KOŚCIÓŁ NAWIEDZENIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY
m |
m |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KOŚCIÓŁ NAWIEDZENIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY''', jezuitów (nie istnieje). Położony w [[STARE SZKOTY | Starych Szkotach]], w dolnej części osady, przy trakcie handlowym z południa, na [[KRÓTKA REGA | Krótkiej Redze]]. Wzniesiony w 1615 roku (znaczną część kosztów pokrył starosta kiszewski Jan Bąkowski), konsekrowany w 1617 przez | + | '''KOŚCIÓŁ NAWIEDZENIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY''', jezuitów (nie istnieje). Położony w [[STARE SZKOTY | Starych Szkotach]], w dolnej części osady, przy trakcie handlowym z południa, na [[KRÓTKA REGA | Krótkiej Redze]]. Wzniesiony w 1615 roku (znaczną część kosztów pokrył starosta kiszewski Jan Bąkowski), konsekrowany w 1617 przez biskupa włocławskiego Pawła Wołuckiego. Zbudowany z muru pruskiego na planie krzyża, z wielobocznie zamkniętym prezbiterium, skierowanym ku południu, z otoczonym kultem obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem (w roku 1644 wyposażonym w srebrne korony). Przy świątyni mieścił się niewielki cmentarz. W latach 1649–1650 dobudowano wieżę z kryptą, w 1655 kaplicę cmentarną ([[CMENTARZE W STARYCH SZKOTACH | cmentarze w Starych Szkotach]]) św. Barbary. W 1656 roku spalony przez gdańszczan w ramach celowej akcji niszczenia przedmieść w obawie przed szwedzkim atakiem. Po 1660 odbudowano jedynie kaplicę cmentarną św. Barbary, istniejącą do wojen napoleońskich, mieściła się tam bursa [[KOLEGIUM GDAŃSKIE W STARYCH SZKOTACH | Kolegium Jezuickiego]]. Od roku 1615 prowadzono księgi metrykalne (obecnie w Archiwum Archidiecezji Gdańskiej), kontynuowane po 1656 przez [[KOŚCIÓŁ ŚW. IGNACEGO | kościół św. Ignacego]]. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Przestrzeń miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 11:49, 18 gru 2015
KOŚCIÓŁ NAWIEDZENIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY, jezuitów (nie istnieje). Położony w Starych Szkotach, w dolnej części osady, przy trakcie handlowym z południa, na Krótkiej Redze. Wzniesiony w 1615 roku (znaczną część kosztów pokrył starosta kiszewski Jan Bąkowski), konsekrowany w 1617 przez biskupa włocławskiego Pawła Wołuckiego. Zbudowany z muru pruskiego na planie krzyża, z wielobocznie zamkniętym prezbiterium, skierowanym ku południu, z otoczonym kultem obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem (w roku 1644 wyposażonym w srebrne korony). Przy świątyni mieścił się niewielki cmentarz. W latach 1649–1650 dobudowano wieżę z kryptą, w 1655 kaplicę cmentarną ( cmentarze w Starych Szkotach) św. Barbary. W 1656 roku spalony przez gdańszczan w ramach celowej akcji niszczenia przedmieść w obawie przed szwedzkim atakiem. Po 1660 odbudowano jedynie kaplicę cmentarną św. Barbary, istniejącą do wojen napoleońskich, mieściła się tam bursa Kolegium Jezuickiego. Od roku 1615 prowadzono księgi metrykalne (obecnie w Archiwum Archidiecezji Gdańskiej), kontynuowane po 1656 przez kościół św. Ignacego.
