SOKOŁOWSKA TERESA, profesor Politechniki Gdańskiej
(wstawianie_ilustracji (14.09.2020)) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Teresa_Sokołowska.jpg|thumb|Teresa Sokołowska]] | [[File:Teresa_Sokołowska.jpg|thumb|Teresa Sokołowska]] | ||
| − | '''TERESA SOKOŁOWSKA''' (3 XII 1926 Marcelin (Warszawa) – 5 VIII 2003 Gdańsk), naukowiec, specjalista z chemii organicznej. Córka Zdzisława Majlerta, inżyniera sadownika (8 IX 1885 Marcelin – 7 XII 1944), i Haliny Marii z domu Maylert (6 I 1896 – 24 V 1982). W latach 1939–1944 mieszkała w Warszawie, w 1943 roku uzyskała tzw. małą maturę w ramach tajnego nauczania w Państwowym Gimnazjum im. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej, w 1944 ukończyła I klasę Liceum i Gimnazjum im. Narcyzy Żmichowskiej. Żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski. Nie trafiła do niewoli, wysiedlona w okolice Skierniewic. W 1945 roku uzyskała maturę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Batorego w Warszawie. W tym samym roku przybyła do Gdańska, studiowała na Wydziale Chemicznym [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), od 1949 magister inżynier chemik. W latach 1948–1997 pracownik PG. Na Wydziale Chemicznym w 1961 uzyskała doktorat, w 1968 habilitację. Od 1968 docent, od 1977 profesor nadzwyczajny, od 1997 profesor tytularny i zwyczajny. W latach 1968–1997 kierownik Zakładu, następnie Katedry Chemii Organicznej, 1969–1971 prodziekan do spraw nauki PG, 1971–1973 dziekan Wydziału Chemicznego. Autorka i współautorka publikacji na temat chemii organicznej, aminokwasów i peptydów, a także historii Wydziału Chemicznego od 1904 roku. Współtwórczyni jednego patentu. Promotor doktoratu honoris causa [[BUTENANDT ADOLF | Adolfa Butenandta]]. <br/><br/> | + | '''TERESA SOKOŁOWSKA''' (3 XII 1926 Marcelin (Warszawa) – 5 VIII 2003 Gdańsk), naukowiec, specjalista z chemii organicznej. Córka Zdzisława Majlerta, inżyniera sadownika (8 IX 1885 Marcelin – 7 XII 1944), i Haliny Marii z domu Maylert (6 I 1896 – 24 V 1982). W latach 1939–1944 mieszkała w Warszawie, w 1943 roku uzyskała tzw. małą maturę w ramach tajnego nauczania w Państwowym Gimnazjum im. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej, w 1944 ukończyła I klasę Liceum i Gimnazjum im. Narcyzy Żmichowskiej. Żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski. Nie trafiła do niewoli, wysiedlona w okolice Skierniewic.<br/><br/> |
| + | W 1945 roku uzyskała maturę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Batorego w Warszawie. W tym samym roku przybyła do Gdańska, studiowała na Wydziale Chemicznym [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), od 1949 magister inżynier chemik. W latach 1948–1997 pracownik PG. Na Wydziale Chemicznym w 1961 uzyskała doktorat, w 1968 habilitację. Od 1968 docent, od 1977 profesor nadzwyczajny, od 1997 profesor tytularny i zwyczajny. W latach 1968–1997 kierownik Zakładu, następnie Katedry Chemii Organicznej, 1969–1971 prodziekan do spraw nauki PG, 1971–1973 dziekan Wydziału Chemicznego.<br/><br/> | ||
| + | Autorka i współautorka publikacji na temat chemii organicznej, aminokwasów i peptydów, a także historii Wydziału Chemicznego od 1904 roku. Współtwórczyni jednego patentu. Promotor doktoratu honoris causa [[BUTENANDT ADOLF | Adolfa Butenandta]]. Podczas wydarzeń [[MARZEC 1968 W GDAŃSKU | marca 1968]] aktywnie działała w Komitecie Uczelnianym PZPR na PG, w latach 80. XX wieku zaangażowana była w działalność opozycyjną. <br/><br/> | ||
Członek Komitetu Nauk Chemicznych Polskiej Akademii Nauk (1981–1983), Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Biochemicznego. Wyróżniona między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką honorową [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1970), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978), Medalem im. profesora Włodzimierza Rodziewicza (2002). Członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. <br/><br/> | Członek Komitetu Nauk Chemicznych Polskiej Akademii Nauk (1981–1983), Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Biochemicznego. Wyróżniona między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką honorową [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1970), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978), Medalem im. profesora Włodzimierza Rodziewicza (2002). Członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. <br/><br/> | ||
Pochowana na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Była żoną [[SOKOŁOWSKI JANUSZ | prof. Janusza Sokołowskiego]], matką Joanny (ur. 1950) i Danuty (ur. 1953). {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowana na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Była żoną [[SOKOŁOWSKI JANUSZ | prof. Janusza Sokołowskiego]], matką Joanny (ur. 1950) i Danuty (ur. 1953). {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:43, 30 kwi 2021
TERESA SOKOŁOWSKA (3 XII 1926 Marcelin (Warszawa) – 5 VIII 2003 Gdańsk), naukowiec, specjalista z chemii organicznej. Córka Zdzisława Majlerta, inżyniera sadownika (8 IX 1885 Marcelin – 7 XII 1944), i Haliny Marii z domu Maylert (6 I 1896 – 24 V 1982). W latach 1939–1944 mieszkała w Warszawie, w 1943 roku uzyskała tzw. małą maturę w ramach tajnego nauczania w Państwowym Gimnazjum im. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej, w 1944 ukończyła I klasę Liceum i Gimnazjum im. Narcyzy Żmichowskiej. Żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski. Nie trafiła do niewoli, wysiedlona w okolice Skierniewic.
W 1945 roku uzyskała maturę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Batorego w Warszawie. W tym samym roku przybyła do Gdańska, studiowała na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej (PG), od 1949 magister inżynier chemik. W latach 1948–1997 pracownik PG. Na Wydziale Chemicznym w 1961 uzyskała doktorat, w 1968 habilitację. Od 1968 docent, od 1977 profesor nadzwyczajny, od 1997 profesor tytularny i zwyczajny. W latach 1968–1997 kierownik Zakładu, następnie Katedry Chemii Organicznej, 1969–1971 prodziekan do spraw nauki PG, 1971–1973 dziekan Wydziału Chemicznego.
Autorka i współautorka publikacji na temat chemii organicznej, aminokwasów i peptydów, a także historii Wydziału Chemicznego od 1904 roku. Współtwórczyni jednego patentu. Promotor doktoratu honoris causa Adolfa Butenandta. Podczas wydarzeń marca 1968 aktywnie działała w Komitecie Uczelnianym PZPR na PG, w latach 80. XX wieku zaangażowana była w działalność opozycyjną.
Członek Komitetu Nauk Chemicznych Polskiej Akademii Nauk (1981–1983), Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Biochemicznego. Wyróżniona między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką honorową „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1970), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978), Medalem im. profesora Włodzimierza Rodziewicza (2002). Członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
Pochowana na cmentarzu Srebrzysko. Była żoną prof. Janusza Sokołowskiego, matką Joanny (ur. 1950) i Danuty (ur. 1953).
