ZERNECKE WILHELM FERDINAND, radca, kamlarz
| Linia 6: | Linia 6: | ||
'''WILHELM FERDINAND ZERNECKE''' (22 X 1790 Gdańsk – 14 VIII 1859 Gdańsk), urzędnik, pisarz. Wnuk burmistrza [[ZERNECKE HEINRICH | Heinricha Zerneckego]], syn prawnika Valentina Friedricha (1754–1834) i Johanny Agathy Muhl (1769–1793). Brat Friedricha Augusta (1788–1792), Johanny Henrietty (1789–1822), Klementyny Emilii (1792–1878). <br/><br/> | '''WILHELM FERDINAND ZERNECKE''' (22 X 1790 Gdańsk – 14 VIII 1859 Gdańsk), urzędnik, pisarz. Wnuk burmistrza [[ZERNECKE HEINRICH | Heinricha Zerneckego]], syn prawnika Valentina Friedricha (1754–1834) i Johanny Agathy Muhl (1769–1793). Brat Friedricha Augusta (1788–1792), Johanny Henrietty (1789–1822), Klementyny Emilii (1792–1878). <br/><br/> | ||
W 1811 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Po 1814 roku sekretarz [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], od 1823 do 1858 radca, [[KAMLARIA | kamlarz]] w Zarządzie Miasta. Sprawował nadzór nad [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechami]] był przewodniczącym deputacji do spraw [[STRAŻE NOCNE | straży nocnych]], oczyszczania miasta i poboru podatków gruntowych. Jako pełnomocnik z ramienia miasta zasiadał we władzach [[BRACTWA STRZELECKIE | Bractwa Strzeleckiego Fryderyka Wilhelma]]. Od 1816 był przełożonym rady parafialnej [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]]. W 1818 był współzałożycielem i prezesem Stowarzyszenia Ratownictwa Pożarowego, w 1827 założył i prezesował Towarzystwu Bezpieczeństwa. Z własnych środków udzielał wsparcia ofiarom wielkiej powodzi w 1829 roku (zob. [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujście, wieś]]).<br/><br/> | W 1811 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Po 1814 roku sekretarz [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], od 1823 do 1858 radca, [[KAMLARIA | kamlarz]] w Zarządzie Miasta. Sprawował nadzór nad [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechami]] był przewodniczącym deputacji do spraw [[STRAŻE NOCNE | straży nocnych]], oczyszczania miasta i poboru podatków gruntowych. Jako pełnomocnik z ramienia miasta zasiadał we władzach [[BRACTWA STRZELECKIE | Bractwa Strzeleckiego Fryderyka Wilhelma]]. Od 1816 był przełożonym rady parafialnej [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]]. W 1818 był współzałożycielem i prezesem Stowarzyszenia Ratownictwa Pożarowego, w 1827 założył i prezesował Towarzystwu Bezpieczeństwa. Z własnych środków udzielał wsparcia ofiarom wielkiej powodzi w 1829 roku (zob. [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujście, wieś]]).<br/><br/> | ||
| − | Inicjator adaptacji lasu otaczającego Jaśkową Dolinę na park i miejsce miejskich imprez oraz rekreacji, a także obchodów | + | Inicjator adaptacji lasu otaczającego Jaśkową Dolinę na park i miejsce miejskich imprez oraz rekreacji, a także obchodów Sobótki ([[PARK JAŚKOWEJ DOLINY | park Jaśkowej Doliny]]), jego imię otrzymał jeden z położonych tam placów. W 1840 roku współzałożyciel [[TOWARZYSTWO UPIĘKSZANIA GDAŃSKA | Towarzystwa Upiększania Gdańska]], w 1846 roku członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. <br/><br/> |
Autor przewodnika po Gdańsku i okolicy ''Neuester Wegweiser durch Danzig und dessen Umgegend'' (1829 i kilka dalszych wydań, polskie tłumaczenie: ''Cały Gdańsk za dwadzieścia srebrnych groszy'', 2010), dramatów ''Philippine Welser'' (1821) i ''Johann von Schwaben'' (1830) oraz powieści ''Caroline Neumann'' (w trzech tomach, 1829–1831), ''Der zweite Januar 1814'' (1839) i ''Das Diebswesen in Danzig'' (1839), a także dwóch sztuk teatralnych. <br/><br/> | Autor przewodnika po Gdańsku i okolicy ''Neuester Wegweiser durch Danzig und dessen Umgegend'' (1829 i kilka dalszych wydań, polskie tłumaczenie: ''Cały Gdańsk za dwadzieścia srebrnych groszy'', 2010), dramatów ''Philippine Welser'' (1821) i ''Johann von Schwaben'' (1830) oraz powieści ''Caroline Neumann'' (w trzech tomach, 1829–1831), ''Der zweite Januar 1814'' (1839) i ''Das Diebswesen in Danzig'' (1839), a także dwóch sztuk teatralnych. <br/><br/> | ||
