ZAŁUSKI STANISŁAW, pisarz, dziennikarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
'''STANISŁAW ANDRZEJ ZAŁUSKI''' (ur. 25 V 1929 Warszawa), pisarz, dziennikarz, autor książek, słuchowisk radiowych, sztuk teatralnych i monografii. Dzieciństwo spędził w majątku Szulmierz (powiat Ciechanów), w 1945, na mocy dekretu o reformie rolnej, rodzina została wysiedlona z majątku. Od września 1945 mieszkał w Ostródzie, gdzie zdał egzamin maturalny. | '''STANISŁAW ANDRZEJ ZAŁUSKI''' (ur. 25 V 1929 Warszawa), pisarz, dziennikarz, autor książek, słuchowisk radiowych, sztuk teatralnych i monografii. Dzieciństwo spędził w majątku Szulmierz (powiat Ciechanów), w 1945, na mocy dekretu o reformie rolnej, rodzina została wysiedlona z majątku. Od września 1945 mieszkał w Ostródzie, gdzie zdał egzamin maturalny. | ||
| − | W Gdańsku od 1948, podjął studia na kierunku budownictwo wodne [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]], od 1953 magister inżynier. Przez kolejnych siedem lat pracował w przedsiębiorstwach budowlanych Trójmiasta. W latach 1957–1960 prowadził własne przedsiębiorstwo o nazwie Zakład Murarski. Po jego likwidacji utrzymywał się z pracy literackiej oraz wieczorów autorskich. | + | W Gdańsku od 1948, podjął studia na kierunku budownictwo wodne [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]], od 1953 magister inżynier. Przez kolejnych siedem lat pracował w przedsiębiorstwach budowlanych Trójmiasta. W latach 1957–1960 prowadził własne przedsiębiorstwo o nazwie Zakład Murarski. Po jego likwidacji utrzymywał się z pracy literackiej oraz wieczorów autorskich. Od 1959 członek [[GDAŃSKA GRUPA MŁODYCH |Gdańskiej Grupy Młodych]].<br/><br/> |
W okresie 1964–1965 zatrudniony jako reportażysta w redakcji [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]. Przez następne lata, do roku 1973, zajmował się wyłącznie pracą literacką, odbywał spotkania autorskie i wygłaszał prelekcje o tematyce morskiej na terenie całego kraju. W latach 1973–1983 pracował jako reportażysta w tygodniku [[GŁOS STOCZNIOWCA | „Głos Stoczniowca”]]. Później utrzymywał się z pracy literackiej. Od kwietnia 1992 na emeryturze.<br/><br/> | W okresie 1964–1965 zatrudniony jako reportażysta w redakcji [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]. Przez następne lata, do roku 1973, zajmował się wyłącznie pracą literacką, odbywał spotkania autorskie i wygłaszał prelekcje o tematyce morskiej na terenie całego kraju. W latach 1973–1983 pracował jako reportażysta w tygodniku [[GŁOS STOCZNIOWCA | „Głos Stoczniowca”]]. Później utrzymywał się z pracy literackiej. Od kwietnia 1992 na emeryturze.<br/><br/> | ||
Pisze od 1956 roku; zadebiutował opowiadaniem ''Łapówka'', w 1957 prezentowanym w Polskim Radiu. Pierwszy zbiór nowel, zatytułowany ''Ślad na asfalcie'', opublikował w 1960 roku. Do innych ważnych pozycji w jego dorobku należą zbiory opowiadań: ''Gwiazdy bez blasku'' (1963), ''Nim skończy się noc'' (1966), ''Sopockie lato'' (1969), a także powieść ''Szukanie jutra'' (1982), opisująca zagładę polskiego ziemiaństwa. Tematykę tę kontynuował w książce biograficznej ''Wygnanie z Arkadii'' (2006). Autor powieści „W cieniu tyrana” (2014) o początkach PRL, „Układanka” (2016) i „Pozostał Bóg i Honor” (2018) poświęconej upadkowi I Rzeczypospolitej.<br/><br/> | Pisze od 1956 roku; zadebiutował opowiadaniem ''Łapówka'', w 1957 prezentowanym w Polskim Radiu. Pierwszy zbiór nowel, zatytułowany ''Ślad na asfalcie'', opublikował w 1960 roku. Do innych ważnych pozycji w jego dorobku należą zbiory opowiadań: ''Gwiazdy bez blasku'' (1963), ''Nim skończy się noc'' (1966), ''Sopockie lato'' (1969), a także powieść ''Szukanie jutra'' (1982), opisująca zagładę polskiego ziemiaństwa. Tematykę tę kontynuował w książce biograficznej ''Wygnanie z Arkadii'' (2006). Autor powieści „W cieniu tyrana” (2014) o początkach PRL, „Układanka” (2016) i „Pozostał Bóg i Honor” (2018) poświęconej upadkowi I Rzeczypospolitej.<br/><br/> | ||
W 1973 ukazała się jego powieść dla dzieci ''Przerwany rejs Czarnych Piratów'', rozpoczął wówczas stałą współpracę z Teatrem Młodych Polskiego Radia. Jego słuchowiska, przerobione na opowiadania, ukazywały się następnie w latach 70. i 80. w wersjach książkowych. Pod pseudonimem Leon Korn, wspólnie z Mirosławem Stecewiczem, rozpoczął wydawanie bajek dla dzieci. W latach 1988–1992 ukazało się 12 tomów bajek w łącznym nakładzie ponad 600 tysięcy egzemplarzy; m.in. ''Latająca ośmiornica. Bajki malarskie'' (1988), ''Chłopiec z bębnem na głowie'' (1988), ''Fioletowy ptak o wielkich oczach'' (1990), powieść ''Miasto z chmur'' (również jako Leon Korn, wspólnie z M. Stecewiczem, 1992). Pod pseudonimem Stanley Scales wydał powieść sensacyjną ''Londyński harem'' (1993), a