SAWICKI ANDRZEJ, dyrektor Instytutu Budownictwa Wodnego PAN
(aktualizacja BŚ (9.03.2016)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ANDRZEJ SAWICKI''' (31 VIII 1947 Bydgoszcz – 5 III 2016), inżynier, naukowiec. W 1965 roku ukończył w Gdańsku [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcące]]. W 1970 roku absolwent Wydziału Budownictwa i Architektury [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W latach 1970–1976 pracował w Katedrze Mechaniki Budowli PG, od roku 1977 w [[INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO PAN W GDAŃSKU | Instytucie Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk]] (PAN), w okresie 1985–1989 równolegle w Katedrze Budownictwa Wodnego PG, podobnie 1992–1996 na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG. Od 1974 doktor (PG), od 1981 doktor habilitowany (PG), od 1989 profesor tytularny, od 1993 profesor zwyczajny, w 1979 odbył staż w CISM (International Center for Mechanical Sciences, Udine, Włochy), w latach 1981–1984 i 1989–1990 pracował na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Wschodniej Anglii w Norwich, 1990–1991 na Wydziale Inżynierii Uniwersytetu w Birmingham (Anglia), w 2000 roku profesor wizytujący na Uniwersytecie w Tokio. W latach 1991–1997 i 2004–2016 dyrektor Instytutu Budownictwa Wodnego PAN, kierownik Zakładu Geomechaniki. Zajmował się mechaniką materiałów i konstrukcji, geomechaniką, inżynierią lądową i wodną. Opracował od podstaw mechanikę gruntu zbrojonego (modele: sprężysto-plastyczny, sztywno-plastyczny, reologiczny; zastosowanie modeli do analizy i projektowania konstrukcji: wykorzystanie w praktyce rozwiązań teoretycznych), mechanikę zagęszczania i upłynniania gruntów. Autor prac dotyczących mechaniki konstrukcji, mechaniki kompozytów, hydrosprężystości, inżynierii lądowej i wodnej, modelowania gruntów i zagadnień geotechnicznych, m.in. ''Kontynualna teoria kompozytów i jej zastosowanie do analizy gruntu zbrojnego'' (1980), ''Mechanika gruntów dla obciążeń cyklicznych'' (1991), ''Mechanika kontinuum: wprowadzenie'' (1994), ''Statyka konstrukcji z gruntu zbrojonego'' (1995), ''Rheology of Reinforced Soil'' (1999), ''Mechanics of Reinforced Soil'' (2000). Odznaczony m.in. w 1995 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2003 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski; w roku 2000 otrzymał nagrodę Premiera Rzeczypospolitej Polskiej za wybitne osiągnięcie naukowe. Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarzu w Oliwie]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''ANDRZEJ SAWICKI''' (31 VIII 1947 Bydgoszcz – 5 III 2016 Gdańsk), inżynier, naukowiec. W 1965 roku ukończył w Gdańsku [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcące]]. W 1970 roku absolwent Wydziału Budownictwa i Architektury [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W latach 1970–1976 pracował w Katedrze Mechaniki Budowli PG, od roku 1977 w [[INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO PAN W GDAŃSKU | Instytucie Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk]] (PAN), w okresie 1985–1989 równolegle w Katedrze Budownictwa Wodnego PG, podobnie 1992–1996 na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG. Od 1974 doktor (PG), od 1981 doktor habilitowany (PG), od 1989 profesor tytularny, od 1993 profesor zwyczajny, w 1979 odbył staż w CISM (International Center for Mechanical Sciences, Udine, Włochy), w latach 1981–1984 i 1989–1990 pracował na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Wschodniej Anglii w Norwich, 1990–1991 na Wydziale Inżynierii Uniwersytetu w