GNIECH KLEMENS, dyrektor Stoczni Gdańskiej
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 25.05.2018)) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''KLEMENS GNIECH''' (14 XII 1933 Wejherowo – 27 IV 2007 Monachium), stoczniowiec, dyrektor [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. | + | '''KLEMENS GNIECH''' (14 XII 1933 Wejherowo – 27 IV 2007 Monachium), stoczniowiec, dyrektor [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. Ukończył ([[CONRADINUM | Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku]], następnie w latach 1952–1958 studiował na Wydziale Budowy Okrętów [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), jego absolwentem został 31 XII 1958 roku. <br/><br/> |
| − | + | Od 1953 roku był członkiem prezydium Zarządu Uczelnianego Związku Młodzieży Polskiej (ZMP) na PG, w styczniu 1955 jako delegat uczestniczył w II Zjeździe ZMP w Warszawie. Następnie został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). 18 IV 1958 roku rozpoczął pracę w Stoczni Gdańskiej im. Lenina na stanowisku mistrza. W kolejnych latach awansował na: kierownika oddziału blachowni wydziału obróbki kadłubów, zastępcę kierownika ds. postępu technicznego, kierownika wydziału montażu kadłubów. Podczas wydarzeń [[GRUDZIEŃ 1970 | grudnia 1970]] roku był jednym z działaczy komitetu strajkowego stoczni. 1 XI 1971 roku został szefem produkcji kadłubów stoczni. W 1973 otrzymał świadectwo autorskie wynalazku pod nazwą „płoza wypornościowa do wzdłużnego wodowania statków”. W tym samym roku został powołany na głównego inżyniera i zastępcę dyrektora stoczni ds. technicznych. 20 IV 1976 roku został dyrektorem Stoczni Gdańskiej. Podczas strajków w [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] roku udostępniał protestującym stoczniowcom między innymi zakładowe drukarnie i radiowęzeł. Został odwołany ze stanowiska dyrektora dziesięć dni po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]]. Od 24 XII 1981 roku zatrudniony na stanowisku głównego budowniczego stoczni. Zwolniony 31 XII 1984 roku. <br/><br/> | |
| + | W 1985 roku osiadł na stałe w Republice Federalnej Niemiec, gdzie pracował jako ekspert stoczniowy. W 2005, podczas procesu przed Sądem Okręgowym w Warszawie w sprawie masakry robotników w grudniu 1970 roku, zeznał, iż był świadkiem rozmowy, podczas której [[KOCIOŁEK STANISŁAW | Stanisław Kociołek]] wyraził zgodę na użycie broni. <br/><br/> | ||
Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Podczas ceremonii żałobnej żegnali go stoczniowcy i działacze [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]]. W mszy w [[KATEDRA OLIWSKA | katedrze oliwskiej]] uczestniczyli między innymi [[WAŁĘSA LECH | Lech Wałęsa]], przywódca sierpniowego strajku, i [[FISZBACH TADEUSZ | Tadeusz Fiszbach]], ówczesny I sekretarz [[KOMITET WOJEWÓDZKI PZPR W GDAŃSKU | Komitetu Wojewódzkiego PZPR]]. {{author: CR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Podczas ceremonii żałobnej żegnali go stoczniowcy i działacze [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]]. W mszy w [[KATEDRA OLIWSKA | katedrze oliwskiej]] uczestniczyli między innymi [[WAŁĘSA LECH | Lech Wałęsa]], przywódca sierpniowego strajku, i [[FISZBACH TADEUSZ | Tadeusz Fiszbach]], ówczesny I sekretarz [[KOMITET WOJEWÓDZKI PZPR W GDAŃSKU | Komitetu Wojewódzkiego PZPR]]. {{author: CR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:10, 29 kwi 2019
KLEMENS GNIECH (14 XII 1933 Wejherowo – 27 IV 2007 Monachium), stoczniowiec, dyrektor Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Ukończył ( Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku, następnie w latach 1952–1958 studiował na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej (PG), jego absolwentem został 31 XII 1958 roku.
Od 1953 roku był członkiem prezydium Zarządu Uczelnianego Związku Młodzieży Polskiej (ZMP) na PG, w styczniu 1955 jako delegat uczestniczył w II Zjeździe ZMP w Warszawie. Następnie został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). 18 IV 1958 roku rozpoczął pracę w Stoczni Gdańskiej im. Lenina na stanowisku mistrza. W kolejnych latach awansował na: kierownika oddziału blachowni wydziału obróbki kadłubów, zastępcę kierownika ds. postępu technicznego, kierownika wydziału montażu kadłubów. Podczas wydarzeń grudnia 1970 roku był jednym z działaczy komitetu strajkowego stoczni. 1 XI 1971 roku został szefem produkcji kadłubów stoczni. W 1973 otrzymał świadectwo autorskie wynalazku pod nazwą „płoza wypornościowa do wzdłużnego wodowania statków”. W tym samym roku został powołany na głównego inżyniera i zastępcę dyrektora stoczni ds. technicznych. 20 IV 1976 roku został dyrektorem Stoczni Gdańskiej. Podczas strajków w sierpniu 1980 roku udostępniał protestującym stoczniowcom między innymi zakładowe drukarnie i radiowęzeł. Został odwołany ze stanowiska dyrektora dziesięć dni po wprowadzeniu stanu wojennego. Od 24 XII 1981 roku zatrudniony na stanowisku głównego budowniczego stoczni. Zwolniony 31 XII 1984 roku.
W 1985 roku osiadł na stałe w Republice Federalnej Niemiec, gdzie pracował jako ekspert stoczniowy. W 2005, podczas procesu przed Sądem Okręgowym w Warszawie w sprawie masakry robotników w grudniu 1970 roku, zeznał, iż był świadkiem rozmowy, podczas której Stanisław Kociołek wyraził zgodę na użycie broni.
Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. Podczas ceremonii żałobnej żegnali go stoczniowcy i działacze Solidarności. W mszy w katedrze oliwskiej uczestniczyli między innymi Lech Wałęsa, przywódca sierpniowego strajku, i Tadeusz Fiszbach, ówczesny I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR.
