ZIÓŁKOWSKI TADEUSZ BONIFACY, kapitan żeglugi wielkiej
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Pomnik Tadeusza Ziółkowskiego na Targu Rybnym, proj. Stanisław Szwechowicz.JPG|thumb|Pomnik Tadeusza Ziółkowskiego na Targu Rybnym, proj. Stanisław Szwechowicz]] | [[File:Pomnik Tadeusza Ziółkowskiego na Targu Rybnym, proj. Stanisław Szwechowicz.JPG|thumb|Pomnik Tadeusza Ziółkowskiego na Targu Rybnym, proj. Stanisław Szwechowicz]] | ||
| − | '''TADEUSZ BONIFACY ZIÓŁKOWSKI''' (5 VI 1886 Wiskitno koło Koronowa, Pomorze – 22 III 1940 Stutthof), kapitan żeglugi wielkiej. W 1902 roku przerwał naukę w III klasie gimnazjum w Bydgoszczy, w Hamburgu zamustrował na szkolny żaglowiec, następnie marynarz na niemieckich statkach. W latach 1905–1906 pobierał naukę w szkole marynarki handlowej w Hamburgu, pływał jako III i II oficer, 7 II 1910 uzyskał stopień kapitana żeglugi wielkiej. W 1910–1911 odbył służbę wojskową na pancerniku „Pommern”, powrócił do marynarki handlowej. W 1914 roku otrzymał uprawnienia radiotelegrafisty II klasy. Przyjęty do korpusu oficerskiego pływał na linii żeglugowej Hamburg – Ameryka Południowa jako II oficer na pasażerskim parowcu i w służbie argentyńskich linii żeglugowych z Buenos Aires. Jako obywatel cesarstwa niemieckiego podczas I wojny światowej wcielony do służby na niemieckim krążowniku pomocniczym „Kronprinz Wilhelm”, wiosną 1915 roku internowany wraz z załogą w Newport-Nawes (Wirginia, USA). W Polsce od października 1919, 27 X 1920 powołany do służby w Marynarce Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej, w 1921 zweryfikowany w stopniu porucznika marynarki. Od 4 IX 1921 komendant żaglowca szkolnego „Lwów” (cumującego w Gdańsku), w 1922 przeszedł do rezerwy i nadal jako kapitan „Lwowa” podlegał resortowi przemysłu i handlu (w 1923 dowodził żaglowcem w jego pierwszym dalekomorskim rejsie do Brazylii). Od 10 III 1924 z rekomendacji departamentu spraw morskich Ministerstwa Przemysłu i Handlu Rzeczypospolitej Polskiej podjął pracę w [[RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Radzie Portu i Dróg Wodnych w II Wolnym Mieście Gdańsku]], początkowo jako zastępca komandora Urzędu Pilotów, od stycznia 1929 roku jego komandor. Mieszkał w Nowym Porcie przy Olivaer Straße 38 (ul. Oliwska). Brał udział w życiu gdańskiej Polonii, przyczynił się do powstania w Nowym Porcie polskiego Domu Marynarza, zainicjował działalność w Gdańsku akademickiego Klubu Morskiego (w 1932 doprowadził do jego połączenia z Klubem Polskim i do powstania Polskiego Klubu Morskiego). Sprzeciwił się wprowadzeniu do portu gdańskiego pancernika „Schleswig-Holstein”, za co został 25 VIII 1939 na kilka godzin aresztowany przez gdańską policję. Ponownie aresztowany 1 IX 1939, więziony w [[VICTORIASCHULE | Victoriaschule]] (przejściowy obóz dla jeńców cywilnych), [[OBÓZ DLA POLAKÓW W NOWYM PORCIE | obozie dla Polaków w Nowym Porcie]], następnie w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]], rozstrzelany. Szczątki ekshumowano