W latach 1810–1823 wraz z Renate Susanne Sperling-Bär, wdową po piwowarze Ephraimie Bärze (1761–1809), był współwłaścicielem kamienicy przy Jopengasse 785 (ul. Piwna 62). 1 VIII 1815 roku poślubił Friederike Susanne Julię (23 X 1792 Gdańsk – 10 IX 1852 Gdańsk, na cholerę), córkę Ephraima Bära. Ich córka Friederike Louisa żyła w latach 1819–1824, kolejna córka Marie (ur. 26 XII 1825 Gdańsk) mieszkała we Wrocławiu. Syn Hermann Wilhelm (29 VI 1816 – 1857) zginął podczas wybuchu fajerwerków w fabryce w Guben (Gubin w lubuskiem). Mieszkał przy Hundegasse 65 (ul. Ogarna). Cała rodzina została pochowana w grobowcu Ephraima Bära na [[CMENTARZE NA CHEŁMIE | nowym cmentarzu Zbawiciela na Chełmie]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W latach 1810–1823 wraz z Renate Susanne Sperling-Bär, wdową po piwowarze Ephraimie Bärze (1761–1809), był współwłaścicielem kamienicy przy Jopengasse 785 (ul. Piwna 62). 1 VIII 1815 roku poślubił Friederike Susanne Julię (23 X 1792 Gdańsk – 10 IX 1852 Gdańsk, na cholerę), córkę Ephraima Bära. Ich córka Friederike Louisa żyła w latach 1819–1824, kolejna córka Marie (ur. 26 XII 1825 Gdańsk) mieszkała we Wrocławiu. Syn Hermann Wilhelm (29 VI 1816 – 1857) zginął podczas wybuchu fajerwerków w fabryce w Guben (Gubin w lubuskiem). Mieszkał przy Hundegasse 65 (ul. Ogarna). Cała rodzina została pochowana w grobowcu Ephraima Bära na [[CMENTARZE NA CHEŁMIE | nowym cmentarzu Zbawiciela na Chełmie]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:46, 4 maj 2021
WILHELM FERDINAND ZERNECKE (22 X 1790 Gdańsk – 14 VIII 1859 Gdańsk), urzędnik, pisarz. Wnuk burmistrza Heinricha Zerneckego, syn prawnika Valentina Friedricha (1754–1834) i Johanny Agathy Muhl (1769–1793). Brat Friedricha Augusta (1788–1792), Johanny Henrietty (1789–1822), Klementyny Emilii (1792–1878).
W 1811 uzyskał obywatelstwo Gdańska. Po 1814 roku sekretarz Rady Miejskiej, od 1823 do 1858 radca, kamlarz w Zarządzie Miasta. Sprawował nadzór nad cechami był przewodniczącym deputacji do spraw straży nocnych, oczyszczania miasta i poboru podatków gruntowych. Jako pełnomocnik z ramienia miasta zasiadał we władzach Bractwa Strzeleckiego Fryderyka Wilhelma. Od 1816 był przełożonym rady parafialnej kościoła Najświętszej Marii Panny. W 1818 był współzałożycielem i prezesem Stowarzyszenia Ratownictwa Pożarowego, w 1827 założył i prezesował Towarzystwu Bezpieczeństwa. Z własnych środków udzielał wsparcia ofiarom wielkiej powodzi w 1829 roku (zob. Wisłoujście, wieś).
Inicjator adaptacji lasu otaczającego Jaśkową Dolinę na park i miejsce miejskich imprez oraz rekreacji, a także obchodów Sobótki ( park Jaśkowej Doliny), jego imię otrzymał jeden z położonych tam placów. W 1840 roku współzałożyciel Towarzystwa Upiększania Gdańska, w 1846 roku członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.
Autor przewodnika po Gdańsku i okolicy Neuester Wegweiser durch Danzig und dessen Umgegend (1829 i kilka dalszych wydań, polskie tłumaczenie: Cały Gdańsk za dwadzieścia srebrnych groszy, 2010), dramatów Philippine Welser (1821) i Johann von Schwaben (1830) oraz powieści Caroline Neumann (w trzech tomach, 1829–1831), Der zweite Januar 1814 (1839) i Das Diebswesen in Danzig (1839), a także dwóch sztuk teatralnych.
W latach 1810–1823 wraz z Renate Susanne Sperling-Bär, wdową po piwowarze Ephraimie Bärze (1761–1809), był współwłaścicielem kamienicy przy Jopengasse 785 (ul. Piwna 62). 1 VIII 1815 roku poślubił Friederike Susanne Julię (23 X 1792 Gdańsk – 10 IX 1852 Gdańsk, na cholerę), córkę Ephraima Bära. Ich córka Friederike Louisa żyła w latach 1819–1824, kolejna córka Marie (ur. 26 XII 1825 Gdańsk) mieszkała we Wrocławiu. Syn Hermann Wilhelm (29 VI 1816 – 1857) zginął podczas wybuchu fajerwerków w fabryce w Guben (Gubin w lubuskiem). Mieszkał przy Hundegasse 65 (ul. Ogarna). Cała rodzina została pochowana w grobowcu Ephraima Bära na nowym cmentarzu Zbawiciela na Chełmie.
