POMNIK DANUTY SIEDZIKÓWNY (ul. Gościnna, Orunia)
(nowe_hasło_08.2018) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File:Pomnik_Danuty_Siedzikówny_.JPG|thumb|Pomnik Danuty Siedzikówny „Inki”]] | ||
'''POMNIK [[SIEDZIKÓWNA DANUTA| DANUTY SIEDZIKÓWNY (INKI)]]''', [[ORUNIA| Orunia]], ul. Gościnna, na skwerze jej imienia. Powstał z inicjatywy [[SALEZJANIE| salezjanów]] z parafii [[PARAFIE KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO W GDAŃSKU| Najświętszego Serca Pana Jezusa]] i św. Jana Bosko na Oruni (Danuta Siedzikówna uczyła się w szkole salezjańskiej w Różanym Stoku na Podlasiu). <br/><br/> | '''POMNIK [[SIEDZIKÓWNA DANUTA| DANUTY SIEDZIKÓWNY (INKI)]]''', [[ORUNIA| Orunia]], ul. Gościnna, na skwerze jej imienia. Powstał z inicjatywy [[SALEZJANIE| salezjanów]] z parafii [[PARAFIE KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO W GDAŃSKU| Najświętszego Serca Pana Jezusa]] i św. Jana Bosko na Oruni (Danuta Siedzikówna uczyła się w szkole salezjańskiej w Różanym Stoku na Podlasiu). <br/><br/> | ||
Początkowo planowano ustawienie głazu pamiątkowego z żeliwnym orłem, zdjęciem Inki i napisem: WIECZNA CHWAŁA BOHATERCE / HAŃBA OPRAWCOM. Po zaangażowaniu się w sprawę [[GŁÓDŹ SŁAWOJ LESZEK| arcybiskupa Sławoja Leszka Głódzia]] w połowie maja 2015 roku Andrzej Renes przygotował projekt rzeźby przedstawiającej postać kobiety w toczku z czerwonym krzyżem, w długiej powłóczystej sukni (cokół miał mieć wymiary 100×80 cm). Miejska Komisja do spraw Pomników i Tablic Pamiątkowych oceniła ten projekt negatywnie (jako „przykład złego smaku”), zgłaszając propozycję rozpisania konkursu. Komitetowi Budowy (w składzie: arcybiskup Sławoj Leszek Głódź – przewodniczący, ksiądz Mirosław Dukiewicz SDB, proboszcz parafii św. Jana Bosko, radna sejmiku wojewódzkiego Danuta Sikora, były radny miejski Krzysztof Kosik, wiceprzewodniczący rady dzielnicy Orunia – Święty Wojciech – Lipce Kamil Sobkiewicz) wytknięto też brak wcześniejszej zgody na budowę. Wobec daleko idących przygotowań do odsłonięcia pomnika władze miasta sugerowały wmurowanie w tym dniu kamienia węgielnego. Rozmowy przedstawicieli Komitetu Budowy z władzami miasta zakończyły się kompromisem: Komitet zobowiązał się zmodyfikować projekt (długą szatę zastąpił wysoki cokół, postać ograniczono do popiersia) i uzyskać niezbędne pozwolenie. 27 VIII 2015 roku [[RADA MIEJSKA| Rada Miasta Gdańska]] przyjęła uchwałę o zgodzie na tymczasowe ustawienie figury Inki.<br/><br/> | Początkowo planowano ustawienie głazu pamiątkowego z żeliwnym orłem, zdjęciem Inki i napisem: WIECZNA CHWAŁA BOHATERCE / HAŃBA OPRAWCOM. Po zaangażowaniu się w sprawę [[GŁÓDŹ SŁAWOJ LESZEK| arcybiskupa Sławoja Leszka Głódzia]] w połowie maja 2015 roku Andrzej Renes przygotował projekt rzeźby przedstawiającej postać kobiety w toczku z czerwonym krzyżem, w długiej powłóczystej sukni (cokół miał mieć wymiary 100×80 cm). Miejska Komisja do spraw Pomników i Tablic Pamiątkowych oceniła ten projekt negatywnie (jako „przykład złego smaku”), zgłaszając propozycję rozpisania konkursu. Komitetowi Budowy (w składzie: arcybiskup Sławoj Leszek Głódź – przewodniczący, ksiądz Mirosław Dukiewicz SDB, proboszcz parafii św. Jana Bosko, radna sejmiku wojewódzkiego Danuta Sikora, były radny miejski Krzysztof Kosik, wiceprzewodniczący rady dzielnicy Orunia – Święty Wojciech – Lipce Kamil Sobkiewicz) wytknięto też brak wcześniejszej zgody na budowę. Wobec daleko idących przygotowań do odsłonięcia pomnika władze miasta sugerowały wmurowanie w tym dniu kamienia węgielnego. Rozmowy przedstawicieli Komitetu Budowy z władzami miasta zakończyły się kompromisem: Komitet zobowiązał się zmodyfikować projekt (długą szatę zastąpił wysoki cokół, postać ograniczono do popiersia) i uzyskać niezbędne pozwolenie. 27 VIII 2015 roku [[RADA MIEJSKA| Rada Miasta Gdańska]] przyjęła uchwałę o zgodzie na tymczasowe ustawienie figury Inki.<br/><br/> | ||
Wersja z 09:23, 9 lis 2019
POMNIK DANUTY SIEDZIKÓWNY (INKI), Orunia, ul. Gościnna, na skwerze jej imienia. Powstał z inicjatywy salezjanów z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Jana Bosko na Oruni (Danuta Siedzikówna uczyła się w szkole salezjańskiej w Różanym Stoku na Podlasiu).
