SCHNAASE EDUARD DAVID, kaznodzieja, diakon
(wstawianie_ilustracji (1.10.2020)) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''EDUARD DAVID SCHNAASE''' (11 VI 1805 Gdańsk – 31 XII 1886 Gdańsk), kaznodzieja, diakon, historyk. Syn Paula Gottlieba (2 XII 1762 Gdańsk – 19 VI 1814 Berlin), kupca handlującego winem, właściciela firmy obsługi statków w gdańskim porcie, z kantorem we własnej kamienicy przy Grosse Wollwebergasse 1985 (ul. Tkacka 2). Brat kupca [[SCHNAASE PAUL HEINRICH WILHELM | Paula Heinricha Wilhelma]], historyka sztuki [[SCHNAASE KARL JULIUS | Karla Juliusa]] i kupca Friedricha Roberta Emila (29 I 1800 Gdańsk – 30 III 1855 Gdańsk, na apopleksję).<br/><br/> | '''EDUARD DAVID SCHNAASE''' (11 VI 1805 Gdańsk – 31 XII 1886 Gdańsk), kaznodzieja, diakon, historyk. Syn Paula Gottlieba (2 XII 1762 Gdańsk – 19 VI 1814 Berlin), kupca handlującego winem, właściciela firmy obsługi statków w gdańskim porcie, z kantorem we własnej kamienicy przy Grosse Wollwebergasse 1985 (ul. Tkacka 2). Brat kupca [[SCHNAASE PAUL HEINRICH WILHELM | Paula Heinricha Wilhelma]], historyka sztuki [[SCHNAASE KARL JULIUS | Karla Juliusa]] i kupca Friedricha Roberta Emila (29 I 1800 Gdańsk – 30 III 1855 Gdańsk, na apopleksję).<br/><br/> | ||
| − | W 1826 roku ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], w latach 1826–1829 studiował teologię na uniwersytetach w Halle i Berlinie, gdzie | + | W 1826 roku ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], w latach 1826–1829 studiował teologię na uniwersytetach w Halle i Berlinie, gdzie uzyskał stopień doktora. Święcenia przyjął 8 XI 1832 w Gdańsku. Od 18 XI 1832 do 1854 był kaznodzieją [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], od 1855 do emerytury 1 I 1874 – diakon [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]]. Od 1839 – nauczyciel |
| − | w prywatnej szkole dla dziewcząt przy Heilige-Geist-Gasse 103 (ul. św. Ducha) ([[EBERTSCHE HÖHERE TÖCHTERSCHULE | Ebertsche Höhere Töchterschule]]), w latach 1871–1886 | + | w prywatnej szkole dla dziewcząt przy Heilige-Geist-Gasse 103 (ul. św. Ducha) ([[EBERTSCHE HÖHERE TÖCHTERSCHULE | Ebertsche Höhere Töchterschule]]), w latach 1871–1886 – jej właściciel.<br/><br/> |
| − | Autor ważnej | + | Autor ważnej, również obecnie, monografii ''Geschichte der evangelischen Kirche Danzigs'' (Danzig 1863). Opublikował także między innymi rozprawy ''Die Rettung des Königs, oder: Der Danziger Juni im Jahre 1734'' (Danzig 1834), J''ohann Placotomus und sein Einfluß auf die Schule in Danzig: Herrn Matthias Gotthilf Löschin ... am Tage seiner funfzigjährigen Amtsjubelfeier in dankbarer Liebe und aufrichtiger Hochachtung'' (Danzig 1865), ''Andreas Aurifaber und seine Schola Dantiscana : Ein Beitrag zur Geschichte der Schulen in Danzig'' (Danzig 1874).<br/><br/> |
Na emeryturze mieszkał przy Johannisgasse 37 (ul. Świętojańska). Żonaty był z Sophią Stuhlmann, w 1892 mieszkającą w Gdańsku-Wrzeszczu, ojciec | Na emeryturze mieszkał przy Johannisgasse 37 (ul. Świętojańska). Żonaty był z Sophią Stuhlmann, w 1892 mieszkającą w Gdańsku-Wrzeszczu, ojciec | ||
Adalberta Johannesa (1837 Gdańsk – 3 IV 1907 Gdańsk). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Adalberta Johannesa (1837 Gdańsk – 3 IV 1907 Gdańsk). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 03:38, 14 lis 2020
EDUARD DAVID SCHNAASE (11 VI 1805 Gdańsk – 31 XII 1886 Gdańsk), kaznodzieja, diakon, historyk. Syn Paula Gottlieba (2 XII 1762 Gdańsk – 19 VI 1814 Berlin), kupca handlującego winem, właściciela firmy obsługi statków w gdańskim porcie, z kantorem we własnej kamienicy przy Grosse Wollwebergasse 1985 (ul. Tkacka 2). Brat kupca Paula Heinricha Wilhelma, historyka sztuki Karla Juliusa i kupca Friedricha Roberta Emila (29 I 1800 Gdańsk – 30 III 1855 Gdańsk, na apopleksję).
W 1826 roku ukończył Gimnazjum Miejskie, w latach 1826–1829 studiował teologię na uniwersytetach w Halle i Berlinie, gdzie uzyskał stopień doktora. Święcenia przyjął 8 XI 1832 w Gdańsku. Od 18 XI 1832 do 1854 był kaznodzieją kościoła św. Katarzyny, od 1855 do emerytury 1 I 1874 – diakon kościoła św. Jana. Od 1839 – nauczyciel
w prywatnej szkole dla dziewcząt przy Heilige-Geist-Gasse 103 (ul. św. Ducha) ( Ebertsche Höhere Töchterschule), w latach 1871–1886 – jej właściciel.
Autor ważnej, również obecnie, monografii Geschichte der evangelischen Kirche Danzigs (Danzig 1863). Opublikował także między innymi rozprawy Die Rettung des Königs, oder: Der Danziger Juni im Jahre 1734 (Danzig 1834), Johann Placotomus und sein Einfluß auf die Schule in Danzig: Herrn Matthias Gotthilf Löschin ... am Tage seiner funfzigjährigen Amtsjubelfeier in dankbarer Liebe und aufrichtiger Hochachtung (Danzig 1865), Andreas Aurifaber und seine Schola Dantiscana : Ein Beitrag zur Geschichte der Schulen in Danzig (Danzig 1874).
Na emeryturze mieszkał przy Johannisgasse 37 (ul. Świętojańska). Żonaty był z Sophią Stuhlmann, w 1892 mieszkającą w Gdańsku-Wrzeszczu, ojciec
Adalberta Johannesa (1837 Gdańsk – 3 IV 1907 Gdańsk).
