EGGEBRECHT HANS, działacz
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''HANS EGGEBRECHT''' (17 V 1925 Gdańsk – 25 V 2004 Hamburg), syn Kurta, w latach 1939–1945 dyrektora Miejskich Zakładów Wodociągów i Kanalizacji w Gdańsku. Do 1945 roku mieszkał z rodzicami przy Hohe Seigen 37 (ul. Rybaki Górne). W 1942 ukończył [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkołę św. Jana]] (gimnazjum realne). Jako 17-latek służył w Wehrmachcie; ciężko ranny na froncie wschodnim. Po roku 1945 mieszkał w Hamburgu; pracownik portowy (doker i cieśla). Od kwietnia 1985 roku na rencie. W czasie [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] zbierał w Niemczech fundusze na pomoc dla gdańszczan, gdańskich instytucji medycznych i pomocy społecznej. Organizował stałe transporty leków dla [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]], bezpłatne przekazanie gdańskim szpitalom kilku karetek z wyposażeniem, a także pomoc dla domów opieki i gdańskich konserwatorów. Po roku 1985 zajął się zbieraniem funduszy – głównie wśród niemieckich polityków, przedsiębiorców i byłych gdańszczan – na przywrócenie zniszczonego w roku 1945 [[CARILLONY | carillonu]] w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]] (gdzie został ochrzczony). W uznaniu zasług dla poprawy stosunków polsko-niemieckich odznaczony w Niemczech | + | '''HANS EGGEBRECHT''' (17 V 1925 Gdańsk – 25 V 2004 Hamburg), syn Kurta, w latach 1939–1945 dyrektora Miejskich Zakładów Wodociągów i Kanalizacji w Gdańsku. Do 1945 roku mieszkał z rodzicami przy Hohe Seigen 37 (ul. Rybaki Górne). W 1942 ukończył [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkołę św. Jana]] (gimnazjum realne). Jako 17-latek służył w Wehrmachcie; ciężko ranny na froncie wschodnim.<br/><br/> |
| + | Po roku 1945 mieszkał w Hamburgu; pracownik portowy (doker i cieśla). Od kwietnia 1985 roku na rencie. W czasie [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] zbierał w Niemczech fundusze na pomoc dla gdańszczan, gdańskich instytucji medycznych i pomocy społecznej. Organizował stałe transporty leków dla [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]], bezpłatne przekazanie gdańskim szpitalom kilku karetek z wyposażeniem, a także pomoc dla domów opieki i gdańskich konserwatorów. Po roku 1985 zajął się zbieraniem funduszy – głównie wśród niemieckich polityków, przedsiębiorców i byłych gdańszczan – na przywrócenie zniszczonego w roku 1945 [[CARILLONY | carillonu]] w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]] (gdzie został ochrzczony).<br/><br/> | ||
| + | W uznaniu zasług dla poprawy stosunków polsko-niemieckich odznaczony w Niemczech między innymi Wielkim Krzyżem ze Wstęgą, medalem Merite Culturel. Z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Gdańska, z którym realizował większość działań, otrzymał [[MEDAL PREZYDENTA MIASTA GDAŃSKA | Medal Prezydenta Miasta Gdańska]]. {{author: PM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 21:15, 24 mar 2021
HANS EGGEBRECHT (17 V 1925 Gdańsk – 25 V 2004 Hamburg), syn Kurta, w latach 1939–1945 dyrektora Miejskich Zakładów Wodociągów i Kanalizacji w Gdańsku. Do 1945 roku mieszkał z rodzicami przy Hohe Seigen 37 (ul. Rybaki Górne). W 1942 ukończył szkołę św. Jana (gimnazjum realne). Jako 17-latek służył w Wehrmachcie; ciężko ranny na froncie wschodnim.
Po roku 1945 mieszkał w Hamburgu; pracownik portowy (doker i cieśla). Od kwietnia 1985 roku na rencie. W czasie stanu wojennego zbierał w Niemczech fundusze na pomoc dla gdańszczan, gdańskich instytucji medycznych i pomocy społecznej. Organizował stałe transporty leków dla Akademii Medycznej w Gdańsku, bezpłatne przekazanie gdańskim szpitalom kilku karetek z wyposażeniem, a także pomoc dla domów opieki i gdańskich konserwatorów. Po roku 1985 zajął się zbieraniem funduszy – głównie wśród niemieckich polityków, przedsiębiorców i byłych gdańszczan – na przywrócenie zniszczonego w roku 1945 carillonu w kościele św. Katarzyny (gdzie został ochrzczony).
W uznaniu zasług dla poprawy stosunków polsko-niemieckich odznaczony w Niemczech między innymi Wielkim Krzyżem ze Wstęgą, medalem Merite Culturel. Z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Gdańska, z którym realizował większość działań, otrzymał Medal Prezydenta Miasta Gdańska.
