SZABLEWSKI ALOJZY, inżynier, działacz opozycji demokratycznej
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''ALOJZY SZABLEWSKI''' (4 VII 1925 Tczew – 30 IV 2017 Gdańsk), inżynier, działacz opozycji. W 1944 roku jako żołnierz Armii Krajowej brał udział w powstaniu warszawskim. W latach 1944–1945 zatrudniony w Fabryce Maszyn Rolniczych, od marca do maja 1945 w Starostwie Powiatowym w Tczewie. W okresie 1951–52 pracownik w Powszechnej Spółdzielni Spożywców w Tczewie, 1952–1990 projektant w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. W 1963 roku ukończył Wydział Budowy Okrętów [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]]. W grudniu 1970, w czerwcu 1976 i w sierpniu 1980 uczestnik protestów w Stoczni Gdańskiej. Od września 1980 roku w [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]]; członek Prezydium Komitetu Zakładowego, w marcu–kwietniu 1981 jeden z inicjatorów odwołania [[WALENTYNOWICZ ANNA | Anny Walentynowicz]] z Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego. Od listopada 1981 przewodniczący Komisji Zakładowej. Od 13 do 15 XII 1981 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej, przewodniczący Zakładowego Komitetu Strajkowego. 15 XII 1981 aresztowany, osadzony w gdańskim [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | Areszcie Śledczym]]. 28 V 1982 skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku na dwa lata więzienia w zawieszeniu, po ogłoszeniu wyroku zwolniony. Po wyjściu współzałożyciel i szef Tajnej Komisji Zakładowej Solidarności w Stoczni Gdańskiej (współorganizator pomocy dla rodzin osób represjonowanych, zbierania składek, wydawania podziemnego pisma „Rozwaga i Solidarność”, dokumentów: Karta 84, Posłanie do ujarzmionych narodów Europy Środkowej, druków okolicznościowych). W maju i sierpniu 1988 roku przewodniczący Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej, w sierpniu 1988 członek Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Od 1990 roku na emeryturze. W latach 1991–1995 w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym, 1996–2000 w Ruchu Odbudowy Polski. W okresie 1991–1993 poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej z listy Wyborczej Akcji Katolickiej. Od 1994 roku członek Stowarzyszenia Osób Represjonowanych „Godność” w Gdańsku, od 2003 członek Stowarzyszenia Solidarni z Kolebki. Odznaczony między innymi: w 1999 za zasługi dla Polski medalem Polonia Mater Nostra Est, w 2006 roku Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, w 2016 Krzyżem Wolności i Solidarności. <br/><br/> | '''ALOJZY SZABLEWSKI''' (4 VII 1925 Tczew – 30 IV 2017 Gdańsk), inżynier, działacz opozycji. W 1944 roku jako żołnierz Armii Krajowej brał udział w powstaniu warszawskim. W latach 1944–1945 zatrudniony w Fabryce Maszyn Rolniczych, od marca do maja 1945 w Starostwie Powiatowym w Tczewie. W okresie 1951–52 pracownik w Powszechnej Spółdzielni Spożywców w Tczewie, 1952–1990 projektant w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. W 1963 roku ukończył Wydział Budowy Okrętów [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]]. W grudniu 1970, w czerwcu 1976 i w sierpniu 1980 uczestnik protestów w Stoczni Gdańskiej. Od września 1980 roku w [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]]; członek Prezydium Komitetu Zakładowego, w marcu–kwietniu 1981 jeden z inicjatorów odwołania [[WALENTYNOWICZ ANNA | Anny Walentynowicz]] z Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego. Od listopada 1981 przewodniczący Komisji Zakładowej. Od 13 do 15 XII 1981 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej, przewodniczący Zakładowego Komitetu Strajkowego. 15 XII 1981 aresztowany, osadzony w gdańskim [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | Areszcie Śledczym]]. 28 V 1982 skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku na dwa lata więzienia w zawieszeniu, po ogłoszeniu wyroku zwolniony. Po wyjściu współzałożyciel i szef Tajnej Komisji Zakładowej Solidarności w Stoczni Gdańskiej (współorganizator pomocy dla rodzin osób represjonowanych, zbierania składek, wydawania podziemnego pisma „Rozwaga i Solidarność”, dokumentów: Karta 84, Posłanie do ujarzmionych narodów Europy Środkowej, druków okolicznościowych). W maju i sierpniu 1988 roku przewodniczący Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej, w sierpniu 1988 członek Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Od 1990 roku na emeryturze. W latach 1991–1995 w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym, 1996–2000 w Ruchu Odbudowy Polski. W okresie 1991–1993 poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej z listy Wyborczej Akcji Katolickiej. Od 1994 roku członek Stowarzyszenia Osób Represjonowanych „Godność” w Gdańsku, od 2003 członek Stowarzyszenia Solidarni z Kolebki. Odznaczony między innymi: w 1999 za zasługi dla Polski medalem Polonia Mater Nostra Est, w 2006 roku Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, w 2016 Krzyżem Wolności i Solidarności. <br/><br/> | ||
| − | Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE| Cmentarzu Komunalnym w Oliwie]]. | + | Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE | Cmentarzu Komunalnym w Oliwie]]. |
{{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:39, 13 cze 2017
ALOJZY SZABLEWSKI (4 VII 1925 Tczew – 30 IV 2017 Gdańsk), inżynier, działacz opozycji. W 1944 roku jako żołnierz Armii Krajowej brał udział w powstaniu warszawskim. W latach 1944–1945 zatrudniony w Fabryce Maszyn Rolniczych, od marca do maja 1945 w Starostwie Powiatowym w Tczewie. W okresie 1951–52 pracownik w Powszechnej Spółdzielni Spożywców w Tczewie, 1952–1990 projektant w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym Stoczni Gdańskiej im. Lenina. W 1963 roku ukończył Wydział Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. W grudniu 1970, w czerwcu 1976 i w sierpniu 1980 uczestnik protestów w Stoczni Gdańskiej. Od września 1980 roku w Solidarności; członek Prezydium Komitetu Zakładowego, w marcu–kwietniu 1981 jeden z inicjatorów odwołania Anny Walentynowicz z Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego. Od listopada 1981 przewodniczący Komisji Zakładowej. Od 13 do 15 XII 1981 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej, przewodniczący Zakładowego Komitetu Strajkowego. 15 XII 1981 aresztowany, osadzony w gdańskim Areszcie Śledczym. 28 V 1982 skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku na dwa lata więzienia w zawieszeniu, po ogłoszeniu wyroku zwolniony. Po wyjściu współzałożyciel i szef Tajnej Komisji Zakładowej Solidarności w Stoczni Gdańskiej (współorganizator pomocy dla rodzin osób represjonowanych, zbierania składek, wydawania podziemnego pisma „Rozwaga i Solidarność”, dokumentów: Karta 84, Posłanie do ujarzmionych narodów Europy Środkowej, druków okolicznościowych). W maju i sierpniu 1988 roku przewodniczący Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej, w sierpniu 1988 członek Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Od 1990 roku na emeryturze. W latach 1991–1995 w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym, 1996–2000 w Ruchu Odbudowy Polski. W okresie 1991–1993 poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej z listy Wyborczej Akcji Katolickiej. Od 1994 roku członek Stowarzyszenia Osób Represjonowanych „Godność” w Gdańsku, od 2003 członek Stowarzyszenia Solidarni z Kolebki. Odznaczony między innymi: w 1999 za zasługi dla Polski medalem Polonia Mater Nostra Est, w 2006 roku Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, w 2016 Krzyżem Wolności i Solidarności.
Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Oliwie.
