gdańsk), od 2 IV 1812 męża Johanny Charlotty Wilhelminy Bachmann – córki Johanna Friedricha Bachmanna (zm. 17 IV 1809), kasjera Teatru Gdańskiego, bratanicy D.L. Bachmann-Ackermann – i wykonawcy testamentu C.D. Ackermanna. <br /><br /> W połowie XIX wieku dwór i folwark należały do Carla Siewerta (19 IV 1810 Gdańsk – 17 III 1869 Gdańsk-Wrzeszcz), najpewniej syna gdańskiego kupca Daniela (1775 Gdańsk – 3 XII 1831 Gdańsk). Od 1877 roku posiadaczami majątku byli (chociaż tam nie mieszkali) kolejno: Philip Braune, syn gdańskiego kupca Bernharda Braunego (29 I 1804 Lipsk – 18 VI 1865 Gdańsk), właściciel firmy produkcji i handlu farbami oraz towarami chemicznymi przy Brotbänkengasse 45 (ul. Chlebnicka), po jego śmierci od 1891 wdowa Gertrude Braune z domu Hertzberg (zm. po 1921), od 1919 Karl Braune, wreszcie, od roku 1922 gdański kupiec Felix von Kolkow, syn Wilhelma (20 II 1838 Gdańsk – 9 X 1899 Gdańsk), mieszkający tu z matką Pauliną von Otto. <br /><br /> W latach 1933–1945 siedziba Ewangelickiego Związku Diakonisek (Evangelische Gemeinschaft Diakonieverband; [[DIAKONISY | diakonisy]]), które urządziły tu dom wypoczynkowy, przejęty w 1957 roku na własność Skarbu Państwa. Budynki i część parkową przystosowano do potrzeb działającej od 1 XI 1958 roku Zasadniczej Szkoły Terenów Zieleni (od 1 IX 2005 [[ZESPÓŁ SZKÓŁ ARCHITEKTURY KRAJOBRAZU I HANDLOWO-USŁUGOWYCH | Zespół Szkół Architektury Krajobrazu i Handlowo-Usługowych im. Władysława Szafera]]). W 1979 posiadłość podzielono: północna część dawnego parku ze stawami przeszła na własność szkoły zasadniczej, południowa część założenia parkowego i budynki przekazano [[AKADEMIA WYCHOWANIA FIZYCZNEGO I SPORTU IM. JĘDRZEJA ŚNIADECKIEGO | Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu]] (AWFiS). Eklektyczne budynki rozbudowane na początku XX wieku. Budynek dworu: dwukondygnacyjny, nakryty dwuspadowym dachem z lukarnami, z parterową, wielokątną dobudówką na północnym szczycie i wieżyczką z wielokątnym dachem od strony północnej. Na wschodniej ścianie balkon nad parterowym ryzalitem. Po stronie zachodniej dworu prostopadle ustawiony budynek oficyny: dwukondygnacyjny, nakryty dwuspadowym dachem z lukarnami, połączony z dworem niższym łącznikiem, obecnie siedziba Biblioteki Głównej AWFiS. Budynki gospodarcze połączone prostopadle. Skrzydło południowe: dwukondygnacyjne, nakryte dwuspadowym dachem, siedziba Klubu Uczelnianego AZS, do czasu – Katedry Medycyny Sportowej AWFiS, następnie m.in. Studium Języków Obcych. Skrzydło zachodnie: parterowe, z wysokim poddaszem, nakryty dwuspadowym dachem, z wieżyczką zegarową ponad kalenicą, obecna siedziba klubu studenckiego. Przy wjeździe na posesję parterowy pawilonik nakryty czterospadowym dachem. {{author: AK}} {{author: JMM}} {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]