STRYOWSKI WILHELM AUGUST, artysta malarz, patron gdańskiej ulicy
| Linia 8: | Linia 8: | ||
[[File:Wilhelm August Stryowski, Szlachta polska w Gdańsku, około 1900.JPG|thumb|Wilhelm August Stryowski ''Szlachta polska w Gdańsku'', około 1900]] | [[File:Wilhelm August Stryowski, Szlachta polska w Gdańsku, około 1900.JPG|thumb|Wilhelm August Stryowski ''Szlachta polska w Gdańsku'', około 1900]] | ||
| − | '''WILHELM AUGUST STRYOWSKI''' (Striowski, Strijowski, Striyowski, Stryjowski, Stryjewski; 23 XII 1834 Gdańsk – 3 II 1917 Essen, Niemcy), artysta malarz, konserwator, muzealnik. Syn Augusta Ludwiga (1802–1874) | + | '''WILHELM AUGUST STRYOWSKI''' (Striowski, Strijowski, Striyowski, Stryjowski, Stryjewski; 23 XII 1834 Gdańsk – 3 II 1917 Essen, Niemcy), artysta malarz, konserwator, muzealnik. Syn rzeźnika Augusta Ludwiga (1802–1874) i Wilhelminy Franz (1815–1893), którzy zawarli związek małżeński 8 X 1833. Ojciec w 1836 był właścicielem domu Pretershagen 57, w 1854 także domu pod nr 59 (obecnie w tym miejscu trawnik przed budynkiem przy ul. Zaroślak 7). <br/><br/> |
| − | W Gdańsku od roku 1864; wraz z [[FREITAG RUDOLF | Rudolfem Freitagiem]] współtworzył gdańskie [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskie]]; w latach 1873–1912 wykładowca w [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych i Rzemiosł Artystycznych]], 1880–1912 pracownik Muzeum Miejskiego, początkowo jako konserwator malarstwa, od 1888 kustosz, w 1894 z rąk cesarza otrzymał tytuł profesora. Udzielał prywatnych lekcji malarstwa w domu na Zaroślaku. Należał do [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. Od 1912 na emeryturze, w 1913 wyjechał do córki do Essen. <br/><br/> | + | Naukę malarstwa rozpoczął w latach 1848–1850 w pracowni wuja, portrecisty, [[FRANZ DAVID CARL | Davida Carla Franza]], od 1850 do 1852 roku kontynuował w [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Szkole Sztuk Pięknych]] pod kierunkiem [[SCHULTZ JOHANN CARL | Johanna Carla Schultza]], od 1852 do 1856 w Düsseldorfie pod kierunkiem Wilhelma von Schadowa jako stypendysta gdańskiego [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]]. <br/><br/> |
| + | W Gdańsku od roku 1864; wraz z [[FREITAG RUDOLF | Rudolfem Freitagiem]] współtworzył gdańskie [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskie]]; w latach 1873–1912 wykładowca w [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych i Rzemiosł Artystycznych]], 1880–1912 pracownik Muzeum Miejskiego, początkowo jako konserwator malarstwa, od 1888 kustosz, w 1894 z rąk cesarza otrzymał tytuł profesora. Udzielał prywatnych lekcji malarstwa w domu na Zaroślaku. Należał do [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. Od 1912 na emeryturze, częściowo sparaliżowany w 1913 wyjechał do córki do Essen. <br/><br/> | ||
Specjalizował się w scenach rodzajowych z życia przybywających do Gdańska flisaków, miejscowej [[ŻYDZI | gminy żydowskiej]] i Cyganów, malował sceny inspirowane historią i zabytkami Gdańska, wieśniaków z Galicji. Debiutował w 1854 na wystawie Towarzystwa Przyjaciół Sztuki Nadrenii i Westfalii, od 1864 wystawiał w Gdańsku, także na dorocznych pokazach [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]; od 1863 jego prace prezentowane były w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i we Lwowie oraz w Poznaniu, Szczecinie, Berlinie, Bremie i Wrocławiu. W 1901 roku przeprowadził konserwację i częściową rekonstrukcję plafonu w [[SIEŃ GDAŃSKA | Sieni Gdańskiej]]; zbierał stare gdańskie meble, przedmioty codziennego użytku itp. W krakowskim Muzeum Narodowym przechowywane jest siodło, które wypożyczył Janowi Matejce jako rekwizyt do powstającego obrazu ''Bitwa pod Grunwaldem''. Zachowały się nieliczne obrazy, głównie w zbiorach gdańskich muzeów. <br/><br/> | Specjalizował się w scenach rodzajowych z życia przybywających do Gdańska flisaków, miejscowej [[ŻYDZI | gminy żydowskiej]] i Cyganów, malował sceny inspirowane historią i zabytkami Gdańska, wieśniaków z Galicji. Debiutował w 1854 na wystawie Towarzystwa Przyjaciół Sztuki Nadrenii i Westfalii, od 1864 wystawiał w Gdańsku, także na dorocznych pokazach [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]; od 1863 jego prace prezentowane były w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i we Lwowie oraz w Poznaniu, Szczecinie, Berlinie, Bremie i Wrocławiu. W 1901 roku przeprowadził konserwację i częściową rekonstrukcję plafonu w [[SIEŃ GDAŃSKA | Sieni Gdańskiej]]; zbierał stare gdańskie meble, przedmioty codziennego użytku itp. W krakowskim Muzeum Narodowym przechowywane jest siodło, które wypożyczył Janowi Matejce jako rekwizyt do powstającego obrazu ''Bitwa pod Grunwaldem''. Zachowały się nieliczne obrazy, głównie w zbiorach gdańskich muzeów. <br/><br/> | ||
