RUTKOWSKI BOLESŁAW, prorektor Akademii Medycznej w Gdańsku
m |
m |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
| − | '''BOLESŁAW RUTKOWSKI''' (ur. 5 XII 1944 Wilno), lekarz, naukowiec. W latach 1962–1968 studiował na Wydziale Lekarskim [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG), od 1968 roku pracownik tej instytucji. Od 1973 doktor nauk medycznych, od 1983 doktor habilitowany, od 2000 profesor zwyczajny; w latach 1976–1977 odbył staż w Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu w Parmie, w 1987 w Katedrze Fizjologii Szkoły Medycznej Uniwersytetu w Birmingham. Od 1992 roku kierownik Kliniki Chorób Nerek AMG, po zmianie nazwy w 1997 Katedry i Kliniki Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych AMG. Specjalista II stopnia z zakresu chorób wewnętrznych, nefrologii, transplantologii klinicznej i hipertensjologii. Prowadzi badania nad epidemiologią chorób nerek, patofizjologią zaburzeń gospodarki węglowodanowo-lipidowej w przewlekłej niewydolności nerek, optymalizacją terapii nefroprotekcyjnej, indywidualizacją leczenia nerkozastępczego, w tym dializoterapii i przeszczepiania nerek. W okresie 1992–1999 Konsultant Krajowy w dziedzinie nefrologii, następnie Krajowy Koordynator Programu Poprawy i Rozwoju Dializoterapii, w 2005–2011 ponownie Konsultant Krajowy w dziedzinie nefrologii. Członek Krajowego Zespołu Konsultanta Medycznego w dziedzinie nefrologii, w 1984–1991 sekretarz medyczny, 1991–1992 wiceprzewodniczący Zarządu, 1998–2004 prezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego. Członek Zarządu Głównego w Polskim Towarzystwie Nefrologicznym oraz Prezes-Elekt w Polskim Towarzystwie Transplantacyjnym. Od roku 1996 prezes Central and Eastern European Advisory Board in Chronic Renal Failure, | + | '''BOLESŁAW RUTKOWSKI''' (ur. 5 XII 1944 Wilno), lekarz, naukowiec. W latach 1962–1968 studiował na Wydziale Lekarskim [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG), od 1968 roku pracownik tej instytucji. Od 1973 doktor nauk medycznych, od 1983 doktor habilitowany, od 2000 profesor zwyczajny; w latach 1976–1977 odbył staż w Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu w Parmie, w 1987 w Katedrze Fizjologii Szkoły Medycznej Uniwersytetu w Birmingham. Od 1992 roku kierownik Kliniki Chorób Nerek AMG, po zmianie nazwy w 1997 Katedry i Kliniki Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych AMG. Specjalista II stopnia z zakresu chorób wewnętrznych, nefrologii, transplantologii klinicznej i hipertensjologii. Członek Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych (w kadencji 2013-2016). Od listopada 2015 redaktor naczelny „Gazety AMG”. Od 2013 doktor honoris causa Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie.<br/><br/> |
| + | Prowadzi badania nad epidemiologią chorób nerek, patofizjologią zaburzeń gospodarki węglowodanowo-lipidowej w przewlekłej niewydolności nerek, optymalizacją terapii nefroprotekcyjnej, indywidualizacją leczenia nerkozastępczego, w tym dializoterapii i przeszczepiania nerek. W okresie 1992–1999 Konsultant Krajowy w dziedzinie nefrologii, następnie Krajowy Koordynator Programu Poprawy i Rozwoju Dializoterapii, w 2005–2011 ponownie Konsultant Krajowy w dziedzinie nefrologii.<br/><br/> | ||
| + | Członek Krajowego Zespołu Konsultanta Medycznego w dziedzinie nefrologii, w 1984–1991 sekretarz medyczny, 1991–1992 wiceprzewodniczący Zarządu, 1998–2004 prezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego (od 2013 członek honorowy). Członek Zarządu Głównego w Polskim Towarzystwie Nefrologicznym oraz Prezes-Elekt w Polskim Towarzystwie Transplantacyjnym. Od roku 1996 prezes Central and Eastern European Advisory Board in Chronic Renal Failure, prezydent międzynarodowych towarzystw naukowych: International Society of Uremia Research and Toxicity i International Association of the History of Nephrology. Redaktor czasopisma „Forum Nefrologiczne”. Redaktor i współredaktor m.in. 30 podręczników, w tym unikatowych opracowań dotyczących leczenia nerkozastępczego dla lekarzy, pielęgniarek i pacjentów.<br/><br/> | ||
| + | Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1995). Wyróżniony nagrodą „Za specjalne osiągnięcia w ochronie zdrowia” (2002), statuetką Hipokratesa Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej (2002) oraz Distinguished Medal of the National Kidney Foundation (2004). W 2005 roku otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | nagrody miasta Gdańska]]) w kategorii nauk ścisłych i przyrodniczych za poznanie mechanizmów zaburzeń w gospodarce węglowodanowej i lipidowej, towarzyszących przewlekłej niewydolności nerek. Cztery lata później na wniosek pacjentów został wyróżniony Nagrodą Zaufania „Złoty Otis”. W 2014 roku otrzymał Nagrodę św. Kamila (przyznawaną przez Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym, Kamilian oraz Instytut Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej). {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:54, 3 lip 2019
BOLESŁAW RUTKOWSKI (ur. 5 XII 1944 Wilno), lekarz, naukowiec. W latach 1962–1968 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG), od 1968 roku pracownik tej instytucji. Od 1973 doktor nauk medycznych, od 1983 doktor habilitowany, od 2000 profesor zwyczajny; w latach 1976–1977 odbył staż w Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu w Parmie, w 1987 w Katedrze Fizjologii Szkoły Medycznej Uniwersytetu w Birmingham. Od 1992 roku kierownik Kliniki Chorób Nerek AMG, po zmianie nazwy w 1997 Katedry i Kliniki Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych AMG. Specjalista II stopnia z zakresu chorób wewnętrznych, nefrologii, transplantologii klinicznej i hipertensjologii. Członek Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych (w kadencji 2013-2016). Od listopada 2015 redaktor naczelny „Gazety AMG”. Od 2013 doktor honoris causa Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie.
Prowadzi badania nad epidemiologią chorób nerek, patofizjologią zaburzeń gospodarki węglowodanowo-lipidowej w przewlekłej niewydolności nerek, optymalizacją terapii nefroprotekcyjnej, indywidualizacją leczenia nerkozastępczego, w tym dializoterapii i przeszczepiania nerek. W okresie 1992–1999 Konsultant Krajowy w dziedzinie nefrologii, następnie Krajowy Koordynator Programu Poprawy i Rozwoju Dializoterapii, w 2005–2011 ponownie Konsultant Krajowy w dziedzinie nefrologii.
Członek Krajowego Zespołu Konsultanta Medycznego w dziedzinie nefrologii, w 1984–1991 sekretarz medyczny, 1991–1992 wiceprzewodniczący Zarządu, 1998–2004 prezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego (od 2013 członek honorowy). Członek Zarządu Głównego w Polskim Towarzystwie Nefrologicznym oraz Prezes-Elekt w Polskim Towarzystwie Transplantacyjnym. Od roku 1996 prezes Central and Eastern European Advisory Board in Chronic Renal Failure, prezydent międzynarodowych towarzystw naukowych: International Society of Uremia Research and Toxicity i International Association of the History of Nephrology. Redaktor czasopisma „Forum Nefrologiczne”. Redaktor i współredaktor m.in. 30 podręczników, w tym unikatowych opracowań dotyczących leczenia nerkozastępczego dla lekarzy, pielęgniarek i pacjentów.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1995). Wyróżniony nagrodą „Za specjalne osiągnięcia w ochronie zdrowia” (2002), statuetką Hipokratesa Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej (2002) oraz Distinguished Medal of the National Kidney Foundation (2004). W 2005 roku otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ( nagrody miasta Gdańska) w kategorii nauk ścisłych i przyrodniczych za poznanie mechanizmów zaburzeń w gospodarce węglowodanowej i lipidowej, towarzyszących przewlekłej niewydolności nerek. Cztery lata później na wniosek pacjentów został wyróżniony Nagrodą Zaufania „Złoty Otis”. W 2014 roku otrzymał Nagrodę św. Kamila (przyznawaną przez Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym, Kamilian oraz Instytut Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej).
