PAZDRO ZDZISŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Pazdro Zdzisław.JPG|thumb|Zdzisław Pazdro]] | [[File: Pazdro Zdzisław.JPG|thumb|Zdzisław Pazdro]] | ||
| − | '''ZDZISŁAW PAZDRO''' (13 X 1903 Lwów – 11 VII 1987 Warszawa), naukowiec, hydrogeolog. Jako uczeń gimnazjum we Lwowie | + | '''ZDZISŁAW PAZDRO''' (13 X 1903 Lwów – 11 VII 1987 Warszawa), naukowiec, hydrogeolog. Jako uczeń gimnazjum we Lwowie w latach 1918–1919 walczył w 1. Pułku Strzelców Lwowskich w obronie miasta, od 5 VIII 1920 ochotnik w wojnie polsko-rosyjskiej. W okresie 1921–1926 studiował geologię na uniwersytecie we Lwowie; studia uzupełniające w zakresie geologii regionalnej i kartografii geologicznej odbył w Lozannie, w zakresie paleontologii – w Paryżu. Pracował na uniwersytecie we Lwowie, od 1926 doktor, od 1934 doktor habilitowany. W latach 1945–1946 więziony przez NKWD za działalność patriotyczną. Od 1946 roku w Gdańsku, kierownik Zakładu Geologii [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Organizował naukowe środowisko geologiczne na Wybrzeżu i dodatkowo wykładał geologię dla studentów geografii w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]]. W latach 1947–1948 prodziekan Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, 1953–1954 dziekan Wydziału Budownictwa Wodnego PG. Organizator i przewodniczący Wydziału III [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (GTN). Na skutek reorganizacji studiów geologicznych w Polsce (specjalność zawodowa geologia inżynierska i hydrogeologia została przeniesiona na Uniwersytet Warszawski (UW)), od 1960 roku kierownik Zakładu Hydrogeologii Ogólnej UW. Honorowy członek GTN. Twórca polskiej szkoły hydrogeologicznej. {{author: JSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 10:20, 19 maj 2016
ZDZISŁAW PAZDRO (13 X 1903 Lwów – 11 VII 1987 Warszawa), naukowiec, hydrogeolog. Jako uczeń gimnazjum we Lwowie w latach 1918–1919 walczył w 1. Pułku Strzelców Lwowskich w obronie miasta, od 5 VIII 1920 ochotnik w wojnie polsko-rosyjskiej. W okresie 1921–1926 studiował geologię na uniwersytecie we Lwowie; studia uzupełniające w zakresie geologii regionalnej i kartografii geologicznej odbył w Lozannie, w zakresie paleontologii – w Paryżu. Pracował na uniwersytecie we Lwowie, od 1926 doktor, od 1934 doktor habilitowany. W latach 1945–1946 więziony przez NKWD za działalność patriotyczną. Od 1946 roku w Gdańsku, kierownik Zakładu Geologii Politechniki Gdańskiej (PG). Organizował naukowe środowisko geologiczne na Wybrzeżu i dodatkowo wykładał geologię dla studentów geografii w Wyższej Szkole Pedagogicznej. W latach 1947–1948 prodziekan Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, 1953–1954 dziekan Wydziału Budownictwa Wodnego PG. Organizator i przewodniczący Wydziału III Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (GTN). Na skutek reorganizacji studiów geologicznych w Polsce (specjalność zawodowa geologia inżynierska i hydrogeologia została przeniesiona na Uniwersytet Warszawski (UW)), od 1960 roku kierownik Zakładu Hydrogeologii Ogólnej UW. Honorowy członek GTN. Twórca polskiej szkoły hydrogeologicznej.
