BOGACZ KAZIMIERZ, zastępca profesora Politechniki Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''KAZIMIERZ BOGACZ''' (13 XII 1905 Tustanowice koło Borysławia – 17 X 1960 Gdańsk), naukowiec, inżynier elektryk, specjalizował się w rysunku technicznym, geometrii wykreślnej, częściach i budowie maszyn. Syn Michała i Ludwiki z domu Skrzęta. W 1927 roku absolwent Prywatnego Gimnazjum Humanistycznego w Borysławiu, w 1935 absolwent oddziału elektrotechnicznego Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej.<br/><br/> | + | '''KAZIMIERZ BOGACZ''' (13 XII 1905 Tustanowice koło Borysławia – 17 X 1960 Gdańsk), naukowiec, inżynier elektryk, specjalizował się w rysunku technicznym, geometrii wykreślnej, częściach i budowie maszyn. Syn Michała i Ludwiki z domu Skrzęta. W 1927 roku absolwent Prywatnego Gimnazjum Humanistycznego w Borysławiu, w 1935 absolwent oddziału elektrotechnicznego Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej. <br/><br/> |
| − | W latach 1936–1937 pracował w Państwowej Wytwórni Uzbrojenia Fabryki Broni w Radomiu, od czerwca 1938 do września 1939 w Fabryce Amunicji nr 2 w Dąbrowie jako inżynier budowy, w 1939 był zastępcą kierownika Wydziału Narzędziowni. Po ewakuacji fabryki 13 X 1939 do Krzemieńca wyjechał do Lublina. W 1941 roku pracował w magazynie zakładu Małopolska w Kobylance koło Gorlic. W latach 1941–1945 mieszkał w Lublinie, od 4 I 1941 do 4 IV 1943 był kierownikiem Fabryki Maszyn i Aparatów Elektrycznych Zakładu „Inż. T. Szwentner”, od 1 V 1943 do 20 VII 1944 kierownikiem budowy w Przedsiębiorstwie Inżynieryjno-Budowlanym inż. T. Lisieckiego. Od 1 IX 1944 do 1 IX 1945 pełnił funkcję kierownika warsztatów i nauczyciela w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Mechanicznym im. Stanisława Syroczyńskiego.<br/><br/> | + | W latach 1936–1937 pracował w Państwowej Wytwórni Uzbrojenia Fabryki Broni w Radomiu, od czerwca 1938 do września 1939 w Fabryce Amunicji nr 2 w Dąbrowie jako inżynier budowy, w 1939 był zastępcą kierownika Wydziału Narzędziowni. Po ewakuacji fabryki 13 X 1939 do Krzemieńca wyjechał do Lublina. W 1941 roku pracował w magazynie zakładu Małopolska w Kobylance koło Gorlic. W latach 1941–1945 mieszkał w Lublinie, od 4 I 1941 do 4 IV 1943 był kierownikiem Fabryki Maszyn i Aparatów Elektrycznych Zakładu „Inż. T. Szwentner”, od 1 V 1943 do 20 VII 1944 kierownikiem budowy w Przedsiębiorstwie Inżynieryjno-Budowlanym inż. T. Lisieckiego. Od 1 IX 1944 do 1 IX 1945 pełnił funkcję kierownika warsztatów i nauczyciela w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Mechanicznym im. Stanisława Syroczyńskiego. <br/><br/> |
| − | W Gdańsku od 13 VIII 1945. Do lutego 1947 roku był dyrektorem Fabryki Narzędzi (dawniej AEG i Kollinger), a także dyrektorem technicznym i dyrektorem Gdańskiej Fabryki Obrabiarek (ul. Łąkowa 35–38). Od 15 II 1947 do 1960 roku pracował na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]], od 1 IX 1949 na stanowisku zastępcy profesora. Na Wydziale Elektrycznym pełnił następujące funkcje: w latach 1947–1953 kierownika Katedry i Zakładu Części Maszyn Elektrycznych, 1953–1960 kierownika Katedry Części Maszyn i Przyrządów Elektrycznych, 1955–1958 organizatora i kierownika Studium Zaocznego, 1958–1960 prodziekana. Jednocześnie w latach 1957–1960 pracował w [[INSTYTUT MASZYN PRZEPŁYWOWYCH PAN | Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk]]. Był twórcą technologii cyjanowania narzędzi tnących, od 15 II 1947 do 1 II 1951 przygotowywał ekspertyzy dla Centralnego Biura Obrotu Maszynami w Warszawie – oddziału morskiego w Gdańsku.