MÖLLER SALOMON, pastor kościoła św. Jana
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File:1_luteranie.jpg|thumb|Salomon Möller, Elias Hainzelmann według [[STECH ANDREAS| Andreasa Stecha]]]] | [[File:1_luteranie.jpg|thumb|Salomon Möller, Elias Hainzelmann według [[STECH ANDREAS| Andreasa Stecha]]]] | ||
| − | '''SALOMON MÖLLER''' (Möllerus) (9 X 1641 – 19 VII 1687 Gdańsk), pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], teolog. Nauki pobierał w [[SZKOŁA MARIACKA | szkole mariackiej]] i w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. Od 1662 studiował teologie i filozofię w Roztoku (Rostock), Gryfii (Greifswald) i | + | '''SALOMON MÖLLER''' (Möllerus) (9 X 1641 – 19 VII 1687 Gdańsk), pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], teolog. Nauki pobierał w [[SZKOŁA MARIACKA | szkole mariackiej]] i w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. Od 1662 studiował teologie i filozofię w Roztoku (Rostock), Gryfii (Greifswald) i Wittenberdze, gdzie słuchał wykładów [[CALOW ABRAHAM | Abrahama Calowa]]. Odbył podróż edukacyjną, był między innymi w Dreźnie (Dresden) i Pradze. <br/><br/> |
Po powrocie do Gdańska w 1667 został diakonem w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]], a w 1680 pastorem w kościele św. Jana, którym był do śmierci. Słynął ze znakomitych mów pogrzebowych, wygłosił je między innymi przy pożegnaniach Petera Oelhafa (1660), Johanna Heina (1672), Christopha Götze (1675), Christiana Rudenicka (1676), Georga Segera (1678) czy Anny Luizy von Oxenstierna. Wiele z nich zostało później opublikowanych drukiem w Gdańsku, między innymi ''Zug Göttlicher Hüte, bey ... Leich-Bestattung des (…) Fräuleins Fr. Annae Louysae von Oxenstiern, als Dieselbe, Ihrer Hoch-Gräffl. Familiae vom höchsten Leid-Wesen, Ihr Selbst aber, zu unaussprechlicher Freude, auff dem Ihr zugesandten Todes-Wagen, an denen Kinder-Blattern, zu Ihrem Allersüssesten Seelen-Bräutigam, der Seelen nach Anno 1681. den 2. Junii Himmel an geholet, und folgendes darauf, Ihr Entseelter Leichnam, mit Ihres Standes ziemlichen Ceremonien in das Hochansehnliche Gulden-Sternische Begräbniss, in der Pfarr-Kirchen zu Dantzig, den 20. Novembris, beygesetzt ward, entworffen aus Jerem. XXXI. v. 3 …'' (Dantzig 1682). Jego samego 26 X 1687 mową Martin Krieger, diakon kościoła św. Jana.<br/><br/> | Po powrocie do Gdańska w 1667 został diakonem w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]], a w 1680 pastorem w kościele św. Jana, którym był do śmierci. Słynął ze znakomitych mów pogrzebowych, wygłosił je między innymi przy pożegnaniach Petera Oelhafa (1660), Johanna Heina (1672), Christopha Götze (1675), Christiana Rudenicka (1676), Georga Segera (1678) czy Anny Luizy von Oxenstierna. Wiele z nich zostało później opublikowanych drukiem w Gdańsku, między innymi ''Zug Göttlicher Hüte, bey ... Leich-Bestattung des (…) Fräuleins Fr. Annae Louysae von Oxenstiern, als Dieselbe, Ihrer Hoch-Gräffl. Familiae vom höchsten Leid-Wesen, Ihr Selbst aber, zu unaussprechlicher Freude, auff dem Ihr zugesandten Todes-Wagen, an denen Kinder-Blattern, zu Ihrem Allersüssesten Seelen-Bräutigam, der Seelen nach Anno 1681. den 2. Junii Himmel an geholet, und folgendes darauf, Ihr Entseelter Leichnam, mit Ihres Standes ziemlichen Ceremonien in das Hochansehnliche Gulden-Sternische Begräbniss, in der Pfarr-Kirchen zu Dantzig, den 20. Novembris, beygesetzt ward, entworffen aus Jerem. XXXI. v. 3 …'' (Dantzig 1682). Jego samego 26 X 1687 mową Martin Krieger, diakon kościoła św. Jana.<br/><br/> | ||
Do 1945 roku na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, nad drzwiami do zakrystii, wisiał jego portret z 1687, autorstwa [[STECH ANDREAS| Andreasa Stecha]] i z inskrypcją [[TITIUS JOHANN PETER | Johanna Petera Titiusa]], zaś w dużej zakrystii znajdował się miedzioryt Eliasa Hainzelmanna, sporządzony według tego obrazu. Oba przedstawienia zaginęły. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Do 1945 roku na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, nad drzwiami do zakrystii, wisiał jego portret z 1687, autorstwa [[STECH ANDREAS| Andreasa Stecha]] i z inskrypcją [[TITIUS JOHANN PETER | Johanna Petera Titiusa]], zaś w dużej zakrystii znajdował się miedzioryt Eliasa Hainzelmanna, sporządzony według tego obrazu. Oba przedstawienia zaginęły. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 17:58, 25 lis 2019
SALOMON MÖLLER (Möllerus) (9 X 1641 – 19 VII 1687 Gdańsk), pastor kościoła św. Jana, teolog. Nauki pobierał w szkole mariackiej i w Gimnazjum Akademickim. Od 1662 studiował teologie i filozofię w Roztoku (Rostock), Gryfii (Greifswald) i Wittenberdze, gdzie słuchał wykładów Abrahama Calowa. Odbył podróż edukacyjną, był między innymi w Dreźnie (Dresden) i Pradze.
Po powrocie do Gdańska w 1667 został diakonem w kościele św. Trójcy, a w 1680 pastorem w kościele św. Jana, którym był do śmierci. Słynął ze znakomitych mów pogrzebowych, wygłosił je między innymi przy pożegnaniach Petera Oelhafa (1660), Johanna Heina (1672), Christopha Götze (1675), Christiana Rudenicka (1676), Georga Segera (1678) czy Anny Luizy von Oxenstierna. Wiele z nich zostało później opublikowanych drukiem w Gdańsku, między innymi Zug Göttlicher Hüte, bey ... Leich-Bestattung des (…) Fräuleins Fr. Annae Louysae von Oxenstiern, als Dieselbe, Ihrer Hoch-Gräffl. Familiae vom höchsten Leid-Wesen, Ihr Selbst aber, zu unaussprechlicher Freude, auff dem Ihr zugesandten Todes-Wagen, an denen Kinder-Blattern, zu Ihrem Allersüssesten Seelen-Bräutigam, der Seelen nach Anno 1681. den 2. Junii Himmel an geholet, und folgendes darauf, Ihr Entseelter Leichnam, mit Ihres Standes ziemlichen Ceremonien in das Hochansehnliche Gulden-Sternische Begräbniss, in der Pfarr-Kirchen zu Dantzig, den 20. Novembris, beygesetzt ward, entworffen aus Jerem. XXXI. v. 3 … (Dantzig 1682). Jego samego 26 X 1687 mową Martin Krieger, diakon kościoła św. Jana.
Do 1945 roku na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, nad drzwiami do zakrystii, wisiał jego portret z 1687, autorstwa Andreasa Stecha i z inskrypcją Johanna Petera Titiusa, zaś w dużej zakrystii znajdował się miedzioryt Eliasa Hainzelmanna, sporządzony według tego obrazu. Oba przedstawienia zaginęły.
