BAUMBACH KARL ADOLF, nadburmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{ | + | {{web}} |
[[File:Baumbach Karl Adolf.JPG|thumb|Karl Adolf Baumbach]] | [[File:Baumbach Karl Adolf.JPG|thumb|Karl Adolf Baumbach]] | ||
| − | '''KARL ADOLF BAUMBACH''' (9 II 1844 | + | '''KARL ADOLF BAUMBACH''' (9 II 1844 Meiningen, Turyngia – 21 I 1896 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | nadburmistrz]] Gdańska. Był synem lekarza Juliusa Baumbacha i Louisy Zenning. Po uzyskaniu matury studiował prawo na uniwersytetach w Jenie, Lipsku, Heidelbergu i Berlinie, gdzie uzyskał doktorat. Po studiach był radcą w Meiningen, w latach 1878–1890 landratem w Sonnenburgu w Brandenburgii (dziś Słońsk w województwie lubuskim). Działał w narodowo-liberalnej Deutsche Freisinnige Partei (Niemiecka Partia Wolnomyślnych), w latach 1884–1893 był z jej ramienia posłem w parlamencie Niemiec (Reichstag) z okręgu wyborczego w Meiningen. Od 1890 do 1893 pełnił funkcję wiceprezydenta Reichstagu. <br/><br/> |
| + | 18 X 1890 roku został wybrany na nadburmistrza Gdańska. Stanowisko pierwszego burmistrza objął 8 I 1891 roku po zatwierdzeniu wyboru przez władze państwowe. Został wprowadzony na urząd przez prezydenta gdańskiej rejencji Friedricha Heinricha von Holwede (1841–1921), na którego ręce złożył stosowną przysięgę. Tytuł nadburmistrza Gdańska, nadany przez cesarza, otrzymał po kilku miesiącach. Od 1891 do 1896 roku był przedstawicielem Gdańska w pruskiej Izbie Panów (Herrenhaus), izbie wyższej pruskiego parlamentu (Landtag). <br/><br/> | ||
| + | Z chwilą objęcia stanowiska nadburmistrza nie znał wszystkich bieżących problemów miasta, ani też istniejących już planów na najbliższe lata. Wprowadzali go w tę problematykę najbliżsi współpracownicy: burmistrz [[HAGEMANN ALBRECHT BRUNO JOHANN FRIEDRICH | Albrecht Hagemann]] i członkowie Zarządu Miasta. Wsparcia udzieliła też [[RADA MIEJSKA | Rada Miejska]] z jej przewodniczącym [[STEFFENS CARL OTTO | Carlem Ottonem Steffensem]] i wiceprzewodniczącym [[DAMME RICHARD THEODOR | Richardem Dammem]]. <br/><br/> | ||
| + | W 1892 roku mieszkał przy Lastadii 35B. Był żonaty z Agnes Schneider. Pozostawił córkę Margarette i syna Karla, kapitana armii niemieckiej w Nadrenii. Wdowa w 1897 roku mieszkała we Wrzeszczu przy Brunshofer Weg 11 (ul. Waryńskiego). <br/><br/> | ||
| + | Zmarł po krótkiej, ciężkiej chorobie w czasie trwania dwunastoletniej kadencji. Ceremonie pogrzebowe odprawiono 24 stycznia. W [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Rady Miejskiej. Przemówienia pożegnalne wygłosili: przewodniczący Rady Otto Steffens i burmistrz [[TRAMPE OTTO WILHELM CHRISTOPH | Otto Trampe]]. Kondukt przeszedł do [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskiego]] na [[STARE PRZEDMIEŚCIE | Starym Przedmieściu]], gdzie w refektarzu byłego [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | klasztoru franciszkanów]] odbyło się oficjalne pożegnanie zmarłego z udziałem władz państwowych z nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie Gustavem Gesslerem (1838–1902) na czele, władz miejskich, młodzieży. Śpiewały chóry. Stosowną modlitwą żegnał go pastor [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] Carl Friedrich Franck (1833–1902). Następnie trumna w asyście rodziny została przewieziona na [[DWORZEC BRAMA NIZINNA | Dworzec Brama Nizinna]], skąd o godzinie 13.30 odjechała pociągiem przez Tczew, Bydgoszcz do Gothy w Turyngii, gdzie został pochowany w rodzinnym grobie. Jego imię, Baumbachallee, do 1945 roku nosiła obecna ul. Konopnickiej. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:07, 24 paź 2016
