RYBICKI ARKADIUSZ, działacz opozycji demokratycznej, polityk
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Rybicki Arkadiusz.JPG|thumb|Arkadiusz Rybicki]] | [[File: Rybicki Arkadiusz.JPG|thumb|Arkadiusz Rybicki]] | ||
| − | '''ARKADIUSZ''' („Aram”) '''RYBICKI''' (12 I 1953 Gdynia – 10 IV 2010 Smoleńsk, katastrofa samolotu Tu-154M), polityk, działacz społeczny. Syn pracownika Przedsiębiorstwa Połowów Dalekomorskich Dalmor Stefana, brat [[RYBICKA-GRZYWACZEWSKA BOŻENA | Bożeny]], Krystyny, Maryli, Ewy, Henryka, [[RYBICKI MIROSŁAW BOGDAN | Mirosława]], [[RYBICKI SŁAWOMIR PIOTR | Sławomira]] i Jarosława. Od 1959 roku z rodziną w Gdańsku. Absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcącego]], a w roku 1978 Instytutu Historii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. W latach 1976–1979 działał w ROPCio, 1977–1981 jeden z założycieli i sekretarz ukazującego się poza cenzurą pisma „Bratniak”. W 1979 wspólnie z [[HALL ALEKSANDER JAN | Aleksandrem Hallem]], [[GRZELAK GRZEGORZ | Grzegorzem Grzelakiem]] i Janem Bartyzelem założył RMP. W 1978–1980 pracował jako archiwista w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni, następnie w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KRZYŻA | kościele św. Krzyża]] w Gdańsku; napisał monografie obu parafii. Od strajku w sierpniu 1980 do maja 1981 roku był rzecznikiem prasowym NSZZ „Solidarność” regionu gdańskiego i dyrektorem agencji prasowej „S” – BIPS. Wspólnie z [[GRZYWACZEWSKI MACIEJ | Maciejem Grzywaczewskim]] 18 VIII 1980 spisał na płytach ze sklejki 21 postulatów wysuniętych przez strajkujących ([[POSTULATY SOLIDARNOŚCI | postulaty „Solidarności”]]), które wywieszono tego dnia na bramie nr 2 [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. Od 13 XII 1981 do 15 X 1982 internowany. W latach 1983–1988 szef sekretariatu [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]] i jeden z jego najbliższych współpracowników. W 1984–1985 pracował w [[BG PAN | BG PAN]], 1985–1986 w redakcji „Przeglądu Katolickiego”, 1986–1990 w Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik” (od roku 1987 SP Usług Wysokościowych Gdańsk). Podczas wyborów prezydenckich w 1990 roku był redaktorem naczelnym wyborczego serwisu informacyjnego L. Wałęsy, w 1991 mianowany szefem Zespołu Obsługi Politycznej w randze podsekretarza stanu, także przewodniczący prezydenckiej Rady Stosunków Polsko-Żydowskich. W październiku 1991 roku złożył dymisję z urzędu po konflikcie z Mieczysławem Wachowskim. W tym roku zaangażował się w powołanie Koalicji Republikańskiej, w okresie 1992–1996 wiceprzewodniczący Partii Konserwatywnej. Następnie do roku 2000 w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym. W 1992–1993 prowadził działalność gospodarczą, 1994–1998 dyrektor w Agencji Filmowej Profilm. W 1999–2001 w rządzie Akcji Wyborczej Solidarność podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego odpowiedzialnym m.in. za współpracę z zagranicą i integrację europejską. Od roku 2001 w PO. W latach 1998–2005 radny Gdańska. W 2000–2002 kurator Narodowego Zakładu im. Ossolińskich (razem z Janem Nowakiem Jeziorańskim i Władysławem Bartoszewskim), 2002–2005 dyrektor Nadbałtyckiego Centrum Kultury w Gdańsku oraz Departamentu Kultury, Sportu i Turystyki Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego. Od 2005 poseł na Sejm V kadencji z listy PO, w 2007 powtórnie. Przewodniczył Parlamentarnej Grupie do spraw Autyzmu oraz Polsko-Izraelskiej Grupie Parlamentarnej. Autor scenariuszy filmów dokumentalnych. Pochowany 26 IV 2010 roku na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. 