KOWALIK PIOTR, profesor Politechniki Gdańskiej
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
m |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
| − | '''PIOTR KOWALIK''' (7 IX 1939 Opactwo koło Kozienic), naukowiec, specjalista w zakresie hydrologii, fizyki gleb i gruntów oraz gospodarki wodnej. W 1961 roku ukończył Wydział Budownictwa Wodnego [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]]; na tej uczelni od roku 1967 doktor, w 1972 habilitowany, w 1979 profesor; kierownik Zakładu Gospodarki Wodnej w latach 1978–1979, a 1983–2005 kierował Katedrą Inżynierii Sanitarnej. Od 1972 roku przewodniczący Zespołu do spraw Żuław przy Gdańskim Oddziale PAN, od 2004 pełnomocnik rektora PG do spraw Żuław. Od 2002 członek korespondent PAN w dziedzinie hydrologii i gospodarki wodnej. Prowadził badania nad użytkowaniem biomasy w energetyce i oczyszczaniem ścieków na złożach hydrofitowych, opracował m.in. modele komputerowe dotyczące obiegu wody i wzrostu roślin na polderach Żuław i w Holandii. Jako ''visiting professor'' wykładał na uczelniach m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji i Włoszech. Laureat Światowej Nagrody Edukacji Ekologicznej (1993). W 2001 roku uhonorowany [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. 9 XII 2004 roku Królewska Szwedzka Akademia Nauk Rolniczych i Leśnych przyznała mu za prace naukowe dotyczące gospodarowania wodą w rolnictwie, oczyszczania ścieków na złożach trzcinowych i plantacji wierzbowych jako źródeł energii Nagrodę Bertebosa, zw. „Rolniczym i Leśnym Noblem”; doktor honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] | + | '''PIOTR KOWALIK''' (7 IX 1939 Opactwo koło Kozienic), naukowiec, specjalista w zakresie hydrologii, fizyki gleb i gruntów oraz gospodarki wodnej. W 1961 roku ukończył Wydział Budownictwa Wodnego [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG); na tej uczelni od roku 1967 doktor, w 1972 habilitowany, w 1979 profesor; kierownik Zakładu Gospodarki Wodnej w latach 1978–1979, a 1983–2005 kierował Katedrą Inżynierii Sanitarnej. Od 1972 roku przewodniczący Zespołu do spraw Żuław przy Gdańskim Oddziale Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 2004 pełnomocnik rektora PG do spraw Żuław. Od 2002 członek korespondent PAN w dziedzinie hydrologii i gospodarki wodnej. Prowadził badania nad użytkowaniem biomasy w energetyce i oczyszczaniem ścieków na złożach hydrofitowych, opracował m.in. modele komputerowe dotyczące obiegu wody i wzrostu roślin na polderach Żuław i w Holandii. Jako ''visiting professor'' wykładał na uczelniach m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji i Włoszech. Laureat Światowej Nagrody Edukacji Ekologicznej (1993). W 2001 roku uhonorowany [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. 9 XII 2004 roku Królewska Szwedzka Akademia Nauk Rolniczych i Leśnych przyznała mu za prace naukowe dotyczące gospodarowania wodą w rolnictwie, oczyszczania ścieków na złożach trzcinowych i plantacji wierzbowych jako źródeł energii Nagrodę Bertebosa, zw. „Rolniczym i Leśnym Noblem”; doktor honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] |
Wersja z 03:54, 20 gru 2015
PIOTR KOWALIK (7 IX 1939 Opactwo koło Kozienic), naukowiec, specjalista w zakresie hydrologii, fizyki gleb i gruntów oraz gospodarki wodnej. W 1961 roku ukończył Wydział Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej (PG); na tej uczelni od roku 1967 doktor, w 1972 habilitowany, w 1979 profesor; kierownik Zakładu Gospodarki Wodnej w latach 1978–1979, a 1983–2005 kierował Katedrą Inżynierii Sanitarnej. Od 1972 roku przewodniczący Zespołu do spraw Żuław przy Gdańskim Oddziale Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 2004 pełnomocnik rektora PG do spraw Żuław. Od 2002 członek korespondent PAN w dziedzinie hydrologii i gospodarki wodnej. Prowadził badania nad użytkowaniem biomasy w energetyce i oczyszczaniem ścieków na złożach hydrofitowych, opracował m.in. modele komputerowe dotyczące obiegu wody i wzrostu roślin na polderach Żuław i w Holandii. Jako visiting professor wykładał na uczelniach m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji i Włoszech. Laureat Światowej Nagrody Edukacji Ekologicznej (1993). W 2001 roku uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II. 9 XII 2004 roku Królewska Szwedzka Akademia Nauk Rolniczych i Leśnych przyznała mu za prace naukowe dotyczące gospodarowania wodą w rolnictwie, oczyszczania ścieków na złożach trzcinowych i plantacji wierzbowych jako źródeł energii Nagrodę Bertebosa, zw. „Rolniczym i Leśnym Noblem”; doktor honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