Birmingham (Anglia), w 2000 roku profesor wizytujący na Uniwersytecie w Tokio. W latach 1991–1997 i 2004–2016 dyrektor Instytutu Budownictwa Wodnego PAN, kierownik Zakładu Geomechaniki. Zajmował się mechaniką materiałów i konstrukcji, geomechaniką, inżynierią lądową i wodną. Opracował od podstaw mechanikę gruntu zbrojonego (modele: sprężysto-plastyczny, sztywno-plastyczny, reologiczny; zastosowanie modeli do analizy i projektowania konstrukcji: wykorzystanie w praktyce rozwiązań teoretycznych), mechanikę zagęszczania i upłynniania gruntów. Autor prac dotyczących mechaniki konstrukcji, mechaniki kompozytów, hydrosprężystości, inżynierii lądowej i wodnej, modelowania gruntów i zagadnień geotechnicznych, m.in. ''Kontynualna teoria kompozytów i jej zastosowanie do analizy gruntu zbrojnego'' (1980), ''Mechanika gruntów dla obciążeń cyklicznych'' (1991), ''Mechanika kontinuum: wprowadzenie'' (1994), ''Statyka konstrukcji z gruntu zbrojonego'' (1995), ''Rheology of Reinforced Soil'' (1999), ''Mechanics of Reinforced Soil'' (2000). Odznaczony m.in. w 1995 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2003 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski; w roku 2000 otrzymał nagrodę Premiera Rzeczypospolitej Polskiej za wybitne osiągnięcie naukowe. Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarzu w Oliwie]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:05, 10 mar 2016
ANDRZEJ SAWICKI (31 VIII 1947 Bydgoszcz – 5 III 2016 Gdańsk), inżynier, naukowiec. W 1965 roku ukończył w Gdańsku III Liceum Ogólnokształcące. W 1970 roku absolwent Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Gdańskiej (PG). W latach 1970–1976 pracował w Katedrze Mechaniki Budowli PG, od roku 1977 w Instytucie Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk (PAN), w okresie 1985–1989 równolegle w Katedrze Budownictwa Wodnego PG, podobnie 1992–1996 na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG. Od 1974 doktor (PG), od 1981 doktor habilitowany (PG), od 1989 profesor tytularny, od 1993 profesor zwyczajny, w 1979 odbył staż w CISM (International Center for Mechanical Sciences, Udine, Włochy), w latach 1981–1984 i 1989–1990 pracował na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Wschodniej Anglii w Norwich, 1990–1991 na Wydziale Inżynierii Uniwersytetu w Birmingham (Anglia), w 2000 roku profesor wizytujący na Uniwersytecie w Tokio. W latach 1991–1997 i 2004–2016 dyrektor Instytutu Budownictwa Wodnego PAN, kierownik Zakładu Geomechaniki. Zajmował się mechaniką materiałów i konstrukcji, geomechaniką, inżynierią lądową i wodną. Opracował od podstaw mechanikę gruntu zbrojonego (modele: sprężysto-plastyczny, sztywno-plastyczny, reologiczny; zastosowanie modeli do analizy i projektowania konstrukcji: wykorzystanie w praktyce rozwiązań teoretycznych), mechanikę zagęszczania i upłynniania gruntów. Autor prac dotyczących mechaniki konstrukcji, mechaniki kompozytów, hydrosprężystości, inżynierii lądowej i wodnej, modelowania gruntów i zagadnień geotechnicznych, m.in. Kontynualna teoria kompozytów i jej zastosowanie do analizy gruntu zbrojnego (1980), Mechanika gruntów dla obciążeń cyklicznych (1991), Mechanika kontinuum: wprowadzenie (1994), Statyka konstrukcji z gruntu zbrojonego (1995), Rheology of Reinforced Soil (1999), Mechanics of Reinforced Soil (2000). Odznaczony m.in. w 1995 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2003 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski; w roku 2000 otrzymał nagrodę Premiera Rzeczypospolitej Polskiej za wybitne osiągnięcie naukowe. Pochowany na cmentarzu w Oliwie.
