ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA''' ([[WODOCIĄGI | wodociągi]]), [[ORUNIA | Orunia]], na skarpie wysoczyzny ponad obecną ul. Nowiny. Wybudowany w 1869 roku, powierzchnia całkowita 1496 m², pojemność całkowita 5700 m³. Jest jednokomorową budowlą o podstawie w kształcie kwadratu i wymiarach wewnętrznych 39,23 × 39,23 m. Skonstruowany został z przylegających do siebie jednakowych, sklepionych kolebkowo naw o szerokości 3,07 m, opartych na łukach ośmiu arkad o rozpiętości 4 m. Wysokość komory w świetle koleb naw wynosi 5,05 m. Do wnętrza komory prowadzą dwa wejścia: od strony wschodniej, przez śluzę u podnóża skarpy, a dalej drabiną na dno komory (obecnie brak drabiny) oraz przez właz w sklepieniu ze szczytu nasypu. <br/><br/> | '''ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA''' ([[WODOCIĄGI | wodociągi]]), [[ORUNIA | Orunia]], na skarpie wysoczyzny ponad obecną ul. Nowiny. Wybudowany w 1869 roku, powierzchnia całkowita 1496 m², pojemność całkowita 5700 m³. Jest jednokomorową budowlą o podstawie w kształcie kwadratu i wymiarach wewnętrznych 39,23 × 39,23 m. Skonstruowany został z przylegających do siebie jednakowych, sklepionych kolebkowo naw o szerokości 3,07 m, opartych na łukach ośmiu arkad o rozpiętości 4 m. Wysokość komory w świetle koleb naw wynosi 5,05 m. Do wnętrza komory prowadzą dwa wejścia: od strony wschodniej, przez śluzę u podnóża skarpy, a dalej drabiną na dno komory (obecnie brak drabiny) oraz przez właz w sklepieniu ze szczytu nasypu. <br/><br/> | ||
| − | Zbiornik wyłączono z eksploatacji w latach 80. XX wieku. Wejście do niego było znacznie utrudnione, co sprzyjało powstaniu wewnątrz największego w Gdańsku siedliska [[NIETOPERZE | nietoperzy]]. 11 VIII 2018 roku zbiornik został udostępniony zwiedzającym w ramach Gdańskiego Szlaku Wodociągowego (pozostałe obiekty to [[ZBIORNIK WODY STARY SOBIESKI | zbiornik Stary Sobieski]] oraz [[ZBIORNIK WODY KAZIMIERZ | zbiornik wody Kazimierz]]), właścicielem obiektu jest Gdańska Infrastruktura Wodociągowo-Kanalizacyjna sp. z o.o. Jego wnętrza są zamykane na czas hibernacji nietoperzy. {{author: SM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Środowisko i przyroda]] | + | Zbiornik wyłączono z eksploatacji w latach 80. XX wieku. Wejście do niego było znacznie utrudnione, co sprzyjało powstaniu wewnątrz największego w Gdańsku siedliska [[NIETOPERZE | nietoperzy]]. 11 VIII 2018 roku zbiornik został udostępniony zwiedzającym w ramach Gdańskiego Szlaku Wodociągowego (pozostałe obiekty to [[ZBIORNIK WODY STARY SOBIESKI | zbiornik Stary Sobieski]] oraz [[ZBIORNIK WODY KAZIMIERZ | zbiornik wody Kazimierz]]), właścicielem obiektu jest [[GDAŃSKA INFRASTRUKTURA WODOCIĄGOWO-KANALIZACYJNA | Gdańska Infrastruktura Wodociągowo-Kanalizacyjna sp. z o.o]]. Jego wnętrza są zamykane na czas hibernacji nietoperzy. {{author: SM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Środowisko i przyroda]] |
Wersja z 08:51, 13 sie 2018
w Oruni, 1869
ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA ( wodociągi), Orunia, na skarpie wysoczyzny ponad obecną ul. Nowiny. Wybudowany w 1869 roku, powierzchnia całkowita 1496 m², pojemność całkowita 5700 m³. Jest jednokomorową budowlą o podstawie w kształcie kwadratu i wymiarach wewnętrznych 39,23 × 39,23 m. Skonstruowany został z przylegających do siebie jednakowych, sklepionych kolebkowo naw o szerokości 3,07 m, opartych na łukach ośmiu arkad o rozpiętości 4 m. Wysokość komory w świetle koleb naw wynosi 5,05 m. Do wnętrza komory prowadzą dwa wejścia: od strony wschodniej, przez śluzę u podnóża skarpy, a dalej drabiną na dno komory (obecnie brak drabiny) oraz przez właz w sklepieniu ze szczytu nasypu.
Zbiornik wyłączono z eksploatacji w latach 80. XX wieku. Wejście do niego było znacznie utrudnione, co sprzyjało powstaniu wewnątrz największego w Gdańsku siedliska nietoperzy. 11 VIII 2018 roku zbiornik został udostępniony zwiedzającym w ramach Gdańskiego Szlaku Wodociągowego (pozostałe obiekty to zbiornik Stary Sobieski oraz zbiornik wody Kazimierz), właścicielem obiektu jest Gdańska Infrastruktura Wodociągowo-Kanalizacyjna sp. z o.o. Jego wnętrza są zamykane na czas hibernacji nietoperzy.