Początkowo planowano ustawienie głazu pamiątkowego z żeliwnym orłem, zdjęciem Inki i napisem: WIECZNA CHWAŁA BOHATERCE / HAŃBA OPRAWCOM. Po zaangażowaniu się w sprawę arcybiskupa Sławoja Leszka Głódzia w połowie maja 2015 roku Andrzej Renes przygotował projekt rzeźby przedstawiającej postać kobiety w toczku z czerwonym krzyżem, w długiej powłóczystej sukni (cokół miał mieć wymiary 100×80 cm). Miejska Komisja do spraw Pomników i Tablic Pamiątkowych oceniła ten projekt negatywnie (jako „przykład złego smaku”), zgłaszając propozycję rozpisania konkursu. Komitetowi Budowy (w składzie: arcybiskup Sławoj Leszek Głódź – przewodniczący, ksiądz Mirosław Dukiewicz SDB, proboszcz parafii św. Jana Bosko, radna sejmiku wojewódzkiego Danuta Sikora, były radny miejski Krzysztof Kosik, wiceprzewodniczący rady dzielnicy Orunia – Święty Wojciech – Lipce Kamil Sobkiewicz) wytknięto też brak wcześniejszej zgody na budowę. Wobec daleko idących przygotowań do odsłonięcia pomnika władze miasta sugerowały wmurowanie w tym dniu kamienia węgielnego. Rozmowy przedstawicieli Komitetu Budowy z władzami miasta zakończyły się kompromisem: Komitet zobowiązał się zmodyfikować projekt (długą szatę zastąpił wysoki cokół, postać ograniczono do popiersia) i uzyskać niezbędne pozwolenie. 27 VIII 2015 roku Rada Miasta Gdańska przyjęła uchwałę o zgodzie na tymczasowe ustawienie figury Inki.
Odsłonięciu pomnika 30 VIII 2015 roku towarzyszyła msza odprawiana przez arcybiskupa Sławoja Leszka Głódzia w kościele salezjanów, po procesji (przy dźwiękach hymnu Inka, skomponowanego przez Bogdana Kierejsza, ze słowami Alicji Węgorzewskiej) i poświęceniu pomnika arcybiskup wygłosił homilię, w której przestawił sylwetkę Danuty Siedzikówny.
Pomnik wykonano z granitu. Na podstawie o wymiarach 120×100×30 cm ustawiono rzeźbę z aluminium i mosiądzu o wadze 400 kg i wysokości 260 cm. Przedstawia popiersie sanitariuszki w mundurze, w toczku z czerwonym krzyżem, z prawej strony umieszczono kotwicę. Na pomniku znalazł się napis: DANUTA SIEDZIKÓWNA / 1928–1946 / INKA / SANITARIUSZKA / 5 WILEŃSKIEJ / BRYGADY AK / CHWAŁA BOHATERCE.
Wykonanie pomnika kosztowało około 40 tysięcy zł, pieniądze pochodziły ze środków zebranych przez Komitet Budowy. Władze miasta przeznaczyły około 100 tysięcy zł na zagospodarowanie terenu wokół niego. W związku z zawirowaniami wokół wzniesienia pomnika 17 XII 2015 roku Rada Miasta Gdańska przyjęła uchwałę bardzo ściśle określającą zasady obowiązujące przy wznoszeniu pomników w mieście.
W nocy z 21 na 22 IV 2017 roku została zniszczona umieszczona przy pomniku tablica z wizerunkiem Inki i informacjami na jej temat. Dwudziestojednoletniego sprawcę zatrzymano.
