FABRICIUS VINCENTIUS, rajca
(wstawienie ilustracji (e-mail z 17.09.2019)) |
(uzupelnienie LM (6.04.2020)) |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''VINCENTIUS FABRICIUS''' (7 IX 1612 Hamburg – 11 IV 1667 Warszawa), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk miejski]], uczony, [[RADA MIEJSKA | rajca]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] Gdańska. Syn kupca Petera Schmidta i Elisabeth Meyers. Uczeń gimnazjum w Hamburgu, od roku 1631 studiował w Lipsku, następnie w Lejdzie, gdzie zmienił nazwisko ze Schmidt na zlatynizowane Fabricius i zyskał sławę świetnego poety. Jego naukowe zainteresowania obejmowały dziedziny od medycyny po prawo.<br/><br/> | '''VINCENTIUS FABRICIUS''' (7 IX 1612 Hamburg – 11 IV 1667 Warszawa), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk miejski]], uczony, [[RADA MIEJSKA | rajca]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] Gdańska. Syn kupca Petera Schmidta i Elisabeth Meyers. Uczeń gimnazjum w Hamburgu, od roku 1631 studiował w Lipsku, następnie w Lejdzie, gdzie zmienił nazwisko ze Schmidt na zlatynizowane Fabricius i zyskał sławę świetnego poety. Jego naukowe zainteresowania obejmowały dziedziny od medycyny po prawo.<br/><br/> | ||
| − | Od 1635 roku przebywał na dworze książęcym w Tondern w Jutlandii, następnie odwiedził Kolonię (1636), Utrecht (1638; w Amsterdamie wydano zbiór jego utworów poetyckich ''Vincentii Fabricii poemata ... Accessit Pransus paratus, sive Satira in poetas, & eorum contemptores'' (Amstelodami 1638), Hamburg, Anglię (w tym Londyn), Francję (1639), Włochy (1640), kończąc podróż edukacyjną uzyskaniem licencjatu z prawa w Bourges (1641). W 1643 roku został radcą księcia-biskupa Lubeki w Eutin.<br/><br/> | + | Od 1635 roku przebywał na dworze książęcym w Tondern w Jutlandii, następnie odwiedził Kolonię (1636), Utrecht (1638; w Amsterdamie wydano zbiór jego utworów poetyckich ''Vincentii Fabricii poemata ... Accessit Pransus paratus, sive Satira in poetas, & eorum contemptores'' (Amstelodami 1638), Hamburg, Anglię (w tym Londyn), Francję (1639), Włochy (1640), kończąc podróż edukacyjną uzyskaniem licencjatu z prawa w Bourges (1641). W 1643 roku został radcą księcia-biskupa Lubeki Jana X w Eutin.<br/><br/> |
| − | W Gdańsku 4 XI 1644 roku został syndykiem. W 1645 obecny był przy negocjacjach pokojowych między Danią i Szwecją w Brömsebroe, uzyskał wówczas dla Gdańska swobodę handlu w obu tych krajach. Podczas „potopu”" szwedzkiego (1650-1660) prowadził negocjacje z księciem-elektorem brandenburskim, był przedstawicielem Gdańska w trakcie rokowań pokojowych w Oliwie w 1660. Od 1666 rajca, w 1667 wysłany został do Warszawy na obrady Sejmu Rzeczpospolitej, zmarł w trakcie tej misji.<br/><br/> | + | W Gdańsku 4 XI 1644 roku został syndykiem. W 1645 obecny był przy negocjacjach pokojowych między Danią i Szwecją w Brömsebroe, uzyskał wówczas dla Gdańska swobodę handlu w obu tych krajach. Podczas „potopu”" szwedzkiego (1650-1660) prowadził negocjacje z księciem-elektorem brandenburskim Fryderykiem Wilhelmem I, był przedstawicielem Gdańska w trakcie rokowań pokojowych w Oliwie w 1660. Od 1666 rajca, w 1667 wysłany został do Warszawy na obrady Sejmu Rzeczpospolitej, zmarł w trakcie tej misji.<br/><br/> |
| − | Piastowane stanowisko i związane z nim ciągłe wyjazdy przeszkadzały mu w pracach literackich, tylko sporadycznie układał okolicznościowe wiersze. W 1646 roku wygłosił w [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztorze cystersów w Oliwie]] (opublikowaną) mowę powitalną na cześć Ludwiki Marii Gonzagi, która przybyła do Polski z Francji jako narzeczona króla polskiego Władysława IV | + | Piastowane stanowisko i związane z nim ciągłe wyjazdy przeszkadzały mu w pracach literackich, tylko sporadycznie układał okolicznościowe wiersze. W 1646 roku wygłosił w [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztorze cystersów w Oliwie]] (opublikowaną) mowę powitalną na cześć Ludwiki Marii Gonzagi, która przybyła do Polski z Francji jako narzeczona króla polskiego Władysława IV (''Oratio Vincentii Fabritii syndici Gedan. ad Ludovicam Mariam Pol. Reg. qua ipsam, ut civitatem Gedanensem visitare dignaretur, totius Civitatis nomine inuitat, in coenobio Gedanensi''). W roku 1656 witał specjalną mową (''Ad Joan. Casimirum cum post restauratas aliquatenus Poloniae...'', Gedani 1656) w imieniu Rady Miejskiej króla polskiego Jana Kazimierza, któremu wręczył także klucze do miasta. Autor rozprawy o sejmach polskich ''De comitiis Polonorum''. Jeden z jego utworów (wraz z siedmioma tekstami innych autorów) został zamieszczony – po dedykacji i wstępie dzieła – w pracy [[HEWELIUSZ JAN | Jana Heweliusza]] ''Selenographia''.<br/><br/> |
