RACHOŃ JANUSZ WŁODZIMIERZ, rektor Politechniki Gdańskiej
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
(uzupełnienia BŚ (e-mail z 11.02.2014)) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | '''JANUSZ WŁODZIMIERZ RACHOŃ''' (ur. 11 VIII 1946 Nowy Sącz), naukowiec, chemik. W 1969 roku absolwent Wydziału Chemicznego [[PG | PG]] w specjalności lekka synteza organiczna. Od roku 1969 pracownik PG, tam od 1975 doktor, 1978–1980 stypendysta Fundacji im. Alexandra von Humboldta na uniwersytecie w Getyndze, od 1985 doktor habilitowany, od 1995 profesor tytularny. W latach 1985–1989 ''visiting professor'' na stanowym uniwersytecie na Florydzie, w Tallahassee, 1991–1998 prodziekan do spraw nauki Wydziału Chemicznego, od 1997 roku kierownik Katedry Chemii Organicznej Wydziału Chemicznego, 2002–2008 (dwie kadencje) rektor PG. Specjalista w zakresie syntezy organicznej i chemii organicznej fosforu, w zakresie syntezy związków biologicznie czynnych, stosowanych w medycynie, rolnictwie i przemyśle. W okresie 1993–2002 wiceprzewodniczący Komitetu Chemii PAN, 1999–2006 członek Rady Naukowej Centrum Chemii Polimerów PAN. Od 2007 do 2010 roku z ramienia PO (jako bezpartyjny) senator RP VII kadencji; jednocześnie wiceprzewodniczący Senackiej Komisji ds. Unii Europejskiej oraz członek Komisji Spraw Zagranicznych. Inicjator cyklicznych spotkań w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] Polityka – Nauka – Biznes, wiceprzewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych (2002–2008), prezes Zarządu Polskiego Forum Akademicko-Gospodarczego (2006-2009), przewodniczący Rady Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (2007–2010), wiceprzewodniczący [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]]. Autor m.in. 19 patentów i wdrożeń technologicznych (m.in. leku przeciwko osteoporozie Ostemax 70 Comfort, produkowanego w Zakładach Farmaceutycznych Polpharma SA i wprowadzonego na rynek w 2004 roku). Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP (1995) i Krzyżem Oficerskim OOP (2002), Krzyżem Komandorskim OOP (2012). Uhonorowany m.in. Nagrodą Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk (1979), wraz z zespołem Nagrodą Gospodarczą Prezydenta RP (2005), Nagrodą Prezesa Rady Ministrów (2006) i medalem „Innowacje 2007” za opracowanie nowego sposobu wytwarzania kwasów azaalkilideno-1-hydroksy-biofosfonowych. W 2010 roku otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | nagrody miasta Gdańska]]) za badania nad mechanizmami reakcji i nowymi metodami syntezy organicznej oraz opracowanie technologii leków przeciwko osteoporozie. W 2007 roku w plebiscycie [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] otrzymał tytuł człowieka roku. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | |
| − | '''JANUSZ WŁODZIMIERZ RACHOŃ''' (ur. 11 VIII 1946 Nowy Sącz), naukowiec, chemik. W 1969 roku absolwent Wydziału Chemicznego [[PG | PG]] w specjalności lekka synteza organiczna. Od roku 1969 pracownik PG, tam od 1975 doktor, 1978–1980 stypendysta Fundacji im. Alexandra von Humboldta na uniwersytecie w Getyndze, od 1985 doktor habilitowany, od 1995 profesor tytularny. W latach 1985–1989 ''visiting professor'' na stanowym uniwersytecie na Florydzie, w Tallahassee, 1991–1998 prodziekan do spraw nauki Wydziału Chemicznego, od 1997 roku kierownik Katedry Chemii Organicznej Wydziału Chemicznego, 2002–2008 (dwie kadencje) rektor PG. Specjalista w zakresie syntezy organicznej i chemii organicznej fosforu, w zakresie syntezy związków biologicznie czynnych, stosowanych w medycynie, rolnictwie i przemyśle. W okresie 1993–2002 wiceprzewodniczący Komitetu Chemii PAN, 1999–2006 członek Rady Naukowej Centrum Chemii Polimerów PAN. Od 2007 do 2010 roku z ramienia PO (jako bezpartyjny) senator RP VII kadencji. Inicjator cyklicznych spotkań w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] Polityka – Nauka – Biznes, wiceprzewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych, prezes Zarządu Polskiego Forum Akademicko-Gospodarczego, | + | |
Wersja z 21:23, 4 lis 2015
JANUSZ WŁODZIMIERZ RACHOŃ (ur. 11 VIII 1946 Nowy Sącz), naukowiec, chemik. W 1969 roku absolwent Wydziału Chemicznego PG w specjalności lekka synteza organiczna. Od roku 1969 pracownik PG, tam od 1975 doktor, 1978–1980 stypendysta Fundacji im. Alexandra von Humboldta na uniwersytecie w Getyndze, od 1985 doktor habilitowany, od 1995 profesor tytularny. W latach 1985–1989 visiting professor na stanowym uniwersytecie na Florydzie, w Tallahassee, 1991–1998 prodziekan do spraw nauki Wydziału Chemicznego, od 1997 roku kierownik Katedry Chemii Organicznej Wydziału Chemicznego, 2002–2008 (dwie kadencje) rektor PG. Specjalista w zakresie syntezy organicznej i chemii organicznej fosforu, w zakresie syntezy związków biologicznie czynnych, stosowanych w medycynie, rolnictwie i przemyśle. W okresie 1993–2002 wiceprzewodniczący Komitetu Chemii PAN, 1999–2006 członek Rady Naukowej Centrum Chemii Polimerów PAN. Od 2007 do 2010 roku z ramienia PO (jako bezpartyjny) senator RP VII kadencji; jednocześnie wiceprzewodniczący Senackiej Komisji ds. Unii Europejskiej oraz członek Komisji Spraw Zagranicznych. Inicjator cyklicznych spotkań w Dworze Artusa Polityka – Nauka – Biznes, wiceprzewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych (2002–2008), prezes Zarządu Polskiego Forum Akademicko-Gospodarczego (2006-2009), przewodniczący Rady Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (2007–2010), wiceprzewodniczący Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Autor m.in. 19 patentów i wdrożeń technologicznych (m.in. leku przeciwko osteoporozie Ostemax 70 Comfort, produkowanego w Zakładach Farmaceutycznych Polpharma SA i wprowadzonego na rynek w 2004 roku). Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP (1995) i Krzyżem Oficerskim OOP (2002), Krzyżem Komandorskim OOP (2012). Uhonorowany m.in. Nagrodą Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk (1979), wraz z zespołem Nagrodą Gospodarczą Prezydenta RP (2005), Nagrodą Prezesa Rady Ministrów (2006) i medalem „Innowacje 2007” za opracowanie nowego sposobu wytwarzania kwasów azaalkilideno-1-hydroksy-biofosfonowych. W 2010 roku otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ( nagrody miasta Gdańska) za badania nad mechanizmami reakcji i nowymi metodami syntezy organicznej oraz opracowanie technologii leków przeciwko osteoporozie. W 2007 roku w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” otrzymał tytuł człowieka roku.
