ZIÓŁKOWSKI TADEUSZ BONIFACY, kapitan żeglugi wielkiej
(uzupełnienia BŚ (e-mail z 15.09.2014)) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Pomnik Tadeusza Ziółkowskiego na Targu Rybnym, proj. Stanisław Szwechowicz.JPG|thumb|Pomnik Tadeusza Ziółkowskiego na Targu Rybnym, proj. Stanisław Szwechowicz]] | [[File:Pomnik Tadeusza Ziółkowskiego na Targu Rybnym, proj. Stanisław Szwechowicz.JPG|thumb|Pomnik Tadeusza Ziółkowskiego na Targu Rybnym, proj. Stanisław Szwechowicz]] | ||
− | '''TADEUSZ BONIFACY ZIÓŁKOWSKI''' (5 VI 1886 Wiskitno koło Koronowa, Pomorze – 22 III 1940 Stutthof), kapitan żeglugi wielkiej. W 1902 roku przerwał naukę w III klasie gimnazjum w Bydgoszczy, w Hamburgu zamustrował na szkolny żaglowiec, następnie marynarz na niemieckich statkach. W latach 1905–1906 pobierał naukę w szkole marynarki handlowej w Hamburgu, pływał jako III i II oficer, 7 II 1910 uzyskał stopień kapitana żeglugi wielkiej. W 1910–1911 odbył służbę wojskową na pancerniku „Pommern”, powrócił do marynarki handlowej. W 1914 roku otrzymał uprawnienia radiotelegrafisty II klasy. Przyjęty do korpusu oficerskiego pływał na linii żeglugowej Hamburg – Ameryka Południowa jako II oficer na pasażerskim parowcu i w służbie argentyńskich linii żeglugowych z Buenos Aires. Jako obywatel cesarstwa niemieckiego podczas I wojny światowej wcielony do służby na niemieckim krążowniku pomocniczym „Kronprinz Wilhelm”, wiosną 1915 roku internowany wraz z załogą w Newport-Nawes (Wirginia, USA). W Polsce od października 1919, 27 X 1920 powołany do służby w MWRP, w 1921 zweryfikowany w stopniu porucznika marynarki. Od 4 IX 1921 komendant żaglowca szkolnego „Lwów” (cumującego w Gdańsku), w 1922 przeszedł do rezerwy i nadal jako kapitan „Lwowa” podlegał resortowi przemysłu i handlu (w 1923 dowodził żaglowcem w jego pierwszym dalekomorskim rejsie do Brazylii). Od 10 III 1924 z rekomendacji departamentu spraw morskich Ministerstwa Przemysłu i Handlu RP podjął pracę w [[RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Radzie Portu i Dróg Wodnych w II Wolnym Mieście Gdańsku]], początkowo jako zastępca komandora Urzędu Pilotów, od stycznia 1929 roku jego komandor. Mieszkał w Nowym Porcie przy Olivaer Straße 38 (ul. Oliwska). Brał udział w życiu gdańskiej Polonii, przyczynił się do powstania w Nowym Porcie polskiego Domu Marynarza, zainicjował działalność w Gdańsku akademickiego Klubu Morskiego (w 1932 doprowadził do jego połączenia z Klubem Polskim i do powstania Polskiego Klubu Morskiego). Sprzeciwił się wprowadzeniu do portu gdańskiego pancernika „Schleswig-Holstein”, za co został 25 VIII 1939 na kilka godzin aresztowany przez gdańską policję. Ponownie aresztowany 1 IX 1939, więziony w [[VICTORIASCHULE | Victoriaschule]] (przejściowy obóz dla jeńców cywilnych), [[OBÓZ DLA POLAKÓW W NOWYM PORCIE | obozie dla Polaków w Nowym Porcie]], następnie w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]], rozstrzelany. Szczątki ekshumowano jesienią 1946 i pogrzebano na [[CMENTARZ NA ZASPIE | cmentarzu na Zaspie]] 4 IV 1947. Żonaty z Ludmiłą z domu Żakowską (1903–1996), ich córka Danuta Ziółkowska-Dancewicz (1927–2011) była m.in. matką chrzestną [[DANUTA, jacht | jachtu Danuta]]. <br /><br /> Od 19 VI 1965 roku imię kpt. Tadeusza Ziółkowskiego nosi Szkoła Podstawowa nr 67 przy ul. Żabi Kruk 5, nabrzeże w porcie gdańskim (w Nowym Porcie), w 1963 otrzymał je zbudowany w stoczni w Gdyni drobnicowiec Polskiej Żeglugi Morskiej. Od roku 1989 na [[TARG RYBNY | Targu Rybnym]] stoi poświęcony mu pomnik, w 1998 odsłonięto tablicę pamiątkową ku jego czci na budynku Kapitanatu Portu Gdańskiego, a w 2006 obelisk na nabrzeżu jego imienia w Nowym Porcie. