GEBERT JERZY ANTONI, radiowy dziennikarz sportowy
m |
(uzupełnienie L.M.(7.08.2020)) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Gebert Jerzy Antoni.JPG|thumb|Jerzy Gebert]] | [[File:Gebert Jerzy Antoni.JPG|thumb|Jerzy Gebert]] | ||
| − | '''JERZY ANTONI GEBERT''' (ur. 25 XII 1930 Ostróg, Wołyń), radiowy dziennikarz sportowy. W Gdańsku od czerwca 1945 roku. W roku 1949 ukończył [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcące]], w latach 1949–1954 studiował na Wydziale Lekarskim [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]], w 1955 dyplom lekarza. W 1955–1962 pracował w gdańskich szkołach i Wojewódzkiej Przychodni Sportowo-Lekarskiej, do roku 1976 pełnił nocne dyżury w Pogotowiu Ratunkowym. W szkole średniej grał w piłkarskiej drużynie juniorów [[LECHIA | Lechii Gdańsk]], podczas studiów w AZS Gdańsk (III liga). Od września 1950 roku do emerytury w marcu 1991 redaktor sportowy [[RADIO GDAŃSK | gdańskiej rozgłośni]] Polskiego Radia (PR). Do roku 2010 (także na emeryturze) współpracował z redakcją sportową I Programu PR w Warszawie. Od 1961 korespondent katowickiego „Sportu”. W roku 1971 mianowany kierownikiem redakcji informacji, w 1974 (po sukcesie wymyślonego i prowadzonego przez siebie „Studia Bałtyk”), został zastępcą redaktora naczelnego PR w Gdańsku, od stycznia 1981 roku do emerytury redaktor naczelny. Uprawiał tematykę sportową, pełniąc nieformalną funkcję kierownika redakcji sportowej. Jako pierwszy w kraju w 1951 roku wprowadził na antenę audycję typu „muzyka i sport”, nazwaną później „Przy muzyce o sporcie”, „Sportowe rozmaitości”, „W sportowym rytmie” itp. w różnych rozgłośniach regionalnych. Dla Telewizji Polskiej relacjonował igrzyska olimpijskie w Monachium (1972), Montrealu (1976) i Moskwie (1980), wiele kolarskich Wyścigów Pokoju i imprez najwyższej rangi (np. mistrzostwa świata i dziesięciokrotnie mistrzostwa | + | '''JERZY ANTONI GEBERT''' (ur. 25 XII 1930 Ostróg, Wołyń), radiowy dziennikarz sportowy. W Gdańsku od czerwca 1945 roku. W roku 1949 ukończył [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcące]], w latach 1949–1954 studiował na Wydziale Lekarskim [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]], w 1955 dyplom lekarza. W 1955–1962 pracował w gdańskich szkołach i Wojewódzkiej Przychodni Sportowo-Lekarskiej, do roku 1976 pełnił nocne dyżury w Pogotowiu Ratunkowym. W szkole średniej grał w piłkarskiej drużynie juniorów [[LECHIA | Lechii Gdańsk]], podczas studiów w AZS Gdańsk (III liga). Od września 1950 roku do emerytury w marcu 1991 redaktor sportowy [[RADIO GDAŃSK | gdańskiej rozgłośni]] Polskiego Radia (PR). Do roku 2010 (także na emeryturze) współpracował z redakcją sportową I Programu PR w Warszawie. Od 1961 korespondent katowickiego „Sportu”. W roku 1971 mianowany kierownikiem redakcji informacji, w 1974 (po sukcesie wymyślonego i prowadzonego przez siebie „Studia Bałtyk”), został zastępcą redaktora naczelnego PR w Gdańsku, od stycznia 1981 roku do emerytury redaktor naczelny. Uprawiał tematykę sportową, pełniąc nieformalną funkcję kierownika redakcji sportowej. Jako pierwszy w kraju w 1951 roku wprowadził na antenę audycję typu „muzyka i sport”, nazwaną później „Przy muzyce o sporcie”, „Sportowe rozmaitości”, „W sportowym rytmie” itp. w różnych rozgłośniach regionalnych. Dla Telewizji Polskiej relacjonował igrzyska olimpijskie w Monachium (1972), Montrealu (1976) i Moskwie (1980), wiele kolarskich Wyścigów Pokoju i imprez najwyższej rangi (np. mistrzostwa świata i dziesięciokrotnie mistrzostwa Europy w boksie). Twórca prowadzonego przez 15 lat codziennego, półtoragodzinnego programu porannego „Studio Bałtyk”, nadawanego na antenie rozgłośni Szczecin, Koszalin, Gdańsk. Autor koncepcji