8 IV 2011 na budynku przy ul. Sienkiewicza 10 we Wrzeszczu odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową. {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''ARKADIUSZ''' („Aram”) '''RYBICKI''' (12 I 1953 Gdynia – 10 IV 2010 Smoleńsk, katastrofa samolotu Tu-154M), polityk, działacz społeczny. Syn pracownika Przedsiębiorstwa Połowów Dalekomorskich Dalmor Stefana, brat [[RYBICKA-GRZYWACZEWSKA BOŻENA | Bożeny]], Krystyny, Maryli, Ewy, Henryka, [[RYBICKI MIROSŁAW BOGDAN | Mirosława]], [[RYBICKI SŁAWOMIR PIOTR | Sławomira]] i Jarosława. Od 1959 roku z rodziną w Gdańsku. Absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcącego]], a w roku 1978 Instytutu Historii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. W latach 1976–1979 działał w ROPCio, 1977–1981 jeden z założycieli i sekretarz ukazującego się poza cenzurą pisma „Bratniak”. W 1979 wspólnie z [[HALL ALEKSANDER JAN | Aleksandrem Hallem]], [[GRZELAK GRZEGORZ | Grzegorzem Grzelakiem]] i Janem Bartyzelem założył RMP. W 1978–1980 pracował jako archiwista w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni, następnie w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KRZYŻA | kościele św. Krzyża]] w Gdańsku; napisał monografie obu parafii. Od strajku w sierpniu 1980 do maja 1981 roku był rzecznikiem prasowym NSZZ „Solidarność” regionu gdańskiego i dyrektorem agencji prasowej „S” – BIPS. Wspólnie z [[GRZYWACZEWSKI MACIEJ | Maciejem Grzywaczewskim]] 18 VIII 1980 spisał na płytach ze sklejki 21 postulatów wysuniętych przez strajkujących ([[POSTULATY SOLIDARNOŚCI | postulaty „Solidarności”]]), które wywieszono tego dnia na bramie nr 2 [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. Od 13 XII 1981 do 15 X 1982 internowany. W latach 1983–1988 szef sekretariatu [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]] i jeden z jego najbliższych współpracowników. W 1984–1985 pracował w [[BG PAN | BG PAN]], 1985–1986 w redakcji „Przeglądu Katolickiego”, 1986–1990 w Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik” (od roku 1987 SP Usług Wysokościowych Gdańsk). Podczas wyborów prezydenckich w 1990 roku był redaktorem naczelnym wyborczego serwisu informacyjnego L. Wałęsy, w 1991 mianowany szefem Zespołu Obsługi Politycznej w randze podsekretarza stanu, także przewodniczący prezydenckiej Rady Stosunków Polsko-Żydowskich. W październiku 1991 roku złożył dymisję z urzędu po konflikcie z Mieczysławem Wachowskim. W tym roku zaangażował się w powołanie Koalicji Republikańskiej, w okresie 1992–1996 wiceprzewodniczący Partii Konserwatywnej. Następnie do roku 2000 w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym. W 1992–1993 prowadził działalność gospodarczą, 1994–1998 dyrektor w Agencji Filmowej Profilm. W 1999–2001 w rządzie Akcji Wyborczej Solidarność podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego odpowiedzialnym m.in. za współpracę z zagranicą i integrację europejską. Od roku 2001 w PO. W latach 1998–2005 radny Gdańska. W 2000–2002 kurator Narodowego Zakładu im. Ossolińskich (razem z Janem Nowakiem Jeziorańskim i Władysławem Bartoszewskim), 2002–2005 dyrektor Nadbałtyckiego Centrum Kultury w Gdańsku oraz Departamentu Kultury, Sportu i Turystyki Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego. Od 2005 poseł na Sejm V kadencji z listy PO, w 2007 powtórnie. Przewodniczył Parlamentarnej Grupie do spraw Autyzmu oraz Polsko-Izraelskiej Grupie Parlamentarnej. Autor scenariuszy filmów dokumentalnych. Pochowany 26 IV 2010 roku na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. 8 IV 2011 na budynku przy ul. Sienkiewicza 10 we Wrzeszczu odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową. {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:16, 8 lip 2014