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''TADEUSZ BONIFACY ZIÓŁKOWSKI''' (5 VI 1886 Wiskitno koło Koronowa, Pomorze – 22 III 1940 Stutthof), kapitan żeglugi wielkiej. W 1902 roku przerwał naukę w III klasie gimnazjum w Bydgoszczy, w Hamburgu zamustrował na szkolny żaglowiec, następnie marynarz na niemieckich statkach. W latach 1905–1906 pobierał naukę w szkole marynarki handlowej w Hamburgu, pływał jako III i II oficer, 7 II 1910 uzyskał stopień kapitana żeglugi wielkiej. W 1910–1911 odbył służbę wojskową na pancerniku „Pommern”, powrócił do marynarki handlowej. W 1914 roku otrzymał uprawnienia radiotelegrafisty II klasy. Przyjęty do korpusu oficerskiego pływał na linii żeglugowej Hamburg – Ameryka Południowa jako II oficer na pasażerskim parowcu i w służbie argentyńskich linii żeglugowych z Buenos Aires. Jako obywatel cesarstwa niemieckiego podczas I wojny światowej wcielony do służby na niemieckim krążowniku pomocniczym „Kronprinz Wilhelm”, wiosną 1915 roku internowany wraz z załogą w Newport-Nawes (Wirginia, USA). W Polsce od października 1919, 27 X 1920 powołany do służby w MWRP, w 1921 zweryfikowany w stopniu porucznika marynarki. Od 4 IX 1921 komendant żaglowca szkolnego „Lwów” (cumującego w Gdańsku), w 1922 przeszedł do rezerwy i nadal jako kapitan „Lwowa” podlegał resortowi przemysłu i handlu (w 1923 dowodził żaglowcem w jego pierwszym dalekomorskim rejsie do Brazylii). Od 10 III 1924 z rekomendacji departamentu spraw morskich Ministerstwa Przemysłu i Handlu RP podjął pracę w [[RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Radzie Portu i Dróg Wodnych w II Wolnym Mieście Gdańsku]], początkowo jako zastępca komandora Urzędu Pilotów, od stycznia 1929 roku jego komandor. Mieszkał w Nowym Porcie przy Olivaer Straße 38 (ul. Oliwska). Brał udział w życiu gdańskiej Polonii, przyczynił się do powstania w Nowym Porcie polskiego Domu Marynarza, zainicjował działalność w Gdańsku akademickiego Klubu Morskiego (w 1932 doprowadził do jego połączenia z Klubem Polskim i do powstania Polskiego Klubu Morskiego). Sprzeciwił się wprowadzeniu do portu gdańskiego pancernika „Schleswig-Holstein”, za co został 25 VIII 1939 na kilka godzin aresztowany przez gdańską policję. Ponownie aresztowany 1 IX 1939, więziony w [[VICTORIASCHULE | Victoriaschule]] (przejściowy obóz dla jeńców cywilnych), [[OBÓZ DLA POLAKÓW W NOWYM PORCIE | obozie dla Polaków w Nowym Porcie]], następnie w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]], rozstrzelany. Szczątki ekshumowano jesienią 1946 i pogrzebano na [[CMENTARZ NA ZASPIE | cmentarzu na Zaspie]] 4 IV 1947. Żonaty z Ludmiłą z domu Żakowską (1903–1996), ich córka Danuta Ziółkowska-Dancewicz (1927–2011) była m.in. matką chrzestną [[DANUTA, jacht | jachtu Danuta]]. <br /><br /> Od 19 VI 1965 roku imię kpt. Tadeusza Ziółkowskiego nosi Szkoła Podstawowa nr 67 przy ul. Żabi Kruk 5, nabrzeże w porcie gdańskim (w Nowym Porcie), w 1963 otrzymał je zbudowany w stoczni w Gdyni drobnicowiec Polskiej Żeglugi Morskiej. Od roku 1989 na [[TARG RYBNY | Targu Rybnym]] stoi poświęcony mu [[POMNIK TADEUSZA ZIÓŁKOWSKIEGO (na Targu Rybnym) | pomnik]], w 1998 odsłonięto tablicę pamiątkową ku jego czci na budynku Kapitanatu Portu Gdańskiego, a w 2006 [[POMNIK TADEUSZA ZIÓŁKOWSKIEGO (w Nowym Porcie) | obelisk]] na nabrzeżu jego imienia w Nowym Porcie. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:37, 30 sty 2015
