ENDE FRIEDRICH WILHELM II, złotnik, jubiler
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''FRIEDRICH WILHELM ENDE II''' (1765 Gdańsk – 16 II 1842 Gdańsk), złotnik, jubiler. Syn złotnika Friedricha Wilhelma I, uczeń Joachima Christiana Francka ( | + | '''FRIEDRICH WILHELM ENDE II''' (1765 Gdańsk – 16 II 1842 Gdańsk), złotnik, jubiler. Syn złotnika Friedricha Wilhelma I (13 X 1720 [[STRZYŻA | Strzyża]] – 2 X 1799), uczeń Joachima Christiana Francka (18 XI 1735 – 4 VI 1812), od roku 1794 mistrz. W latach 1808–1817 prowadził zakład w swoim domu przy 3. Damm 11 (ul. Grobla III), w 1836 przy Hundegasse 105 (ul. Ogarna). Dzierżawił także należącą do cechu złotników odlewnię metali szlachetnych nad [[KANAŁ RADUNI | Kanałem Raduni]], w rejonie Silberhütte ([[HUCISKO | Hucisko]]). Starszy cechu w latach 1806, 1807 i 1810, kompan (podstarszy) w 1805 i 1809.<br/><br/> |
| + | Naukę zawodu ukończyli u niego synowie Eduard Heinrich (zapisany na nauki w 1800) i Friedrich Leopold (1804) oraz Friedrich Wilhelm de le Roi z Golubia (1801) i Gottfried Ludwig Menk (1806). Nauki nie ukończyli natomiast pozostali synowie: Friedrich August (1795), Ernst Ferdinand (1799) i Carl Otto (1809), podobnie jak Carl Friedrich Samuel Schütz (1811). Czeladnikiem był zapisany w 1805 na cztery lata Daniel Friedrich Schultze z Królewca (Königsberg). Prace mistrzowskie pod jego kierunkiem wykonali: Eduard Belidor Ignatius Schröder, Nathanael Gotthilf Schultz, Johann Jacob Koch, [[SCHULTZ THEODOR GOTTLIEB | Theodor Gottlieb Schultz]], [[STUMPF CARL | Carl Stumpf]], Johann Conrad Weiss (? Bayreuth – 1811) i Conrad Jacob Wonnicker (Wonicker, Wonnecker; 31 III 1738 – 21 III 1786). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:16, 4 lis 2019
FRIEDRICH WILHELM ENDE II (1765 Gdańsk – 16 II 1842 Gdańsk), złotnik, jubiler. Syn złotnika Friedricha Wilhelma I (13 X 1720 Strzyża – 2 X 1799), uczeń Joachima Christiana Francka (18 XI 1735 – 4 VI 1812), od roku 1794 mistrz. W latach 1808–1817 prowadził zakład w swoim domu przy 3. Damm 11 (ul. Grobla III), w 1836 przy Hundegasse 105 (ul. Ogarna). Dzierżawił także należącą do cechu złotników odlewnię metali szlachetnych nad Kanałem Raduni, w rejonie Silberhütte ( Hucisko). Starszy cechu w latach 1806, 1807 i 1810, kompan (podstarszy) w 1805 i 1809.
Naukę zawodu ukończyli u niego synowie Eduard Heinrich (zapisany na nauki w 1800) i Friedrich Leopold (1804) oraz Friedrich Wilhelm de le Roi z Golubia (1801) i Gottfried Ludwig Menk (1806). Nauki nie ukończyli natomiast pozostali synowie: Friedrich August (1795), Ernst Ferdinand (1799) i Carl Otto (1809), podobnie jak Carl Friedrich Samuel Schütz (1811). Czeladnikiem był zapisany w 1805 na cztery lata Daniel Friedrich Schultze z Królewca (Königsberg). Prace mistrzowskie pod jego kierunkiem wykonali: Eduard Belidor Ignatius Schröder, Nathanael Gotthilf Schultz, Johann Jacob Koch, Theodor Gottlieb Schultz, Carl Stumpf, Johann Conrad Weiss (? Bayreuth – 1811) i Conrad Jacob Wonnicker (Wonicker, Wonnecker; 31 III 1738 – 21 III 1786).