ARKADIUSZ („Aram”) RYBICKI (12 I 1953 Gdynia – 10 IV 2010 Smoleńsk, katastrofa samolotu Tu-154M), polityk, działacz społeczny. Syn pracownika Przedsiębiorstwa Połowów Dalekomorskich Dalmor Stefana, brat Bożeny, Krystyny, Maryli, Ewy, Henryka, Mirosława, Sławomira i Jarosława. Od 1959 roku z rodziną w Gdańsku. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego, a w roku 1978 Instytutu Historii Uniwersytetu Gdańskiego. W latach 1976–1979 działał w ROPCio, 1977–1981 jeden z założycieli i sekretarz ukazującego się poza cenzurą pisma „Bratniak”. W 1979 wspólnie z Aleksandrem Hallem, Grzegorzem Grzelakiem i Janem Bartyzelem założył RMP. W 1978–1980 pracował jako archiwista w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni, następnie w kościele św. Krzyża w Gdańsku; napisał monografie obu parafii. Od strajku w sierpniu 1980 do maja 1981 roku był rzecznikiem prasowym NSZZ „Solidarność” regionu gdańskiego i dyrektorem agencji prasowej „S” – BIPS. Wspólnie z Maciejem Grzywaczewskim 18 VIII 1980 spisał na płytach ze sklejki 21 postulatów wysuniętych przez strajkujących ( postulaty „Solidarności”), które wywieszono tego dnia na bramie nr 2 Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Od 13 XII 1981 do 15 X 1982 internowany. W latach 1983–1988 szef sekretariatu Lecha Wałęsy i jeden z jego najbliższych współpracowników. W 1984–1985 pracował w BG PAN, 1985–1986 w redakcji „Przeglądu Katolickiego”, 1986–1990 w Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik” (od roku 1987 SP Usług Wysokościowych Gdańsk). Podczas wyborów prezydenckich w 1990 roku był redaktorem naczelnym wyborczego serwisu informacyjnego L. Wałęsy, w 1991 mianowany szefem Zespołu Obsługi Politycznej w randze podsekretarza stanu, także przewodniczący prezydenckiej Rady Stosunków Polsko-Żydowskich. W październiku 1991 roku złożył dymisję z urzędu po konflikcie z Mieczysławem Wachowskim. W tym roku zaangażował się w powołanie Koalicji Republikańskiej, w okresie 1992–1996 wiceprzewodniczący Partii Konserwatywnej. Następnie do roku 2000 w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym. W 1992–1993 prowadził działalność gospodarczą, 1994–1998 dyrektor w Agencji Filmowej Profilm. W 1999–2001 w rządzie Akcji Wyborczej Solidarność podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego odpowiedzialnym m.in. za współpracę z zagranicą i integrację europejską. Od roku 2001 w PO. W latach 1998–2005 radny Gdańska. W 2000–2002 kurator Narodowego Zakładu im. Ossolińskich (razem z Janem Nowakiem Jeziorańskim i Władysławem Bartoszewskim), 2002–2005 dyrektor Nadbałtyckiego Centrum Kultury w Gdańsku oraz Departamentu Kultury, Sportu i Turystyki Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego. Od 2005 poseł na Sejm V kadencji z listy PO, w 2007 powtórnie. Przewodniczył Parlamentarnej Grupie do spraw Autyzmu oraz Polsko-Izraelskiej Grupie Parlamentarnej. Autor scenariuszy filmów dokumentalnych. Pochowany 26 IV 2010 roku na cmentarzu Srebrzysko. 8 IV 2011 na budynku przy ul. Sienkiewicza 10 we Wrzeszczu odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową.