TADEUSZ BONIFACY ZIÓŁKOWSKI (5 VI 1886 Wiskitno koło Koronowa, Pomorze – 22 III 1940 Stutthof), kapitan żeglugi wielkiej. W 1902 roku przerwał naukę w III klasie gimnazjum w Bydgoszczy, w Hamburgu zamustrował na szkolny żaglowiec, następnie marynarz na niemieckich statkach. W latach 1905–1906 pobierał naukę w szkole marynarki handlowej w Hamburgu, pływał jako III i II oficer, 7 II 1910 uzyskał stopień kapitana żeglugi wielkiej. W 1910–1911 odbył służbę wojskową na pancerniku „Pommern”, powrócił do marynarki handlowej. W 1914 roku otrzymał uprawnienia radiotelegrafisty II klasy. Przyjęty do korpusu oficerskiego pływał na linii żeglugowej Hamburg – Ameryka Południowa jako II oficer na pasażerskim parowcu i w służbie argentyńskich linii żeglugowych z Buenos Aires. Jako obywatel cesarstwa niemieckiego podczas I wojny światowej wcielony do służby na niemieckim krążowniku pomocniczym „Kronprinz Wilhelm”, wiosną 1915 roku internowany wraz z załogą w Newport-Nawes (Wirginia, USA). W Polsce od października 1919, 27 X 1920 powołany do służby w MWRP, w 1921 zweryfikowany w stopniu porucznika marynarki. Od 4 IX 1921 komendant żaglowca szkolnego „Lwów” (cumującego w Gdańsku), w 1922 przeszedł do rezerwy i nadal jako kapitan „Lwowa” podlegał resortowi przemysłu i handlu (w 1923 dowodził żaglowcem w jego pierwszym dalekomorskim rejsie do Brazylii). Od 10 III 1924 z rekomendacji departamentu spraw morskich Ministerstwa Przemysłu i Handlu RP podjął pracę w Radzie Portu i Dróg Wodnych w II Wolnym Mieście Gdańsku, początkowo jako zastępca komandora Urzędu Pilotów, od stycznia 1929 roku jego komandor. Mieszkał w Nowym Porcie przy Olivaer Straße 38 (ul. Oliwska). Brał udział w życiu gdańskiej Polonii, przyczynił się do powstania w Nowym Porcie polskiego Domu Marynarza, zainicjował działalność w Gdańsku akademickiego Klubu Morskiego (w 1932 doprowadził do jego połączenia z Klubem Polskim i do powstania Polskiego Klubu Morskiego). Sprzeciwił się wprowadzeniu do portu gdańskiego pancernika „Schleswig-Holstein”, za co został 25 VIII 1939 na kilka godzin aresztowany przez gdańską policję. Ponownie aresztowany 1 IX 1939, więziony w Victoriaschule (przejściowy obóz dla jeńców cywilnych), obozie dla Polaków w Nowym Porcie, następnie w obozie Stutthof, rozstrzelany. Szczątki ekshumowano jesienią 1946 i pogrzebano na cmentarzu na Zaspie 4 IV 1947. Żonaty z Ludmiłą z domu Żakowską (1903–1996), ich córka Danuta Ziółkowska-Dancewicz (1927–2011) była m.in. matką chrzestną jachtu Danuta.
Od 19 VI 1965 roku imię kpt. Tadeusza Ziółkowskiego nosi Szkoła Podstawowa nr 67 przy ul. Żabi Kruk 5, nabrzeże w porcie gdańskim (w Nowym Porcie), w 1963 otrzymał je zbudowany w stoczni w Gdyni drobnicowiec Polskiej Żeglugi Morskiej. Od roku 1989 na Targu Rybnym stoi poświęcony mu pomnik, w 1998 odsłonięto tablicę pamiątkową ku jego czci na budynku Kapitanatu Portu Gdańskiego, a w 2006 obelisk na nabrzeżu jego imienia w Nowym Porcie.