Protektor wielu młodych gdańszczan, między innymi [[NIXDORFF JOHANN | Johanna Nixdorffa]]. Część jego korespondencji oraz okolicznościowe utwory zostały wydane przez jego syna Friedricha (''Orationes civiles, Ad Serenissimos, Potentissimosque Poloniae Reges, nomine publico habitae...'', Frankfurt-Leipzig, 1685). Był żonaty z Engel Westhoff, córką lekarza. {{author: PP}} {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Protektor wielu młodych gdańszczan, między innymi [[NIXDORFF JOHANN | Johanna Nixdorffa]]. Część jego korespondencji oraz okolicznościowe utwory zostały wydane przez jego syna Friedricha (''Orationes civiles, Ad Serenissimos, Potentissimosque Poloniae Reges, nomine publico habitae...'', Frankfurt-Leipzig, 1685). Był żonaty z Engel Westhoff, córką lekarza. {{author: PP}} {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:47, 6 kwi 2020
VINCENTIUS FABRICIUS (7 IX 1612 Hamburg – 11 IV 1667 Warszawa), syndyk miejski, uczony, rajca Głównego Miasta Gdańska. Syn kupca Petera Schmidta i Elisabeth Meyers. Uczeń gimnazjum w Hamburgu, od roku 1631 studiował w Lipsku, następnie w Lejdzie, gdzie zmienił nazwisko ze Schmidt na zlatynizowane Fabricius i zyskał sławę świetnego poety. Jego naukowe zainteresowania obejmowały dziedziny od medycyny po prawo.
Od 1635 roku przebywał na dworze książęcym w Tondern w Jutlandii, następnie odwiedził Kolonię (1636), Utrecht (1638; w Amsterdamie wydano zbiór jego utworów poetyckich Vincentii Fabricii poemata ... Accessit Pransus paratus, sive Satira in poetas, & eorum contemptores (Amstelodami 1638), Hamburg, Anglię (w tym Londyn), Francję (1639), Włochy (1640), kończąc podróż edukacyjną uzyskaniem licencjatu z prawa w Bourges (1641). W 1643 roku został radcą księcia-biskupa Lubeki Jana X w Eutin.
W Gdańsku 4 XI 1644 roku został syndykiem. W 1645 obecny był przy negocjacjach pokojowych między Danią i Szwecją w Brömsebroe, uzyskał wówczas dla Gdańska swobodę handlu w obu tych krajach. Podczas „potopu”" szwedzkiego (1650-1660) prowadził negocjacje z księciem-elektorem brandenburskim Fryderykiem Wilhelmem I, był przedstawicielem Gdańska w trakcie rokowań pokojowych w Oliwie w 1660. Od 1666 rajca, w 1667 wysłany został do Warszawy na obrady Sejmu Rzeczpospolitej, zmarł w trakcie tej misji.
Piastowane stanowisko i związane z nim ciągłe wyjazdy przeszkadzały mu w pracach literackich, tylko sporadycznie układał okolicznościowe wiersze. W 1646 roku wygłosił w klasztorze cystersów w Oliwie (opublikowaną) mowę powitalną na cześć Ludwiki Marii Gonzagi, która przybyła do Polski z Francji jako narzeczona króla polskiego Władysława IV (Oratio Vincentii Fabritii syndici Gedan. ad Ludovicam Mariam Pol. Reg. qua ipsam, ut civitatem Gedanensem visitare dignaretur, totius Civitatis nomine inuitat, in coenobio Gedanensi). W roku 1656 witał specjalną mową (Ad Joan. Casimirum cum post restauratas aliquatenus Poloniae..., Gedani 1656) w imieniu Rady Miejskiej króla polskiego Jana Kazimierza, któremu wręczył także klucze do miasta. Autor rozprawy o sejmach polskich De comitiis Polonorum. Jeden z jego utworów (wraz z siedmioma tekstami innych autorów) został zamieszczony – po dedykacji i wstępie dzieła – w pracy Jana Heweliusza Selenographia.
Protektor wielu młodych gdańszczan, między innymi Johanna Nixdorffa. Część jego korespondencji oraz okolicznościowe utwory zostały wydane przez jego syna Friedricha (Orationes civiles, Ad Serenissimos, Potentissimosque Poloniae Reges, nomine publico habitae..., Frankfurt-Leipzig, 1685). Był żonaty z Engel Westhoff, córką lekarza.
