ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA
(wstawienie ilustracji (e-mail z 18.09.2018)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Budowa w Oruni wodociągowego zbiornika na wodę, 1869 .JPG|thumb|Budowa zbiornika na wodę <br/> w Oruni, 1869]] | + | [[File:Budowa w Oruni wodociągowego zbiornika na wodę, 1869 .JPG|thumb|Budowa zbiornika na wodę <br/> w Oruni, fot. Carl Radtke, 1869]] |
[[File:2_Zbiornik_wody_Stara_Orunia.JPG|thumb|Zbiornik wody Stara Orunia, 2018]] | [[File:2_Zbiornik_wody_Stara_Orunia.JPG|thumb|Zbiornik wody Stara Orunia, 2018]] | ||
[[File:3_Zbiornik_wody_Stara_Orunia.JPG|thumb|Wejście do zbiornika Stara Orunia, 2018]] | [[File:3_Zbiornik_wody_Stara_Orunia.JPG|thumb|Wejście do zbiornika Stara Orunia, 2018]] | ||
Wersja z 07:44, 23 kwi 2021
w Oruni, fot. Carl Radtke, 1869
ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA ( wodociągi), Orunia, na skarpie wysoczyzny ponad obecną ul. Nowiny. Wybudowany w 1869 roku, powierzchnia całkowita 1496 m², pojemność całkowita 5700 m³. Jest jednokomorową budowlą o podstawie w kształcie kwadratu i wymiarach wewnętrznych 39,23 × 39,23 m. Skonstruowany został z przylegających do siebie jednakowych, sklepionych kolebkowo naw o szerokości 3,07 m, opartych na łukach ośmiu arkad o rozpiętości 4 m. Wysokość komory w świetle koleb naw wynosi 5,05 m. Do wnętrza komory prowadzą dwa wejścia: od strony wschodniej, przez śluzę u podnóża skarpy, a dalej drabiną na dno komory (obecnie brak drabiny) oraz przez właz w sklepieniu ze szczytu nasypu.
Zbiornik wyłączono z eksploatacji w latach 80. XX wieku. Wejście do niego było znacznie utrudnione, co sprzyjało powstaniu wewnątrz największego w Gdańsku siedliska nietoperzy. 11 VIII 2018 roku zbiornik został udostępniony zwiedzającym w ramach Gdańskiego Szlaku Wodociągowego (pozostałe obiekty to zbiornik Stary Sobieski oraz zbiornik wody Kazimierz), właścicielem obiektu jest Gdańska Infrastruktura Wodociągowo-Kanalizacyjna sp. z o.o. Jego wnętrza są zamykane na czas hibernacji nietoperzy.
