WERNSDORFF JOHANN WILHELM, burmistrz Gdańska
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Johann_Wernsdorf.jpg|thumb|Johann Wilhelm Wernsdorff, rysunek kredką [[MEYERHEIM KARL FRIEDRICH| Karla Friedricha Meyerheima]] poprzedzający namalowanie portretu]] | [[File:Johann_Wernsdorf.jpg|thumb|Johann Wilhelm Wernsdorff, rysunek kredką [[MEYERHEIM KARL FRIEDRICH| Karla Friedricha Meyerheima]] poprzedzający namalowanie portretu]] | ||
| − | '''JOHANN WILHELM WERNSDORFF''' (8 III 1749 Gdańsk – 13 X 1837 Gdańsk), | + | '''JOHANN WILHELM WERNSDORFF''' (8 III 1749 Gdańsk – 13 X 1837 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn Gottlieba Wernsdorffa (8 VIII 1711 Wittenberga – 22 I 1774 Gdańsk), profesora wymowy i poezji w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], oraz Elisabeth Johanny z domu Verpoorteen (1718 – 28 XI 1793). Miał braci: Gottlieba (1746 Gdańsk – 11 XI 1802 Wittenberga), profesora prawa uniwersytetu w Wittenberdze (od 1774 żonatego z Christine Elisabeth Strauss), Christiana Friedricha (26 IV 1751 – 27 I 1795 Gdańsk), w latach 1784–1795 pastora kościoła ewangelickiego w Cedrach Wielkich na Gdańskich Żuławach, oraz żyjące w 1802 roku siostry: Louise E. Pobowski i A.E. Stolterfeld. <br/><br/> |
Nauki pobierał początkowo w domu. Po uzyskaniu stypendium z gdańskiej fundacji Diesseldorfów ([[DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED | Johann Gottfried Diesseldorf]]) w latach 1771–1775 studiował (zapewne prawo) na uniwersytecie w Lipsku. Po powrocie do Gdańska od 1777 do 1792 roku był sekretarzem [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], w tym w okresie 1784–1791 oddelegowanym do Warszawy gdańskim rezydentem przy dworze królewskim. W latach 1792–1793 pełnił funkcję ławnika, a po włączeniu Gdańska do państwa pruskiego w 1793 roku pracował w państwowej administracji sądowej. Od 1798 do maja 1807 roku był burmistrzem do spraw sądowych w Zarządzie Miasta (Magistrat). <br/><br/> | Nauki pobierał początkowo w domu. Po uzyskaniu stypendium z gdańskiej fundacji Diesseldorfów ([[DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED | Johann Gottfried Diesseldorf]]) w latach 1771–1775 studiował (zapewne prawo) na uniwersytecie w Lipsku. Po powrocie do Gdańska od 1777 do 1792 roku był sekretarzem [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], w tym w okresie 1784–1791 oddelegowanym do Warszawy gdańskim rezydentem przy dworze królewskim. W latach 1792–1793 pełnił funkcję ławnika, a po włączeniu Gdańska do państwa pruskiego w 1793 roku pracował w państwowej administracji sądowej. Od 1798 do maja 1807 roku był burmistrzem do spraw sądowych w Zarządzie Miasta (Magistrat). <br/><br/> | ||
| − | W | + | W 1807 został jednym z 14 senatorów (rajców) [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]], wybrany w pierwszej kolejności w gronie ośmiu najbogatszych gdańszczan. Jako podskarbi miejski zajmował się sprawami finansowymi, między innymi spłatą kontrybucji nałożonej na Gdańsk przez cesarza Napoleona I. W kwietniu 1812 roku, po wyjeździe z Gdańska [[HUFELAND GOTTLIEB | Gottlieba Hufelanda]], został burmistrzem w jego miejsce, początkowo czwartym, w 1813 – trzecim.<br/><br/> |
| − | Współkierował administracją w czasie tragicznego dla miasta, prawie rocznego oblężenia przez wojska rosyjsko-pruskie, zmagając się z pożarami domów, następnie spichlerzy na [[WYSPA SPICHRZÓW | Wyspie Spichrzów]], [[EPIDEMIE 1801–1945 | epidemią tyfusu]] zimą i wiosną 1813 roku, niedoborem żywności. Po ponownym włączeniu Gdańska do państwa pruskiego od 14 II 1814 | + | Współkierował administracją w czasie tragicznego dla miasta, prawie rocznego oblężenia przez wojska rosyjsko-pruskie, zmagając się z pożarami domów, następnie spichlerzy na [[WYSPA SPICHRZÓW | Wyspie Spichrzów]], [[EPIDEMIE 1801–1945 | epidemią tyfusu]] zimą i wiosną 1813 roku, niedoborem żywności. Po ponownym włączeniu Gdańska do państwa pruskiego od 14 II 1814 do 1820 pełnił funkcję drugiego burmistrza. Później przeszedł na emeryturę. <br/><br/> |