jesienią 1946 i pogrzebano na [[CMENTARZ NA ZASPIE | cmentarzu na Zaspie]] 4 IV 1947. Żonaty z Ludmiłą z domu Żakowską (1903–1996), ich córka Danuta Ziółkowska-Dancewicz (1927–2011) była m.in. matką chrzestną [[DANUTA, jacht | jachtu | + | '''TADEUSZ BONIFACY ZIÓŁKOWSKI''' (5 VI 1886 Wiskitno koło Koronowa, Pomorze – 22 III 1940 Stutthof), kapitan żeglugi wielkiej. W 1902 roku przerwał naukę w III klasie gimnazjum w Bydgoszczy, w Hamburgu zamustrował na szkolny żaglowiec, następnie marynarz na niemieckich statkach. W latach 1905–1906 pobierał naukę w szkole marynarki handlowej w Hamburgu, pływał jako III i II oficer, 7 II 1910 uzyskał stopień kapitana żeglugi wielkiej. W 1910–1911 odbył służbę wojskową na pancerniku „Pommern”, powrócił do marynarki handlowej. W 1914 roku otrzymał uprawnienia radiotelegrafisty II klasy. Przyjęty do korpusu oficerskiego pływał na linii żeglugowej Hamburg – Ameryka Południowa jako II oficer na pasażerskim parowcu i w służbie argentyńskich linii żeglugowych z Buenos Aires. Jako obywatel cesarstwa niemieckiego podczas I wojny światowej wcielony do służby na niemieckim krążowniku pomocniczym „Kronprinz Wilhelm”, wiosną 1915 roku internowany wraz z załogą w Newport-Nawes (Wirginia, USA). W Polsce od października 1919, 27 X 1920 powołany do służby w Marynarce Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej, w 1921 zweryfikowany w stopniu porucznika marynarki. Od 4 IX 1921 komendant żaglowca szkolnego „Lwów” (cumującego w Gdańsku), w 1922 przeszedł do rezerwy i nadal jako kapitan „Lwowa” podlegał resortowi przemysłu i handlu (w 1923 dowodził żaglowcem w jego pierwszym dalekomorskim rejsie do Brazylii). Od 10 III 1924 z rekomendacji departamentu spraw morskich Ministerstwa Przemysłu i Handlu Rzeczypospolitej Polskiej podjął pracę w [[RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Radzie Portu i Dróg Wodnych w II Wolnym Mieście Gdańsku]], początkowo jako zastępca komandora Urzędu Pilotów, od stycznia 1929 roku jego komandor. Mieszkał w Nowym Porcie przy Olivaer Straße 38 (ul. Oliwska). Brał udział w życiu gdańskiej Polonii, przyczynił się do powstania w Nowym Porcie polskiego Domu Marynarza, zainicjował działalność w Gdańsku akademickiego Klubu Morskiego (w 1932 doprowadził do jego połączenia z Klubem Polskim i do powstania Polskiego Klubu Morskiego). Sprzeciwił się wprowadzeniu do portu gdańskiego pancernika „Schleswig-Holstein”, za co został 25 VIII 1939 na kilka godzin aresztowany przez gdańską policję. Ponownie aresztowany 1 IX 1939, więziony w [[VICTORIASCHULE | Victoriaschule]] (przejściowy obóz dla jeńców cywilnych), [[OBÓZ DLA POLAKÓW W NOWYM PORCIE | obozie dla Polaków w Nowym Porcie]], następnie w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]], rozstrzelany. Szczątki ekshumowano jesienią 1946 i pogrzebano na [[CMENTARZ NA ZASPIE | cmentarzu na Zaspie]] 4 IV 1947. Żonaty z Ludmiłą z domu Żakowską (1903–1996), ich córka Danuta Ziółkowska-Dancewicz (1927–2011) była m.in. matką chrzestną [[DANUTA, jacht | jachtu „Danuta”]]. {{author: BŚ}} <br/><br/> Od 19 VI 1965 roku imię kpt. Tadeusza Ziółkowskiego nosiła Szkoła Podstawowa nr 67 w Gdańsku, mieszcząca się przy ul. Żabi Kruk 5 (zlikwidowana w 2009). Jest on także jednym z patronów Zespołu Kształcenia Podstawowego i Gimnazjalnego nr 6 w Gdańsku im. Zasłużonych Ludzi Morza. Poza Gdańskiem jego imię nosiła Szkoła Podstawowa nr 39 w Bydgoszczy (zlikwidowana w 2012), a od 15 VI 2012 roku nosi je Zespół Szkół w Wierzchucinie Królewskim. Ponadto otrzymało je nabrzeże [[PORT GDAŃSKI | Portu Gdańsk]] (w Nowym Porcie) i w 1963 roku drobnicowiec Polskiej Żeglugi Morskiej, zbudowany w stoczni w Gdyni. <br/><br/> Od 1989 roku na [[TARG RYBNY | Targu Rybnym]] stoi poświęcony mu [[POMNIK TADEUSZA ZIÓŁKOWSKIEGO (na Targu Rybnym) | pomnik]], w 1998 odsłonięto tablicę pamiątkową ku jego czci na budynku Kapitanatu Portu Gdańskiego („W hołdzie Wielkiemu Polakowi”), a w 2006 [[POMNIK TADEUSZA ZIÓŁKOWSKIEGO (w Nowym Porcie) | obelisk]] na nabrzeżu jego imienia w Nowym Porcie. Upamiętniano go także w Bydgoszczy, gdzie w 1969 roku na domu przy ulicy Grunwaldzkiej 103, w którym mieszkał w latach 1896–1927, zawieszono poświęconą mu tablicę. 5 VI 2010 w rodzinnym Wiskitnie, miejscu jego narodzin, odsłonięto obelisk z tablicą. 9 VII 2011 otrzymał gwiazdę w Ogólnopolskiej Alei Zasłużonych Ludzi Morza w Rewie. Na tablicy pamiątkowej umieszczonej na budynku Yacht Klubu Polski w Gdyni wymieniono go pośród innych członków Klubu, którzy ponieśli śmierć w czasie II wojny światowej. <br/><br/> Na skalę ogólnopolską uhonorowany przez Pocztę Polską, która w 1980 roku wydała serię znaczków pocztowych pt. Z tradycji szkolnictwa morskiego – jeden z nich przedstawia Tadeusza Ziółkowskiego oraz statek szkolny „Lwów”. {{author: WZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 10:58, 17 mar 2016
TADEUSZ BONIFACY ZIÓŁKOWSKI (5 VI 1886 Wiskitno koło Koronowa, Pomorze – 22 III 1940 Stutthof), kapitan żeglugi wielkiej. W 1902 roku przerwał naukę w III klasie gimnazjum w Bydgoszczy, w Hamburgu zamustrował na szkolny żaglowiec, następnie marynarz na niemieckich statkach. W latach 1905–1906 pobierał naukę w szkole marynarki handlowej w Hamburgu, pływał jako III i II oficer, 7 II 1910 uzyskał stopień kapitana żeglugi wielkiej. W 1910–1911 odbył służbę wojskową na pancerniku „Pommern”, powrócił do marynarki handlowej. W 1914 roku otrzymał uprawnienia radiotelegrafisty II klasy. Przyjęty do korpusu oficerskiego pływał na linii żeglugowej Hamburg – Ameryka Południowa jako II oficer na pasażerskim parowcu i w służbie argentyńskich linii żeglugowych z Buenos Aires. Jako obywatel cesarstwa niemieckiego podczas I wojny światowej wcielony do służby na niemieckim krążowniku pomocniczym „Kronprinz Wilhelm”, wiosną 1915 roku internowany wraz z załogą w Newport-Nawes (Wirginia, USA). W Polsce od października 1919, 27 X 1920 powołany do służby w Marynarce Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej, w 1921 zweryfikowany