GIMNAZJUM MIEJSKIE REALNE W OLIWIE

'''MIEJSKIE GIMNAZJUM REALNE W OLIWIE''' (Städtliche Realgymnasium Oliva) w latach 1922–1936, następnie działające jako Oberschule für Junge Oliva (1936–1941) i Hermann Göring Oberschule Oliva (1940–1945), z siedzibą przy Pelonkerstraße 130 (ul. Polanki). Powstało po reorganizacji działającego od 1910 roku koedukacyjnego liceum, przeprowadzonej 1 IV 1922 roku przez władze szkolne Senatu II [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939| Wolnego Miasta Gdańska]] (II WMG) w porozumieniu z zarządem gminy [[OLIWA| Oliwa]]. Liceum, zachowując swą nazwę i podlegając nadal oliwskiej gminie, zostało przekształcone w wyższą żeńską szkołę średnią ([[LICEUM W OLIWIE| Liceum w Oliwie]]). Dla chłopców utworzono Miejskie Gimnazjum Realne ze wspólną siedzibą z liceum w dotychczasowym budynku, podporządkowane władzom szkolnym II WMG, które nadzorowały i finansowały jego działalność. Do szkoły przeniesiono chłopców z dotychczasowego liceum oraz ogłoszono nabór nowych uczniów uczęszczających do podobnych szkół we [[WRZESZCZ| Wrzeszczu]] i Sopocie.<br/><br/>Program nauczania oparto na nowym programie wprowadzanym na terenie II WMG dla gimnazjów realnych. W 1922 roku naukę rozpoczęto w klasach VI–II, by w następnych latach podjąć naukę w najwyższych klasach, łącznie z maturalną. Pomoc w zorganizowaniu szkoły i wprowadzaniu nowego programu deklarowały gimnazja realne w Sopocie, we Wrzeszczu ([[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Wrzeszcz)| Gimnazjum Królewskie Realne]]) i gdańska [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA| szkoła św. Piotra i Pawła]]. Udzieliły one pomocy w doborze kadry pedagogicznej i w wyposażeniu gabinetów przedmiotowych. W pierwszym okresie organizacją szkoły zajmowali się dyrektor liceum Maria Stumpf i dr Kurt Barth ze szkoły św. Piotra i Pawła.<br/><br/>Po reorganizacji gdańskiego szkolnictwa w 1936 roku, przeprowadzonej przez hitlerowskie władze II WMG, placówka 1 IV 1936 otrzymała nazwę Średniej Szkoły dla Chłopców. W 1940 roku patronem szkoły został marszałek III Rzeszy Hermann Göring.<br/><br/>Od 1922 do 1945 roku pracowało w szkole około trzydziestu pedagogów z wyższym wykształceniem. Od 1936 część z nich zastępowali młodzi aktywiści NSDAP. Rocznie naukę pobierało od 250 do 300 uczniów. W styczniu 1945 zajęcia w szkole zawieszono, budynek przejęło wojsko. W wyniku działań wojennych zniszczona została dokumentacja szkoły. Po 1945 budynek należał do [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V| V Liceum Ogólnokształcącego]], w latach 1946–1947 tworzyła się tu [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA| Wyższa Szkoła Pedagogiczna]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]]