KARL ADOLF BAUMBACH (9 II 1844 Meiningen, Turyngia – 21 I 1896 Gdańsk), nadburmistrz Gdańska. Był synem lekarza Juliusa Baumbacha i Louisy Zenning. Po uzyskaniu matury studiował prawo na uniwersytetach w Jenie, Lipsku, Heidelbergu i Berlinie, gdzie uzyskał doktorat. Po studiach był radcą w Meiningen, w latach 1878–1890 landratem w Sonnenburgu w Brandenburgii (dziś Słońsk w województwie lubuskim). Działał w narodowo-liberalnej Deutsche Freisinnige Partei (Niemiecka Partia Wolnomyślnych), w latach 1884–1893 był z jej ramienia posłem w parlamencie Niemiec (Reichstag) z okręgu wyborczego w Meiningen. Od 1890 do 1893 pełnił funkcję wiceprezydenta Reichstagu.
18 X 1890 roku został wybrany na nadburmistrza Gdańska. Stanowisko pierwszego burmistrza objął 8 I 1891 roku po zatwierdzeniu wyboru przez władze państwowe. Został wprowadzony na urząd przez prezydenta gdańskiej rejencji Friedricha Heinricha von Holwede (1841–1921), na którego ręce złożył stosowną przysięgę. Tytuł nadburmistrza Gdańska, nadany przez cesarza, otrzymał po kilku miesiącach. Od 1891 do 1896 roku był przedstawicielem Gdańska w pruskiej Izbie Panów (Herrenhaus), izbie wyższej pruskiego parlamentu (Landtag).
Z chwilą objęcia stanowiska nadburmistrza nie znał wszystkich bieżących problemów miasta, ani też istniejących już planów na najbliższe lata. Wprowadzali go w tę problematykę najbliżsi współpracownicy: burmistrz Albrecht Hagemann i członkowie Zarządu Miasta. Wsparcia udzieliła też Rada Miejska z jej przewodniczącym Carlem Ottonem Steffensem i wiceprzewodniczącym Richardem Dammem.
W 1892 roku mieszkał przy Lastadii 35B. Był żonaty z Agnes Schneider. Pozostawił córkę Margarette i syna Karla, kapitana armii niemieckiej w Nadrenii. Wdowa w 1897 roku mieszkała we Wrzeszczu przy Brunshofer Weg 11 (ul. Waryńskiego).
Zmarł po krótkiej, ciężkiej chorobie w czasie trwania dwunastoletniej kadencji. Ceremonie pogrzebowe odprawiono 24 stycznia. W Ratuszu Głównego Miasta odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Rady Miejskiej. Przemówienia pożegnalne wygłosili: przewodniczący Rady Otto Steffens i burmistrz Otto Trampe. Kondukt przeszedł do Muzeum Miejskiego na Starym Przedmieściu, gdzie w refektarzu byłego klasztoru franciszkanów odbyło się oficjalne pożegnanie zmarłego z udziałem władz państwowych z nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie Gustavem Gesslerem (1838–1902) na czele, władz miejskich, młodzieży. Śpiewały chóry. Stosowną modlitwą żegnał go pastor kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny Carl Friedrich Franck (1833–1902). Następnie trumna w asyście rodziny została przewieziona na Dworzec Brama Nizinna, skąd o godzinie 13.30 odjechała pociągiem przez Tczew, Bydgoszcz do Gothy w Turyngii, gdzie został pochowany w rodzinnym grobie. Jego imię, Baumbachallee, do 1945 roku nosiła obecna ul. Konopnickiej.