w stopniu porucznika marynarki. Od 4 IX 1921 komendant żaglowca szkolnego „Lwów” (cumującego w Gdańsku), w 1922 przeszedł do rezerwy i nadal jako kapitan „Lwowa” podlegał resortowi przemysłu i handlu (w 1923 dowodził żaglowcem w jego pierwszym dalekomorskim rejsie do Brazylii). Od 10 III 1924 z rekomendacji departamentu spraw morskich Ministerstwa Przemysłu i Handlu Rzeczypospolitej Polskiej podjął pracę w Radzie Portu i Dróg Wodnych w II Wolnym Mieście Gdańsku, początkowo jako zastępca komandora Urzędu Pilotów, od stycznia 1929 roku jego komandor. Mieszkał w Nowym Porcie przy Olivaer Straße 38 (ul. Oliwska). Brał udział w życiu gdańskiej Polonii, przyczynił się do powstania w Nowym Porcie polskiego Domu Marynarza, zainicjował działalność w Gdańsku akademickiego Klubu Morskiego (w 1932 doprowadził do jego połączenia z Klubem Polskim i do powstania Polskiego Klubu Morskiego). Sprzeciwił się wprowadzeniu do portu gdańskiego pancernika „Schleswig-Holstein”, za co został 25 VIII 1939 na kilka godzin aresztowany przez gdańską policję. Ponownie aresztowany 1 IX 1939, więziony w Victoriaschule (przejściowy obóz dla jeńców cywilnych), obozie dla Polaków w Nowym Porcie, następnie w obozie Stutthof, rozstrzelany. Szczątki ekshumowano jesienią 1946 i pogrzebano na cmentarzu na Zaspie 4 IV 1947. Żonaty z Ludmiłą z domu Żakowską (1903–1996), ich córka Danuta Ziółkowska-Dancewicz (1927–2011) była m.in. matką chrzestną jachtu „Danuta”.
Od 19 VI 1965 roku imię kpt. Tadeusza Ziółkowskiego nosiła Szkoła Podstawowa nr 67 w Gdańsku, mieszcząca się przy ul. Żabi Kruk 5 (zlikwidowana w 2009). Jest on także jednym z patronów Zespołu Kształcenia Podstawowego i Gimnazjalnego nr 6 w Gdańsku im. Zasłużonych Ludzi Morza. Poza Gdańskiem jego imię nosiła Szkoła Podstawowa nr 39 w Bydgoszczy (zlikwidowana w 2012), a od 15 VI 2012 roku nosi je Zespół Szkół w Wierzchucinie Królewskim. Ponadto otrzymało je nabrzeże Portu Gdańsk (w Nowym Porcie) i w 1963 roku drobnicowiec Polskiej Żeglugi Morskiej, zbudowany w stoczni w Gdyni.
Od 1989 roku na Targu Rybnym stoi poświęcony mu pomnik, w 1998 odsłonięto tablicę pamiątkową ku jego czci na budynku Kapitanatu Portu Gdańskiego („W hołdzie Wielkiemu Polakowi”), a w 2006 obelisk na nabrzeżu jego imienia w Nowym Porcie. Upamiętniano go także w Bydgoszczy, gdzie w 1969 roku na domu przy ulicy Grunwaldzkiej 103, w którym mieszkał w latach 1896–1927, zawieszono poświęconą mu tablicę. 5 VI 2010 w rodzinnym Wiskitnie, miejscu jego narodzin, odsłonięto obelisk z tablicą. 9 VII 2011 otrzymał gwiazdę w Ogólnopolskiej Alei Zasłużonych Ludzi Morza w Rewie. Na tablicy pamiątkowej umieszczonej na budynku Yacht Klubu Polski w Gdyni wymieniono go pośród innych członków Klubu, którzy ponieśli śmierć w czasie II wojny światowej.
Na skalę ogólnopolską uhonorowany przez Pocztę Polską, która w 1980 roku wydała serię znaczków pocztowych pt. Z tradycji szkolnictwa morskiego – jeden z nich przedstawia Tadeusza Ziółkowskiego oraz statek szkolny „Lwów”.