i realizacji dorocznego – od roku 1963 – odbywającego się na początku września biegu ulicznego Szlakiem Obrońców Wybrzeża na trasie Westerplatte – Poczta Polska (najstarszy bieg uliczny w Polsce). Z jego inicjatywy nadano w roku 1977 Ośrodkowi Przygotowań Olimpijskich w Cetniewie imię Feliksa Stamma. W latach 1978 i 1982 wystąpił z pomysłem i pomagał w organizacji masowych turniejów piłkarskich drużyn szkolnych i podwórkowych podczas trwania mundiali w Argentynie i Hiszpanii. Przez dwie kadencje w latach 90. członek Zarządu Okręgowego Związku Piłki Ręcznej w Gdańsku. Autor ośmiu książek, m.in. ''Z gdańskich boisk i stadionów'' (1970), ''Bombardierzy, Korsarze i inni'' (1995), ''Poczet olimpijczyków Ziemi Gdańskiej'' (1996), ''Najlepsi polscy sportowcy XX wieku'' (2002), i słuchowisk radiowych (''Bokser i śmierć'' według Józefa Hena, ''Zurück zum Reich'' o Gdańsku przed wybuchem II wojny światowej). W roku 2005 otrzymał [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]]. {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:30, 7 sie 2020
JERZY ANTONI GEBERT (ur. 25 XII 1930 Ostróg, Wołyń), radiowy dziennikarz sportowy. W Gdańsku od czerwca 1945 roku. W roku 1949 ukończył III Liceum Ogólnokształcące, w latach 1949–1954 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku, w 1955 dyplom lekarza. W 1955–1962 pracował w gdańskich szkołach i Wojewódzkiej Przychodni Sportowo-Lekarskiej, do roku 1976 pełnił nocne dyżury w Pogotowiu Ratunkowym. W szkole średniej grał w piłkarskiej drużynie juniorów Lechii Gdańsk, podczas studiów w AZS Gdańsk (III liga). Od września 1950 roku do emerytury w marcu 1991 redaktor sportowy gdańskiej rozgłośni Polskiego Radia (PR). Do roku 2010 (także na emeryturze) współpracował z redakcją sportową I Programu PR w Warszawie. Od 1961 korespondent katowickiego „Sportu”. W roku 1971 mianowany kierownikiem redakcji informacji, w 1974 (po sukcesie wymyślonego i prowadzonego przez siebie „Studia Bałtyk”), został zastępcą redaktora naczelnego PR w Gdańsku, od stycznia 1981 roku do emerytury redaktor naczelny. Uprawiał tematykę sportową, pełniąc nieformalną funkcję kierownika redakcji sportowej. Jako pierwszy w kraju w 1951 roku wprowadził na antenę audycję typu „muzyka i sport”, nazwaną później „Przy muzyce o sporcie”, „Sportowe rozmaitości”, „W sportowym rytmie” itp. w różnych rozgłośniach regionalnych. Dla Telewizji Polskiej relacjonował igrzyska olimpijskie w Monachium (1972), Montrealu (1976) i Moskwie (1980), wiele kolarskich Wyścigów Pokoju i imprez najwyższej rangi (np. mistrzostwa świata i dziesięciokrotnie mistrzostwa Europy w boksie). Twórca prowadzonego przez 15 lat codziennego, półtoragodzinnego programu porannego „Studio Bałtyk”, nadawanego na antenie rozgłośni Szczecin, Koszalin, Gdańsk. Autor koncepcji i realizacji dorocznego – od roku 1963 – odbywającego się na początku września biegu ulicznego Szlakiem Obrońców Wybrzeża na trasie Westerplatte – Poczta Polska (najstarszy bieg uliczny w Polsce). Z jego inicjatywy nadano w roku 1977 Ośrodkowi Przygotowań Olimpijskich w Cetniewie imię Feliksa Stamma. W latach 1978 i 1982 wystąpił z pomysłem i pomagał w organizacji masowych turniejów piłkarskich drużyn szkolnych i podwórkowych podczas trwania mundiali w Argentynie i Hiszpanii. Przez dwie kadencje w latach 90. członek Zarządu Okręgowego Związku Piłki Ręcznej w Gdańsku. Autor ośmiu książek, m.in. Z gdańskich boisk i stadionów (1970), Bombardierzy, Korsarze i inni (1995), Poczet olimpijczyków Ziemi Gdańskiej (1996), Najlepsi polscy sportowcy XX wieku (2002), i słuchowisk radiowych (Bokser i śmierć według Józefa Hena, Zurück zum Reich o Gdańsku przed wybuchem II wojny światowej). W roku 2005 otrzymał Medal Księcia Mściwoja II.
