MOST SIENNICKI
(poprawki, mail BŚ 22.11.2016) |
(mail BŚ 18.04.17) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Most Siennicki na Martwej Wiśle, 1912.JPG|thumb|Most Siennicki na Martwej Wiśle, 1912]] | [[File:Most Siennicki na Martwej Wiśle, 1912.JPG|thumb|Most Siennicki na Martwej Wiśle, 1912]] | ||
| − | '''MOST SIENNICKI''' (Breitenbach-Brücke), na Martwej Wiśle ([[WISŁA | Wisła]]), w ciągu obecnej ul. Siennickiej. Zastąpił przeprawę przy [[GĘSIA KARCZMA | Gęsiej Karczmie]]. Niemiecka nazwa nawiązywała do nazwiska ministra kolei, transportu i robót publicznych, pochodzącego z Gdańska [[BREITENBACH PAUL JUSTIN | Paula Justina Breitenbacha]], który dokonał jego otwarcia 8 VI 1912. Ze zwodzoną częścią środkową i wieżyczkami operatorów, w chwili otwarcia największy most zwodzony nad Morzem Bałtyckim. Od lipca 1927 roku z linią tramwajową na [[STOGI | Stogi]]. Poważnie zniszczony w roku 1945, dopuszczony do ruchu kołowego po uzupełnieniu braków drewnianymi pomostami. Zamknięty w początkach 1947, w tym samym roku odbudowany już jako stały. W okresie prac remontowych przeprawę zapewniał prom. Kolejno przebudowywany i wzmacniany w latach 1949, 1954, 1964, 1975. Obliczony na nośność 15 ton, podczas budowy [[PORT PÓŁNOCNY | Portu Północnego]] (pod wpływem ruchu ciężarówek) w 1973 zaczął się obsuwać. Po zakazie wjazdu samochodów z dużym ładunkiem, w 1974 wybudowano dla tych pojazdów tymczasowy most pontonowy (z wjazdem od skrzyżowania ul. Elbląskiej ze Sztutowską, po drugiej stronie Wisły zjazd w ul. Zimną). Rozebrany i zbudowany na nowo w okresie 1986–1989 (według projektu Maksymiliana Wolffa), oddany do użytku 31 VIII 1989; węższy, o szerokości 17,46 m, długości 95,70 m, nośności 30 ton. W związku z przebudową linii tramwajowej na ulicach Siennickiej i Lenartowicza od 27/28 VI 2014 roku zamknięty dla ruchu tramwajowego (do 24 grudnia 2014) i samochodowego (do 16 IX 2015); w trakcie prac wzmocniono konstrukcję mostu i wymieniono nawierzchnię. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | + | '''MOST SIENNICKI''' (Breitenbach-Brücke), na Martwej Wiśle ([[WISŁA | Wisła]]), w ciągu obecnej ul. Siennickiej. Zastąpił przeprawę przy [[GĘSIA KARCZMA | Gęsiej Karczmie]]. Niemiecka nazwa nawiązywała do nazwiska ministra kolei, transportu i robót publicznych, pochodzącego z Gdańska [[BREITENBACH PAUL JUSTIN | Paula Justina Breitenbacha]], który dokonał jego otwarcia 8 VI 1912. Ze zwodzoną częścią środkową i wieżyczkami operatorów, w chwili otwarcia największy most zwodzony nad Morzem Bałtyckim. Od lipca 1927 roku z linią tramwajową na [[STOGI | Stogi]]. Poważnie zniszczony w roku 1945, dopuszczony do ruchu kołowego po uzupełnieniu braków drewnianymi pomostami. Zamknięty w początkach 1947, w tym samym roku odbudowany już jako stały. W okresie prac remontowych przeprawę zapewniał prom. Kolejno przebudowywany i wzmacniany w latach 1949, 1954, 1964, 1975. Obliczony na nośność 15 ton, podczas budowy [[PORT PÓŁNOCNY | Portu Północnego]] (pod wpływem ruchu ciężarówek) w 1973 zaczął się obsuwać. Po zakazie wjazdu samochodów z dużym ładunkiem, w 1974 wybudowano dla tych pojazdów tymczasowy most pontonowy (z wjazdem od skrzyżowania ul. Elbląskiej ze Sztutowską, po drugiej stronie Wisły zjazd w ul. Zimną). Od 16 do 30 X 1975 zamknięty całkowicie dla ruchu samochodowego oraz tramwajowego i wzmocniony. Rozebrany i zbudowany na nowo w okresie 1986–1989 (według projektu Maksymiliana Wolffa), oddany do użytku 31 VIII 1989; węższy, o szerokości 17,46 m, długości 95,70 m, nośności 30 ton. W związku z przebudową linii tramwajowej na ulicach Siennickiej i Lenartowicza od 27/28 VI 2014 roku zamknięty dla ruchu tramwajowego (do 24 grudnia 2014) i samochodowego (do 16 IX 2015); w trakcie prac wzmocniono konstrukcję mostu i wymieniono nawierzchnię. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Wersja z 14:25, 16 maj 2017
MOST SIENNICKI (Breitenbach-Brücke), na Martwej Wiśle ( Wisła), w ciągu obecnej ul. Siennickiej. Zastąpił przeprawę przy Gęsiej Karczmie. Niemiecka nazwa nawiązywała do nazwiska ministra kolei, transportu i robót publicznych, pochodzącego z Gdańska Paula Justina Breitenbacha, który dokonał jego otwarcia 8 VI 1912. Ze zwodzoną częścią środkową i wieżyczkami operatorów, w chwili otwarcia największy most zwodzony nad Morzem Bałtyckim. Od lipca 1927 roku z linią tramwajową na Stogi. Poważnie zniszczony w roku 1945, dopuszczony do ruchu kołowego po uzupełnieniu braków drewnianymi pomostami. Zamknięty w początkach 1947, w tym samym roku odbudowany już jako stały. W okresie prac remontowych przeprawę zapewniał prom. Kolejno przebudowywany i wzmacniany w latach 1949, 1954, 1964, 1975. Obliczony na nośność 15 ton, podczas budowy Portu Północnego (pod wpływem ruchu ciężarówek) w 1973 zaczął się obsuwać. Po zakazie wjazdu samochodów z dużym ładunkiem, w 1974 wybudowano dla tych pojazdów tymczasowy most pontonowy (z wjazdem od skrzyżowania ul. Elbląskiej ze Sztutowską, po drugiej stronie Wisły zjazd w ul. Zimną). Od 16 do 30 X 1975 zamknięty całkowicie dla ruchu samochodowego oraz tramwajowego i wzmocniony. Rozebrany i zbudowany na nowo w okresie 1986–1989 (według projektu Maksymiliana Wolffa), oddany do użytku 31 VIII 1989; węższy, o szerokości 17,46 m, długości 95,70 m, nośności 30 ton. W związku z przebudową linii tramwajowej na ulicach Siennickiej i Lenartowicza od 27/28 VI 2014 roku zamknięty dla ruchu tramwajowego (do 24 grudnia 2014) i samochodowego (do 16 IX 2015); w trakcie prac wzmocniono konstrukcję mostu i wymieniono nawierzchnię.
