BARTOLDI JOHANN GOTTLIEB, profesor Gimnazjum Akademickiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JOHANN GOTTLIEB BARTOLDI''' (4 X 1736 Gdańsk – 29 V 1788 Gdańsk), matematyk. Syn Karla Friedricha Bartoldiego, nauczyciela [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] i kantora przy [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. Uczył się w [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkole św. Piotra i Pawła]], a od 1751 roku w Gimnazjum Akademickim. W latach 1757–1761 studiował w Rostoku teologię i prawo, następnie (1761–1763) w Jenie prawo i matematykę. Jako prywatny nauczyciel odbył podróże po Europie (Niemcy, Francja, Włochy). W Gdańsku od roku 1774, powołany przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] na profesora Gimnazjum Akademickiego (gdzie nadal nauczał jego ojciec). Objął katedrę matematyki, wykładał także mechanikę i geografię, od roku 1784 fizykę. Stosował, jak na gdańskie warunki, nowe metody nauczania matematyki, np. eksperymenty w plenerze. Opierał się głównie na oświeceniowych podręcznikach Christiana Wolffa. Od 1784 członek [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]] jako referent nauk matematycznych i przyrodniczych. Do jego obowiązków należało informowanie o najważniejszych wydarzeniach oraz odkryciach z tych dziedzin. Opublikował ''Geschichte der Mathematik'' (Historia matematyki, 1785), redagował roczniki 3 ukazujących się w Gdańsku [[KALENDARZE | kalendarzy]]: ''Neuer und Alter Kunst- und Tugend-Calender'' (1776–1789), ''Neuer und Alter Haus- und Geschichts-Calender'' (1776–1789) oraz ''Allgemeiner Landwirtschafts-Calender'' (1777). Tworzył formy wierszowane, np. w roku 1757 napisał utwór na cześć nowego burgrabiego [[SCHRÖDER CHRISTIAN GABRIEL | Christiana Gabriela Schrödera]]. {{author:PP}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''JOHANN GOTTLIEB BARTOLDI''' (4 X 1736 Gdańsk – 29 V 1788 Gdańsk), matematyk. Syn Karla Friedricha Bartoldiego, nauczyciela [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] i kantora przy [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. Uczył się w [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkole św. Piotra i Pawła]], a od 1751 roku w Gimnazjum Akademickim. W latach 1757–1761 studiował w Rostoku teologię i prawo, następnie (1761–1763) w Jenie prawo i matematykę. Jako prywatny nauczyciel odbył podróże po Europie (Niemcy, Francja, Włochy). W Gdańsku od roku 1774, powołany przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] na profesora Gimnazjum Akademickiego (gdzie nadal nauczał jego ojciec). Objął katedrę matematyki, wykładał także mechanikę i geografię, od roku 1784 fizykę. Stosował, jak na gdańskie warunki, nowe metody nauczania matematyki, np. eksperymenty w plenerze. Opierał się głównie na oświeceniowych podręcznikach Christiana Wolffa. Od 1784 członek [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]] jako referent nauk matematycznych i przyrodniczych. Do jego obowiązków należało informowanie o najważniejszych wydarzeniach oraz odkryciach z tych dziedzin. Opublikował ''Geschichte der Mathematik'' (Historia matematyki, 1785), redagował roczniki 3 ukazujących się w Gdańsku [[KALENDARZE | kalendarzy]]: ''Neuer und Alter Kunst- und Tugend-Calender'' (1776–1789), ''Neuer und Alter Haus- und Geschichts-Calender'' (1776–1789) oraz ''Allgemeiner Landwirtschafts-Calender'' (1777). Tworzył formy wierszowane, np. w roku 1757 napisał utwór na cześć nowego burgrabiego [[SCHRÖDER CHRISTIAN GABRIEL | Christiana Gabriela Schrödera]]. {{author:PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:39, 30 cze 2014
JOHANN GOTTLIEB BARTOLDI (4 X 1736 Gdańsk – 29 V 1788 Gdańsk), matematyk. Syn Karla Friedricha Bartoldiego, nauczyciela Gimnazjum Akademickiego i kantora przy kościele św. Trójcy. Uczył się w szkole św. Piotra i Pawła, a od 1751 roku w Gimnazjum Akademickim. W latach 1757–1761 studiował w Rostoku teologię i prawo, następnie (1761–1763) w Jenie prawo i matematykę. Jako prywatny nauczyciel odbył podróże po Europie (Niemcy, Francja, Włochy). W Gdańsku od roku 1774, powołany przez Radę Miejską na profesora Gimnazjum Akademickiego (gdzie nadal nauczał jego ojciec). Objął katedrę matematyki, wykładał także mechanikę i geografię, od roku 1784 fizykę. Stosował, jak na gdańskie warunki, nowe metody nauczania matematyki, np. eksperymenty w plenerze. Opierał się głównie na oświeceniowych podręcznikach Christiana Wolffa. Od 1784 członek Towarzystwa Przyrodniczego jako referent nauk matematycznych i przyrodniczych. Do jego obowiązków należało informowanie o najważniejszych wydarzeniach oraz odkryciach z tych dziedzin. Opublikował Geschichte der Mathematik (Historia matematyki, 1785), redagował roczniki 3 ukazujących się w Gdańsku kalendarzy: Neuer und Alter Kunst- und Tugend-Calender (1776–1789), Neuer und Alter Haus- und Geschichts-Calender (1776–1789) oraz Allgemeiner Landwirtschafts-Calender (1777). Tworzył formy wierszowane, np. w roku 1757 napisał utwór na cześć nowego burgrabiego Christiana Gabriela Schrödera.
