OKOŃSKI ZBIGNIEW WOJCIECH, radny, minister
m |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Okoński Zbigniew.JPG|thumb|Zbigniew Okoński]] | [[File:Okoński Zbigniew.JPG|thumb|Zbigniew Okoński]] | ||
| − | '''ZBIGNIEW WOJCIECH OKOŃSKI''' (ur. 12 II 1949 Gdańsk), ekonomista, polityk. Syn Stanisława (1921–1990), magistra | + | '''ZBIGNIEW WOJCIECH OKOŃSKI''' (ur. 12 II 1949 Gdańsk), ekonomista, polityk. Syn Stanisława (1921–1990), magistra inżyniera technologii rybołówstwa morskiego, absolwenta Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, w latach 1945–1966 pracownika Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni, oraz Marii (ur. 1929) z domu Palijenko. Ukończył [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IX | IX Liceum Ogólnokształcącego]], absolwent [[ZESPÓŁ SZKÓŁ MUZYCZNYCH | Szkoły Muzycznej II stopnia w Gdańsku-Wrzeszczu]] w klasie fortepianu. W 1973 roku absolwent studiów ekonomicznych [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG), w 1981 także inżynierskich (rybołówstwo morskie) w Akademii Rolniczej w Szczecinie. <br/><br/> |
| + | W latach 1973–1987 pracował w [[NAVIMOR | PHZ Navimor]], w 1988 roku dyrektor handlowy norweskiej firmy Vico A.S., w 1990 dyrektor firmy Comfort SA w Gdańsku. Z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Przymorze radny miasta Gdańska w kadencji 1990–1994. Od lutego do grudnia 1991 w rządzie premiera [[BIELECKI JAN KRZYSZTOF | Jana Krzysztofa Bieleckiego]] podsekretarz stanu i wiceminister w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą. Następnie dyrektor przedsiębiorstwa B&T International. Od 1992 (14 lipca złożył mandat radnego miasta Gdańska) do 1995 I zastępca ministra w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą (odpowiedzialny za stosunki z krajami byłego ZSRR i Dalekiego Wschodu), jednocześnie prezes Rady Nadzorczej Państwowej Agencji Inwestycji Zagranicznych SA i prezes Rady Nadzorczej Banku Rozwoju Eksportu SA, w 1992 roku również dyrektor handlowy w przedsiębiorstwie B&T International. Od 1 III do 22 XII 1995 minister obrony narodowej, podał się do dymisji na dzień przed zaprzysiężeniem na prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego. W latach 1996–1997 doradca dyrektora generalnego, następnie dyrektor do spraw koordynacji handlowych i członek zarządu Elektrimu SA. W 1998 roku członek zarządu i zastępca dyrektora generalnego spółki Elektrim-Volt SA. Od 1998 do 2007 również wiceprezes Prokom Investments SA (odpowiadał za sektor nieruchomości, współautor projektu Miasteczko Wilanów), a od 2001 prezes zarządu Fundacji Ryszarda Krauzego. Od 2007 roku prezes zarządu grupy deweloperskiej Robyg SA. W latach 2011–2013 prezes zarządu Polskiego Związku Firm Deweloperskich. <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (w gronie osób zasłużonych dla przemian ustrojowych w Polsce, 2011). W 2012 otrzymał tytuł Biznesmena Roku województwa pomorskiego. <br/><br/> | ||
| + | Od 1973 żonaty z Ewą z domu Jernas, absolwentką filologii polskiej UG, nauczycielką. Ojciec Pawła (ur. 1974), Piotra (ur. 1975) i Macieja (ur. 1980). {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 06:04, 16 wrz 2019
ZBIGNIEW WOJCIECH OKOŃSKI (ur. 12 II 1949 Gdańsk), ekonomista, polityk. Syn Stanisława (1921–1990), magistra inżyniera technologii rybołówstwa morskiego, absolwenta Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, w latach 1945–1966 pracownika Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni, oraz Marii (ur. 1929) z domu Palijenko. Ukończył IX Liceum Ogólnokształcącego, absolwent Szkoły Muzycznej II stopnia w Gdańsku-Wrzeszczu w klasie fortepianu. W 1973 roku absolwent studiów ekonomicznych Uniwersytetu Gdańskiego (UG), w 1981 także inżynierskich (rybołówstwo morskie) w Akademii Rolniczej w Szczecinie.
W latach 1973–1987 pracował w PHZ Navimor, w 1988 roku dyrektor handlowy norweskiej firmy Vico A.S., w 1990 dyrektor firmy Comfort SA w Gdańsku. Z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Przymorze radny miasta Gdańska w kadencji 1990–1994. Od lutego do grudnia 1991 w rządzie premiera Jana Krzysztofa Bieleckiego podsekretarz stanu i wiceminister w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą. Następnie dyrektor przedsiębiorstwa B&T International. Od 1992 (14 lipca złożył mandat radnego miasta Gdańska) do 1995 I zastępca ministra w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą (odpowiedzialny za stosunki z krajami byłego ZSRR i Dalekiego Wschodu), jednocześnie prezes Rady Nadzorczej Państwowej Agencji Inwestycji Zagranicznych SA i prezes Rady Nadzorczej Banku Rozwoju Eksportu SA, w 1992 roku również dyrektor handlowy w przedsiębiorstwie B&T International. Od 1 III do 22 XII 1995 minister obrony narodowej, podał się do dymisji na dzień przed zaprzysiężeniem na prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego. W latach 1996–1997 doradca dyrektora generalnego, następnie dyrektor do spraw koordynacji handlowych i członek zarządu Elektrimu SA. W 1998 roku członek zarządu i zastępca dyrektora generalnego spółki Elektrim-Volt SA. Od 1998 do 2007 również wiceprezes Prokom Investments SA (odpowiadał za sektor nieruchomości, współautor projektu Miasteczko Wilanów), a od 2001 prezes zarządu Fundacji Ryszarda Krauzego. Od 2007 roku prezes zarządu grupy deweloperskiej Robyg SA. W latach 2011–2013 prezes zarządu Polskiego Związku Firm Deweloperskich.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (w gronie osób zasłużonych dla przemian ustrojowych w Polsce, 2011). W 2012 otrzymał tytuł Biznesmena Roku województwa pomorskiego.
Od 1973 żonaty z Ewą z domu Jernas, absolwentką filologii polskiej UG, nauczycielką. Ojciec Pawła (ur. 1974), Piotra (ur. 1975) i Macieja (ur. 1980).