W latach 1786–1837 mieszkał we własnym domu przy Jopengasse 558 (ul. Piwna 3). Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą, nieznaną z imienia kobietę poślubił w 1777 roku; ponowny związek małżeński zawarł 24 II 1785 z Adelgundą Louisą (1751 Gdańsk – 14 V 1807 Gdańsk), córką kupca Fabiana Ludwiga Gorzuchowskiego. Potomstwa nie pozostawił. Spadkobiercy w 1838 sprzedali należącą do niego kamienicę przy Jopengasse 558 (ul. Piwna 3) kupcowi Ernstowi Augustowi Deplanque (1806 – po 1856 Berlin). <br/><br/> | W latach 1786–1837 mieszkał we własnym domu przy Jopengasse 558 (ul. Piwna 3). Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą, nieznaną z imienia kobietę poślubił w 1777 roku; ponowny związek małżeński zawarł 24 II 1785 z Adelgundą Louisą (1751 Gdańsk – 14 V 1807 Gdańsk), córką kupca Fabiana Ludwiga Gorzuchowskiego. Potomstwa nie pozostawił. Spadkobiercy w 1838 sprzedali należącą do niego kamienicę przy Jopengasse 558 (ul. Piwna 3) kupcowi Ernstowi Augustowi Deplanque (1806 – po 1856 Berlin). <br/><br/> | ||
W chwili śmierci z jego najbliższej rodziny żyły dzieci brata, pastora Christiana Friedricha: urzędnik finansowy Christian Friedrich (1786 Cedry Wielkie – 1866 Gdańsk) i Charlotta Euphrosina Elisabeth (1792 Cedry Wielkie – 1870 Gdańsk), od 22 XI 1820 roku żona gdańskiego lekarza Johanna Carla Heina. Jako dziecko zmarł ich brat, Johann Christiann (1789 Cedry Wielkie – 13 II 1810 Gdańsk). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W chwili śmierci z jego najbliższej rodziny żyły dzieci brata, pastora Christiana Friedricha: urzędnik finansowy Christian Friedrich (1786 Cedry Wielkie – 1866 Gdańsk) i Charlotta Euphrosina Elisabeth (1792 Cedry Wielkie – 1870 Gdańsk), od 22 XI 1820 roku żona gdańskiego lekarza Johanna Carla Heina. Jako dziecko zmarł ich brat, Johann Christiann (1789 Cedry Wielkie – 13 II 1810 Gdańsk). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:47, 13 maj 2021
JOHANN WILHELM WERNSDORFF (8 III 1749 Gdańsk – 13 X 1837 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn Gottlieba Wernsdorffa (8 VIII 1711 Wittenberga – 22 I 1774 Gdańsk), profesora wymowy i poezji w Gimnazjum Akademickim, oraz Elisabeth Johanny z domu Verpoorteen (1718 – 28 XI 1793). Miał braci: Gottlieba (1746 Gdańsk – 11 XI 1802 Wittenberga), profesora prawa uniwersytetu w Wittenberdze (od 1774 żonatego z Christine Elisabeth Strauss), Christiana Friedricha (26 IV 1751 – 27 I 1795 Gdańsk), w latach 1784–1795 pastora kościoła ewangelickiego w Cedrach Wielkich na Gdańskich Żuławach, oraz żyjące w 1802 roku siostry: Louise E. Pobowski i A.E. Stolterfeld.
Nauki pobierał początkowo w domu. Po uzyskaniu stypendium z gdańskiej fundacji Diesseldorfów ( Johann Gottfried Diesseldorf) w latach 1771–1775 studiował (zapewne prawo) na uniwersytecie w Lipsku. Po powrocie do Gdańska od 1777 do 1792 roku był sekretarzem Rady Miejskiej, w tym w okresie 1784–1791 oddelegowanym do Warszawy gdańskim rezydentem przy dworze królewskim. W latach 1792–1793 pełnił funkcję ławnika, a po włączeniu Gdańska do państwa pruskiego w 1793 roku pracował w państwowej administracji sądowej. Od 1798 do maja 1807 roku był burmistrzem do spraw sądowych w Zarządzie Miasta (Magistrat).
W 1807 został jednym z 14 senatorów (rajców) I Wolnego Miasta Gdańska, wybrany w pierwszej kolejności w gronie ośmiu najbogatszych gdańszczan. Jako podskarbi miejski zajmował się sprawami finansowymi, między innymi spłatą kontrybucji nałożonej na Gdańsk przez cesarza Napoleona I. W kwietniu 1812 roku, po wyjeździe z Gdańska Gottlieba Hufelanda, został burmistrzem w jego miejsce, początkowo czwartym, w 1813 – trzecim.
Współkierował administracją w czasie tragicznego dla miasta, prawie rocznego oblężenia przez wojska rosyjsko-pruskie, zmagając się z pożarami domów, następnie spichlerzy na Wyspie Spichrzów, epidemią tyfusu zimą i wiosną 1813 roku, niedoborem żywności. Po ponownym włączeniu Gdańska do państwa pruskiego od 14 II 1814 do 1820 pełnił funkcję drugiego burmistrza. Później przeszedł na emeryturę.
W latach 1786–1837 mieszkał we własnym domu przy Jopengasse 558 (ul. Piwna 3). Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą, nieznaną z imienia kobietę poślubił w 1777 roku; ponowny związek małżeński zawarł 24 II 1785 z Adelgundą Louisą (1751 Gdańsk – 14 V 1807 Gdańsk), córką kupca Fabiana Ludwiga Gorzuchowskiego. Potomstwa nie pozostawił. Spadkobiercy w 1838 sprzedali należącą do niego kamienicę przy Jopengasse 558 (ul. Piwna 3) kupcowi Ernstowi Augustowi Deplanque (1806 – po 1856 Berlin).
W chwili śmierci z jego najbliższej rodziny żyły dzieci brata, pastora Christiana Friedricha: urzędnik finansowy Christian Friedrich (1786 Cedry Wielkie – 1866 Gdańsk) i Charlotta Euphrosina Elisabeth (1792 Cedry Wielkie – 1870 Gdańsk), od 22 XI 1820 roku żona gdańskiego lekarza Johanna Carla Heina. Jako dziecko zmarł ich brat, Johann Christiann (1789 Cedry Wielkie – 13 II 1810 Gdańsk).
