BASZTA NAROŻNA
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Baszta Narożna, widok od strony północno-wschodniej, około 1890.JPG|thumb|Baszta Narożna, widok od strony północno-wschodniej, około 1890]] | [[File:Baszta Narożna, widok od strony północno-wschodniej, około 1890.JPG|thumb|Baszta Narożna, widok od strony północno-wschodniej, około 1890]] | ||
| − | '''BASZTA NAROŻNA''', u zbiegu obecnej ul. Ogarnej i Bogusławskiego. Najstarsza z zachowanych, budowana od roku 1343 w południowo-zachodnim narożniku [[MURY OBRONNE | murów obronnych]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]]. Prostokątna w poziomie przyziemia, pięciokątna na wyższych kondygnacjach, pięciokondygnacyjna, ceglana, nakryta stromym dachem wielospadowym. Wysokość 15 m, rzut w poziomie przyziemia około 6 × 12 m, grubość murów 1–1,5 m, pierwotnie nie miała ściany od strony miasta. W 2. połowie XIV wieku przebudowana, kondygnacje powyżej przyziemia zaopatrzono w ścięte narożniki. Wieloboczne kondygnacje ozdobiono ostrołukowo zwieńczonymi blendami (płytkimi wnękami w murze), pomiędzy którymi umieszczono tynkowane tarcze (element wyjątkowy w gdańskiej architekturze obronnej średniowiecza). Ostateczny kształt uzyskała w 2. połowie XV wieku, kiedy wymurowano ścianę zamykającą basztę od strony miasta. Wzmocniono również jej walory obronne przez wybudowanie przed nią niskiej (obecnie nie istnieje) cylindrycznej baszty, zwanej Małą, chroniącej narożnik muru niskiego. W latach 1856–1857, wraz z zespołem zabudowy [[DWÓR MIEJSKI | Dworu Miejskiego]], przebudowana na siedzibę straży pożarnej. W roku 1945 zniszczony został dach i ściana od strony miasta, wypaleniu uległo wnętrze. Odbudowana na przełomie lat 50. i 60. XX wieku na potrzeby Domu Harcerza. {{author: GS}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''BASZTA NAROŻNA''', u zbiegu obecnej ul. Ogarnej i Bogusławskiego. Najstarsza z zachowanych, budowana od roku 1343 w południowo-zachodnim narożniku [[MURY OBRONNE | murów obronnych]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]]. Prostokątna w poziomie przyziemia, pięciokątna na wyższych kondygnacjach, pięciokondygnacyjna, ceglana, nakryta stromym dachem wielospadowym. Wysokość 15 m, rzut w poziomie przyziemia około 6 × 12 m, grubość murów 1–1,5 m, pierwotnie nie miała ściany od strony miasta. W 2. połowie XIV wieku przebudowana, kondygnacje powyżej przyziemia zaopatrzono w ścięte narożniki. Wieloboczne kondygnacje ozdobiono ostrołukowo zwieńczonymi blendami (płytkimi wnękami w murze), pomiędzy którymi umieszczono tynkowane tarcze (element wyjątkowy w gdańskiej architekturze obronnej średniowiecza). Ostateczny kształt uzyskała w 2. połowie XV wieku, kiedy wymurowano ścianę zamykającą basztę od strony miasta. Wzmocniono również jej walory obronne przez wybudowanie przed nią niskiej (obecnie nie istnieje) cylindrycznej baszty, zwanej Małą, chroniącej narożnik muru niskiego. W latach 1856–1857, wraz z zespołem zabudowy [[DWÓR MIEJSKI | Dworu Miejskiego]], przebudowana na siedzibę straży pożarnej. W roku 1945 zniszczony został dach i ściana od strony miasta, wypaleniu uległo wnętrze. Odbudowana na przełomie lat 50. i 60. XX wieku na potrzeby Domu Harcerza. {{author: GS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Wersja z 20:43, 30 cze 2014
BASZTA NAROŻNA, u zbiegu obecnej ul. Ogarnej i Bogusławskiego. Najstarsza z zachowanych, budowana od roku 1343 w południowo-zachodnim narożniku murów obronnych Głównego Miasta. Prostokątna w poziomie przyziemia, pięciokątna na wyższych kondygnacjach, pięciokondygnacyjna, ceglana, nakryta stromym dachem wielospadowym. Wysokość 15 m, rzut w poziomie przyziemia około 6 × 12 m, grubość murów 1–1,5 m, pierwotnie nie miała ściany od strony miasta. W 2. połowie XIV wieku przebudowana, kondygnacje powyżej przyziemia zaopatrzono w ścięte narożniki. Wieloboczne kondygnacje ozdobiono ostrołukowo zwieńczonymi blendami (płytkimi wnękami w murze), pomiędzy którymi umieszczono tynkowane tarcze (element wyjątkowy w gdańskiej architekturze obronnej średniowiecza). Ostateczny kształt uzyskała w 2. połowie XV wieku, kiedy wymurowano ścianę zamykającą basztę od strony miasta. Wzmocniono również jej walory obronne przez wybudowanie przed nią niskiej (obecnie nie istnieje) cylindrycznej baszty, zwanej Małą, chroniącej narożnik muru niskiego. W latach 1856–1857, wraz z zespołem zabudowy Dworu Miejskiego, przebudowana na siedzibę straży pożarnej. W roku 1945 zniszczony został dach i ściana od strony miasta, wypaleniu uległo wnętrze. Odbudowana na przełomie lat 50. i 60. XX wieku na potrzeby Domu Harcerza.
