LANGER ADAM, wicewojewoda gdański
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ADAM LANGER''' (ur. 17 IX 1935 Lwów), ekonomista. Od 1945 roku z rodziną mieszkał w Bytomiu, od jesieni 1946 w Gdańsku. Jako uczeń | + | '''ADAM LANGER''' (ur. 17 IX 1935 Lwów), ekonomista. Od 1945 roku z rodziną mieszkał w Bytomiu, od jesieni 1946 w Gdańsku. Jako uczeń Szkoły Podstawowej nr 7 był członkiem 104. Gdańskiej Drużyny Harcerzy im. Krzysztofa Arciszewskiego. W latach 1950–1953 pracował w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji w Gdańsku, w roku 1953 ukończył Technikum Handlowe w Tczewie. Po likwidacji Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) w 1950, na propozycję [[POLAK TADEUSZ CZESŁAW | Tadeusza Polaka]] wstąpił do kierowanej przez niego nielegalnej harcerskiej organizacji Szczerb. Za przynależność do organizacji w 1953 roku aresztowany i skazany na 2 lata więzienia. Karę odbywał w Gdańsku, po roku zwolniony na mocy amnestii. Po wznowieniu pracy przez ZHP w grudniu 1956 drużynowy w 3. Gdańskiej Drużynie Harcerzy, instruktor Komendy Hufca, w latach 1958–1960 komendy Hufca Gdańsk-Śródmieście, członek Komendy Chorągwi Gdańskiej, przewodniczący Centralnej Komisji Rewizyjnej ZHP, a następnie członek Rady Naczelnej ZHP ([[HARCERSTWO | harcerstwo]]). W roku 1957 ukończył Wyższą Szkołę Ekonomiczną (WSE) w Sopocie. Zatrudniony w gdańskim Przedsiębiorstwie Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków (1957–1962), w Malmorze Gdańsk (1962–1964), w gdańskiej Wojewódzkiej Komisji Planowania (1964–1965), w Zjednoczeniu Budownictwa Rolniczego Gdańsk (1965–1969), w Wojewódzkim Zarządzie Inwestycji Miejskich Gdańsk (1969–1973). Jednocześnie w okresie 1966–1973 pracował w WSE i na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytecie Gdańskim]], od roku 1975 doktor. W latach 1973–1982 wicewojewoda gdański, następnie pracował w Warszawie: w Przedsiębiorstwie Zagranicznym Warszawa (1982–1984), Centralnym Komitecie Stronnictwa Demokratycznego (1985–1989), w firmie BOLID (1989–1990). W latach 1990–1991 wiceprezydent Warszawy, w 1991–1992 pełnił obowiązki wojewody warszawskiego z nominacji premiera Tadeusza Mazowieckiego, organizator Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie. Kolejno pracował w: firmie ALBID Polskie Przedsiębiorstwo Parkingowe Warszawa (1991–1992), Urzędzie Rady Ministrów (1992–1993), firmie LEMOS w Warszawie (1993–1995), Krajowej Izbie Gospodarczej (1991–1997). W Gdańsku ponownie od 1997 roku, pracował w Urzędzie Wojewódzkim, Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Gdańsku (1998–2006), spółce KIM w Sopocie (2006–2007), Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Elblągu (2008). Zorganizował pierwszy w kraju Terenowy Ośrodek Informatyki w Gdańsku oraz Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego w Gdańsku. Mieszka w Sopocie. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, uznany przez Urząd do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych za posiadającego status weterana walk o niepodległość. {{author: BOR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 05:20, 21 gru 2015
ADAM LANGER (ur. 17 IX 1935 Lwów), ekonomista. Od 1945 roku z rodziną mieszkał w Bytomiu, od jesieni 1946 w Gdańsku. Jako uczeń Szkoły Podstawowej nr 7 był członkiem 104. Gdańskiej Drużyny Harcerzy im. Krzysztofa Arciszewskiego. W latach 1950–1953 pracował w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji w Gdańsku, w roku 1953 ukończył Technikum Handlowe w Tczewie. Po likwidacji Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) w 1950, na propozycję Tadeusza Polaka wstąpił do kierowanej przez niego nielegalnej harcerskiej organizacji Szczerb. Za przynależność do organizacji w 1953 roku aresztowany i skazany na 2 lata więzienia. Karę odbywał w Gdańsku, po roku zwolniony na mocy amnestii. Po wznowieniu pracy przez ZHP w grudniu 1956 drużynowy w 3. Gdańskiej Drużynie Harcerzy, instruktor Komendy Hufca, w latach 1958–1960 komendy Hufca Gdańsk-Śródmieście, członek Komendy Chorągwi Gdańskiej, przewodniczący Centralnej Komisji Rewizyjnej ZHP, a następnie członek Rady Naczelnej ZHP ( harcerstwo). W roku 1957 ukończył Wyższą Szkołę Ekonomiczną (WSE) w Sopocie. Zatrudniony w gdańskim Przedsiębiorstwie Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków (1957–1962), w Malmorze Gdańsk (1962–1964), w gdańskiej Wojewódzkiej Komisji Planowania (1964–1965), w Zjednoczeniu Budownictwa Rolniczego Gdańsk (1965–1969), w Wojewódzkim Zarządzie Inwestycji Miejskich Gdańsk (1969–1973). Jednocześnie w okresie 1966–1973 pracował w WSE i na Uniwersytecie Gdańskim, od roku 1975 doktor. W latach 1973–1982 wicewojewoda gdański, następnie pracował w Warszawie: w Przedsiębiorstwie Zagranicznym Warszawa (1982–1984), Centralnym Komitecie Stronnictwa Demokratycznego (1985–1989), w firmie BOLID (1989–1990). W latach 1990–1991 wiceprezydent Warszawy, w 1991–1992 pełnił obowiązki wojewody warszawskiego z nominacji premiera Tadeusza Mazowieckiego, organizator Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie. Kolejno pracował w: firmie ALBID Polskie Przedsiębiorstwo Parkingowe Warszawa (1991–1992), Urzędzie Rady Ministrów (1992–1993), firmie LEMOS w Warszawie (1993–1995), Krajowej Izbie Gospodarczej (1991–1997). W Gdańsku ponownie od 1997 roku, pracował w Urzędzie Wojewódzkim, Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Gdańsku (1998–2006), spółce KIM w Sopocie (2006–2007), Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Elblągu (2008). Zorganizował pierwszy w kraju Terenowy Ośrodek Informatyki w Gdańsku oraz Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego w Gdańsku. Mieszka w Sopocie. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, uznany przez Urząd do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych za posiadającego status weterana walk o niepodległość.