wspólnie z Alicją Patey-Grabowską sztuki teatralne ''Mur'' (1995). Jego prozę tłumaczono na czeski, rosyjski i niemiecki. <br/><br/> | W 1973 ukazała się jego powieść dla dzieci ''Przerwany rejs Czarnych Piratów'', rozpoczął wówczas stałą współpracę z Teatrem Młodych Polskiego Radia. Jego słuchowiska, przerobione na opowiadania, ukazywały się następnie w latach 70. i 80. w wersjach książkowych. Pod pseudonimem Leon Korn, wspólnie z Mirosławem Stecewiczem, rozpoczął wydawanie bajek dla dzieci. W latach 1988–1992 ukazało się 12 tomów bajek w łącznym nakładzie ponad 600 tysięcy egzemplarzy; m.in. ''Latająca ośmiornica. Bajki malarskie'' (1988), ''Chłopiec z bębnem na głowie'' (1988), ''Fioletowy ptak o wielkich oczach'' (1990), powieść ''Miasto z chmur'' (również jako Leon Korn, wspólnie z M. Stecewiczem, 1992). Pod pseudonimem Stanley Scales wydał powieść sensacyjną ''Londyński harem'' (1993), a wspólnie z Alicją Patey-Grabowską sztuki teatralne ''Mur'' (1995). Jego prozę tłumaczono na czeski, rosyjski i niemiecki. <br/><br/> | ||
Założyciel i honorowy prezes Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego, od lutego 2012 prezes [[ZWIĄZEK LITERATÓW POLSKICH. ODDZIAŁ GDAŃSK | Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich]], autor „Historii Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego” (2010). W 2010 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Założyciel i honorowy prezes Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego, od lutego 2012 prezes [[ZWIĄZEK LITERATÓW POLSKICH. ODDZIAŁ GDAŃSK | Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich]], autor „Historii Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego” (2010). W 2010 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:47, 7 lip 2021
STANISŁAW ANDRZEJ ZAŁUSKI (ur. 25 V 1929 Warszawa), pisarz, dziennikarz, autor książek, słuchowisk radiowych, sztuk teatralnych i monografii. Dzieciństwo spędził w majątku Szulmierz (powiat Ciechanów), w 1945, na mocy dekretu o reformie rolnej, rodzina została wysiedlona z majątku. Od września 1945 mieszkał w Ostródzie, gdzie zdał egzamin maturalny.
W Gdańsku od 1948, podjął studia na kierunku budownictwo wodne Politechniki Gdańskiej, od 1953 magister inżynier. Przez kolejnych siedem lat pracował w przedsiębiorstwach budowlanych Trójmiasta. W latach 1957–1960 prowadził własne przedsiębiorstwo o nazwie Zakład Murarski. Po jego likwidacji utrzymywał się z pracy literackiej oraz wieczorów autorskich. Od 1959 członek Gdańskiej Grupy Młodych.
W okresie 1964–1965 zatrudniony jako reportażysta w redakcji „Dziennika Bałtyckiego”. Przez następne lata, do roku 1973, zajmował się wyłącznie pracą literacką, odbywał spotkania autorskie i wygłaszał prelekcje o tematyce morskiej na terenie całego kraju. W latach 1973–1983 pracował jako reportażysta w tygodniku „Głos Stoczniowca”. Później utrzymywał się z pracy literackiej. Od kwietnia 1992 na emeryturze.
Pisze od 1956 roku; zadebiutował opowiadaniem Łapówka, w 1957 prezentowanym w Polskim Radiu. Pierwszy zbiór nowel, zatytułowany Ślad na asfalcie, opublikował w 1960 roku. Do innych ważnych pozycji w jego dorobku należą zbiory opowiadań: Gwiazdy bez blasku (1963), Nim skończy się noc (1966), Sopockie lato (1969), a także powieść Szukanie jutra (1982), opisująca zagładę polskiego ziemiaństwa. Tematykę tę kontynuował w książce biograficznej Wygnanie z Arkadii (2006). Autor powieści „W cieniu tyrana” (2014) o początkach PRL, „Układanka” (2016) i „Pozostał Bóg i Honor” (2018) poświęconej upadkowi I Rzeczypospolitej.
W 1973 ukazała się jego powieść dla dzieci Przerwany rejs Czarnych Piratów, rozpoczął wówczas stałą współpracę z Teatrem Młodych Polskiego Radia. Jego słuchowiska, przerobione na opowiadania, ukazywały się następnie w latach 70. i 80. w wersjach książkowych. Pod pseudonimem Leon Korn, wspólnie z Mirosławem Stecewiczem, rozpoczął wydawanie bajek dla dzieci. W latach 1988–1992 ukazało się 12 tomów bajek w łącznym nakładzie ponad 600 tysięcy egzemplarzy; m.in. Latająca ośmiornica. Bajki malarskie (1988), Chłopiec z bębnem na głowie (1988), Fioletowy ptak o wielkich oczach (1990), powieść Miasto z chmur (również jako Leon Korn, wspólnie z M. Stecewiczem, 1992). Pod pseudonimem Stanley Scales wydał powieść sensacyjną Londyński harem (1993), a wspólnie z Alicją Patey-Grabowską sztuki teatralne Mur (1995). Jego prozę tłumaczono na czeski, rosyjski i niemiecki.
Założyciel i honorowy prezes Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego, od lutego 2012 prezes Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, autor „Historii Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego” (2010). W 2010 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
