ZERNECKE DANIEL ANDREAS, burmistrz Gdańska

Wersja z 09:56, 27 mar 2018

Daniel Andreas Zernecke

Kaplica grobowa rodziny Zernecke w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

Herb rodowy Daniela Andreasa Zernecke

DANIEL ANDREAS ZERNECKE (2 X 1745 Gdańsk – 13 IV 1821 Gdańsk), burmistrz. Był synem gdańskiego burmistrza Heinricha Zerneckego i jego pierwszej żony Eleonory Konstantii, córki burmistrza Johanna Wahla. Po naukach w domu od 1759 roku studiował na uniwersytecie w Królewcu. Studia przerwał i powrócił do nich ponownie w 1765 roku. Z Królewca udał się w 1766 na dalsze studia do holenderskiej Lejdy, następnie w 1767 do francuskiego Strasburga. Po powrocie do Gdańska w 1769 roku został przewodniczącym rady przy kościele i szpitalu św. Barbary, w 1770 wstąpił do służby miejskiej, pracując jako sekretarz, a od 1776 jako archiwariusz.

Od 1777 roku był ławnikiem, od 1788 pełnił funkcję conseniora, od 1792 seniora. W 1794 roku, po przejęciu Gdańska przez Prusy, został radcą w Zarządzie Miejskim (Magistrat), a w 1799 radcą wojennym. Z tego ostatniego urzędu zrezygnował już rok później, wycofując się z aktywnego życia publicznego. Powrócił do niego z chwilą utworzenia I Wolnego Miasta Gdańska (WMG), kiedy to został powołany na stanowisko jednego z czterech burmistrzów. W 1807 i w 1811 roku był zastępcą prezydującego burmistrza, w 1808 i 1812 burmistrzem prezydującym. Z racji pełnionej funkcji był również protoscholarchą, stojąc na czele Kolegium Szkolnego, które nadzorowało w tym czasie oświatę w Gimnazjum Akademickim, 12 miejskich szkołach elementarnych, 43 wiejskich szkołach elementarnych i w trzech szkołach zawodowych (szkoła rzemiosł artystycznych, seminarium nauczycielskie, instytut dla położnych; zob. szkolnictwo).

Obok Karla Rennera i Jacoba Ernesta Schumanna był burmistrzem pozostającym na tym urzędzie od początku do końca istnienia I WMG. Uczestniczył aktywnie w ówczesnym życiu politycznym, biorąc – z racji swej funkcji – udział w wielu komisjach. Był zdecydowanym orędownikiem niezależności Gdańska. Po ponownym przejęciu Gdańska przez Prusy wycofał się ostatecznie z życia politycznego.

10 V 1770 roku zawarł w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP) związek małżeński z Anną Pauliną (22 III 1749 Gdańsk – 11 VII 1818 Gdańsk, pochowana 16 VII w kościele NMP), córką Gottfrieda Ayckego i Anny Adelgundy Wittwerck. Doczekał się siedmiorga dzieci, między innymi synów: Paula Heinricha (1770–1850), Daniela Gottfrieda (1775–1847), Johanna Samuela (1778–1861) i Karla Eduarda (1790–1826). Był między innymi właścicielem kamienicy przy Frauengasse 37 (ul. Mariacka). Został pochowany 18 IV 1821 roku w kościele NMP. JZ