<br/><br/> | + | W Gdańsku od 13 VIII 1945. Do lutego 1947 roku był dyrektorem Fabryki Narzędzi (dawniej AEG i Kollinger), a także dyrektorem technicznym i dyrektorem Gdańskiej Fabryki Obrabiarek (ul. Łąkowa 35–38). Od 15 II 1947 do 1960 roku pracował na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]], od 1 IX 1949 na stanowisku zastępcy profesora. Na Wydziale Elektrycznym pełnił następujące funkcje: w latach 1947–1953 kierownika Katedry i Zakładu Części Maszyn Elektrycznych, 1953–1960 kierownika Katedry Części Maszyn i Przyrządów Elektrycznych, 1955–1958 organizatora i kierownika Studium Zaocznego, 1958–1960 prodziekana. Jednocześnie w latach 1957–1960 pracował w [[INSTYTUT MASZYN PRZEPŁYWOWYCH PAN | Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk]]. Był twórcą technologii cyjanowania narzędzi tnących, od 15 II 1947 do 1 II 1951 przygotowywał ekspertyzy dla Centralnego Biura Obrotu Maszynami w Warszawie – oddziału morskiego w Gdańsku. <br/><br/> |
| − | Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego na PG (1945–1960). Odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1956).<br/><br/> | + | Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego na PG (1945–1960). Odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1956). <br/><br/> |
Był żonaty z Józefą Kozłowską (5 II 1908 Borysław – 14 IV 1983 Gdańsk). Został pochowany na cmentarzu w Oliwie. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Był żonaty z Józefą Kozłowską (5 II 1908 Borysław – 14 IV 1983 Gdańsk). Został pochowany na cmentarzu w Oliwie. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:27, 24 mar 2018
KAZIMIERZ BOGACZ (13 XII 1905 Tustanowice koło Borysławia – 17 X 1960 Gdańsk), naukowiec, inżynier elektryk, specjalizował się w rysunku technicznym, geometrii wykreślnej, częściach i budowie maszyn. Syn Michała i Ludwiki z domu Skrzęta. W 1927 roku absolwent Prywatnego Gimnazjum Humanistycznego w Borysławiu, w 1935 absolwent oddziału elektrotechnicznego Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej.
W latach 1936–1937 pracował w Państwowej Wytwórni Uzbrojenia Fabryki Broni w Radomiu, od czerwca 1938 do września 1939 w Fabryce Amunicji nr 2 w Dąbrowie jako inżynier budowy, w 1939 był zastępcą kierownika Wydziału Narzędziowni. Po ewakuacji fabryki 13 X 1939 do Krzemieńca wyjechał do Lublina. W 1941 roku pracował w magazynie zakładu Małopolska w Kobylance koło Gorlic. W latach 1941–1945 mieszkał w Lublinie, od 4 I 1941 do 4 IV 1943 był kierownikiem Fabryki Maszyn i Aparatów Elektrycznych Zakładu „Inż. T. Szwentner”, od 1 V 1943 do 20 VII 1944 kierownikiem budowy w Przedsiębiorstwie Inżynieryjno-Budowlanym inż. T. Lisieckiego. Od 1 IX 1944 do 1 IX 1945 pełnił funkcję kierownika warsztatów i nauczyciela w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Mechanicznym im. Stanisława Syroczyńskiego.
W Gdańsku od 13 VIII 1945. Do lutego 1947 roku był dyrektorem Fabryki Narzędzi (dawniej AEG i Kollinger), a także dyrektorem technicznym i dyrektorem Gdańskiej Fabryki Obrabiarek (ul. Łąkowa 35–38). Od 15 II 1947 do 1960 roku pracował na Politechnice Gdańskiej, od 1 IX 1949 na stanowisku zastępcy profesora. Na Wydziale Elektrycznym pełnił następujące funkcje: w latach 1947–1953 kierownika Katedry i Zakładu Części Maszyn Elektrycznych, 1953–1960 kierownika Katedry Części Maszyn i Przyrządów Elektrycznych, 1955–1958 organizatora i kierownika Studium Zaocznego, 1958–1960 prodziekana. Jednocześnie w latach 1957–1960 pracował w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk. Był twórcą technologii cyjanowania narzędzi tnących, od 15 II 1947 do 1 II 1951 przygotowywał ekspertyzy dla Centralnego Biura Obrotu Maszynami w Warszawie – oddziału morskiego w Gdańsku.
Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego na PG (1945–1960). Odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1956).
Był żonaty z Józefą Kozłowską (5 II 1908 Borysław – 14 IV 1983 Gdańsk). Został pochowany na cmentarzu w Oliwie.
