ŚWIĘCICKI WOJCIECH, dziennikarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''WOJCIECH ŚWIĘCICKI''' (1 III 1933 Wilno – 11 XII 1995 Gdańsk), dziennikarz. Syn [[ŚWIĘCICKI BOLESŁAW WIT | Bolesława Wita Święcickiego]]. Studiował dziennikarstwo na | + | '''WOJCIECH ŚWIĘCICKI''' (1 III 1933 Wilno – 11 XII 1995 Gdańsk), dziennikarz. Syn [[ŚWIĘCICKI BOLESŁAW WIT | Bolesława Wita Święcickiego]]. Studiował dziennikarstwo na Wydziale Filozoficzno-Społecznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie ((1952–1953) i na Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego (1956). W latach 1951–1952 stażysta w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]], po studiach w latach 1956–1960 pracownik etatowy, redaktor działu. Od 1960 do emerytury w roku 1995 reporter i publicysta [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczoru Wybrzeża”]]. Stały współpracownik „Kuriera Polskiego” (1957–1990), „Siódmego Dnia Tygodnia”, „Kulis”, „Przeglądu Technicznego”. <br/><br/> |
| + | Zajmował się sprawami morskimi. Propagował (1959) na łamach „Dziennika Bałtyckiego” idee utworzenia w Gdańsku, w [[ŻURAW | Żurawiu]] muzeum morskiego (zob. [[NARODOWE MUZEUM MORSKIE | Narodowe Muzeum Morskie]], następnie sprowadzenia do Gdańska statku [[SOŁDEK | „Sołdek”]]. Inicjator odrodzenia tradycji [[JARMARK ŚW. DOMINIKA | Jarmarku św. Dominika]] w Gdańsku w roku 1972, następnie członek komitetu organizacyjnego kolejnych corocznych jarmarków. Inicjator i współorganizator I Kongresu Kultury Morskiej w roku 1976 w Gdyni. Działacz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w latach 1957–1982, w 1975–1995 przewodniczący Klubu Publicystów Morskich. Od 1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczpospolitej Polski (początkowo SDPRL), członek Zarządu Głównego i przewodniczący Oddziału Morskiego. Zapalony szachista zawodnik klasy mistrzowskiej i działacz Polskiego Związku Szachowego. Wydał kilka książek związanych ze sprawami morskimi, między innymi „Dominik pod żaglami” (1975), „65 lat Polskiego Klubu Morskiego” (1987). <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984), złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza” (1978), odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1967), „Pierścieniem Hallera” Ligi Morskiej. Laureat w latach 1973 i 1983 nagród kulturalnych Prezydenta Miasta Gdańska (zob. nagrody Miasta Gdańska: kulturalne i naukowe), nagrody publicystycznej im. Josepha Conrada (1972), nagrody Klubu Publicystów Morskich (1976 i 1984). | ||
| + | Pochowany na cmentarzu Witomińskim. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:31, 28 gru 2019
WOJCIECH ŚWIĘCICKI (1 III 1933 Wilno – 11 XII 1995 Gdańsk), dziennikarz. Syn Bolesława Wita Święcickiego. Studiował dziennikarstwo na Wydziale Filozoficzno-Społecznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie ((1952–1953) i na Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego (1956). W latach 1951–1952 stażysta w „Dzienniku Bałtyckim”, po studiach w latach 1956–1960 pracownik etatowy, redaktor działu. Od 1960 do emerytury w roku 1995 reporter i publicysta „Wieczoru Wybrzeża”. Stały współpracownik „Kuriera Polskiego” (1957–1990), „Siódmego Dnia Tygodnia”, „Kulis”, „Przeglądu Technicznego”.
Zajmował się sprawami morskimi. Propagował (1959) na łamach „Dziennika Bałtyckiego” idee utworzenia w Gdańsku, w Żurawiu muzeum morskiego (zob. Narodowe Muzeum Morskie, następnie sprowadzenia do Gdańska statku „Sołdek”. Inicjator odrodzenia tradycji Jarmarku św. Dominika w Gdańsku w roku 1972, następnie członek komitetu organizacyjnego kolejnych corocznych jarmarków. Inicjator i współorganizator I Kongresu Kultury Morskiej w roku 1976 w Gdyni. Działacz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w latach 1957–1982, w 1975–1995 przewodniczący Klubu Publicystów Morskich. Od 1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczpospolitej Polski (początkowo SDPRL), członek Zarządu Głównego i przewodniczący Oddziału Morskiego. Zapalony szachista zawodnik klasy mistrzowskiej i działacz Polskiego Związku Szachowego. Wydał kilka książek związanych ze sprawami morskimi, między innymi „Dominik pod żaglami” (1975), „65 lat Polskiego Klubu Morskiego” (1987).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984), złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza” (1978), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1967), „Pierścieniem Hallera” Ligi Morskiej. Laureat w latach 1973 i 1983 nagród kulturalnych Prezydenta Miasta Gdańska (zob. nagrody Miasta Gdańska: kulturalne i naukowe), nagrody publicystycznej im. Josepha Conrada (1972), nagrody Klubu Publicystów Morskich (1976 i 1984).
Pochowany na cmentarzu Witomińskim.