| − | Pochowany w Gdańsku na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZAROŚLAK | cmentarzu Zbawiciela]]. Patron jednej z ulic Gdańska ([[STOGI | Stogi]], ul. Wilhelma Stryjewskiego, z uwagi na koszty społeczne zmiany adresu, między innymi w 1975 i 2011 odrzucono propozycję zmiany nazwy na Stryowskiego). {{author: MJB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Od 1878 był żonaty z Klarą z domu Baedeker (1857–1938). Pochowany w Gdańsku na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZAROŚLAK | cmentarzu Zbawiciela]]. Patron jednej z ulic Gdańska ([[STOGI | Stogi]], ul. Wilhelma Stryjewskiego, z uwagi na koszty społeczne zmiany adresu, między innymi w 1975 i 2011 odrzucono propozycję zmiany nazwy na Stryowskiego). {{author: MJB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 21:27, 22 cze 2021
w Gdańsku, 1862. Widoczni: Johann Sprott Stoddart (pośrodku, z bokobrodami), Francis Blair Stoddart (nalewa wino), Wilhelm August Stryowski (po prawej), Otto Brausewetter (po lewej, pośrodku), Carl Friedrich Wilhelm Scherres (pierwszy z lewej, na pierwszym planie), Carl Gustav Panzer (skrajnie po lewej)
WILHELM AUGUST STRYOWSKI (Striowski, Strijowski, Striyowski, Stryjowski, Stryjewski; 23 XII 1834 Gdańsk – 3 II 1917 Essen, Niemcy), artysta malarz, konserwator, muzealnik. Syn rzeźnika Augusta Ludwiga (1802–1874) i Wilhelminy Franz (1815–1893), którzy zawarli związek małżeński 8 X 1833. Ojciec w 1836 był właścicielem domu Pretershagen 57, w 1854 także domu pod nr 59 (obecnie w tym miejscu trawnik przed budynkiem przy ul. Zaroślak 7).
Naukę malarstwa rozpoczął w latach 1848–1850 w pracowni wuja, portrecisty, Davida Carla Franza, od 1850 do 1852 roku kontynuował w Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Johanna Carla Schultza, od 1852 do 1856 w Düsseldorfie pod kierunkiem Wilhelma von Schadowa jako stypendysta gdańskiego Towarzystwa Pokoju.
W Gdańsku od roku 1864; wraz z Rudolfem Freitagiem współtworzył gdańskie Muzeum Miejskie; w latach 1873–1912 wykładowca w Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych i Rzemiosł Artystycznych, 1880–1912 pracownik Muzeum Miejskiego, początkowo jako konserwator malarstwa, od 1888 kustosz, w 1894 z rąk cesarza otrzymał tytuł profesora. Udzielał prywatnych lekcji malarstwa w domu na Zaroślaku. Należał do Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska. Od 1912 na emeryturze, częściowo sparaliżowany w 1913 wyjechał do córki do Essen.
Specjalizował się w scenach rodzajowych z życia przybywających do Gdańska flisaków, miejscowej gminy żydowskiej i Cyganów, malował sceny inspirowane historią i zabytkami Gdańska, wieśniaków z Galicji. Debiutował w 1854 na wystawie Towarzystwa Przyjaciół Sztuki Nadrenii i Westfalii, od 1864 wystawiał w Gdańsku, także na dorocznych pokazach Towarzystwa Przyjaciół Sztuki; od 1863 jego prace prezentowane były w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i we Lwowie oraz w Poznaniu, Szczecinie, Berlinie, Bremie i Wrocławiu. W 1901 roku przeprowadził konserwację i częściową rekonstrukcję plafonu w Sieni Gdańskiej; zbierał stare gdańskie meble, przedmioty codziennego użytku itp. W krakowskim Muzeum Narodowym przechowywane jest siodło, które wypożyczył Janowi Matejce jako rekwizyt do powstającego obrazu Bitwa pod Grunwaldem. Zachowały się nieliczne obrazy, głównie w zbiorach gdańskich muzeów.
Od 1878 był żonaty z Klarą z domu Baedeker (1857–1938). Pochowany w Gdańsku na cmentarzu Zbawiciela. Patron jednej z ulic Gdańska ( Stogi, ul. Wilhelma Stryjewskiego, z uwagi na koszty społeczne zmiany adresu, między innymi w 1975 i 2011 odrzucono propozycję zmiany nazwy na Stryowskiego).
