KOŚCIÓŁ BŁ. DOROTY Z MĄTÓW
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KOŚCIÓŁ BŁ. | + | '''KOŚCIÓŁ BŁ. [[DOROTA Z MĄTÓW WIELKICH | DOROTY Z MĄTÓW]]''', Jasień, ul. Kartuska 349. Jasień należał początkowo do parafii i [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościoła św. Franciszka z Asyżu]] w [[EMAUS | Emaus]], w ramach której w 1958 roku uruchomiono filialny [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA | kościół św. Jana Chrzciciela]] w [[KIEŁPINO GÓRNE | Kiełpinie Górnym]], obejmujący także i to osiedle. W roku 1963 wyodrębniono dla Jasienia osobny wikariat, w 1970 urządzono tu prowizoryczną kaplicę w garażu domu mieszkalnego (tymczasowej plebanii) przy ul. Kartuskiej 398 i w związku z rozbudową dzielnicy od 1972 podjęto starania o wybudowanie osobnego kościoła. Parafia pod wezwaniem bł. Doroty z Mątów założona została w czerwcu 1979 roku, obejmując początkowo także Kiełpino Górne. Po wyodrębnieniu kolejnych jednostek administracji kościelnej obecnie należą do niej „stary” i „nowy” Jasień, [[KIEŁPINEK | Kiełpinek]], osiedla Wiszące Ogrody i [[SZADÓŁKI | Szadółki]]. W roku 1982 poświęcono plac pod budowę kompleksu parafialnego przy ul. Kartuskiej 349, wzniesiono nową tymczasową kaplicę, w 1988, po otrzymaniu pozwolenia na budowę, rozpoczęto wznoszenie świątyni docelowej według projektu inż. architekta Henryka Dezora ([[ADALBERTUS-WERK | Adalbertus-Werk]] (Stowarzyszenie św. Wojciecha)). Pierwszą mszę w dolnym kościele odprawiono w 1994, w górnym w 2002. W 2007 roku abp [[GOCŁOWSKI TADEUSZ | Tadeusz Gocłowski]] dokonał uroczystej konsekracji całej świątyni. Obecnie trwa doposażanie kościoła dolnego. Świątynia wzniesiona na planie kwadratu, w kształcie Namiotu Przymierza, oś nawy głównej kościoła górnego mieści w przekątnej: w północnym końcu prezbiterium i zakrystia z przyległą plebanią, w południowym główne wejście. W osi (przekątnej przeciwległej) znajdują się kaplice Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Symbolikę świątyni, drogi prowadzącej ku spotkaniu z Bogiem, podkreśla doświetlenie wnętrza, układ ławek zbiegających się promieniście ku prezbiterium, sklepienie wznoszące się ku wieży w kulminacyjnym punkcie obiektu, nad ołtarzem. W prezbiterium kościoła górnego oryginalny żyrandol w formie „drzewa życia”. Parafia utrzymuje żywy kontakt ze wspólnotami, także z obszaru Niemiec, propagującymi kult bł. Doroty z Mątów. {{author: SK}} <br /><br /> |
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
Wersja z 15:28, 24 cze 2014
KOŚCIÓŁ BŁ. DOROTY Z MĄTÓW, Jasień, ul. Kartuska 349. Jasień należał początkowo do parafii i kościoła św. Franciszka z Asyżu w Emaus, w ramach której w 1958 roku uruchomiono filialny kościół św. Jana Chrzciciela w Kiełpinie Górnym, obejmujący także i to osiedle. W roku 1963 wyodrębniono dla Jasienia osobny wikariat, w 1970 urządzono tu prowizoryczną kaplicę w garażu domu mieszkalnego (tymczasowej plebanii) przy ul. Kartuskiej 398 i w związku z rozbudową dzielnicy od 1972 podjęto starania o wybudowanie osobnego kościoła. Parafia pod wezwaniem bł. Doroty z Mątów założona została w czerwcu 1979 roku, obejmując początkowo także Kiełpino Górne. Po wyodrębnieniu kolejnych jednostek administracji kościelnej obecnie należą do niej „stary” i „nowy” Jasień, Kiełpinek, osiedla Wiszące Ogrody i Szadółki. W roku 1982 poświęcono plac pod budowę kompleksu parafialnego przy ul. Kartuskiej 349, wzniesiono nową tymczasową kaplicę, w 1988, po otrzymaniu pozwolenia na budowę, rozpoczęto wznoszenie świątyni docelowej według projektu inż. architekta Henryka Dezora ( Adalbertus-Werk (Stowarzyszenie św. Wojciecha)). Pierwszą mszę w dolnym kościele odprawiono w 1994, w górnym w 2002. W 2007 roku abp Tadeusz Gocłowski dokonał uroczystej konsekracji całej świątyni. Obecnie trwa doposażanie kościoła dolnego. Świątynia wzniesiona na planie kwadratu, w kształcie Namiotu Przymierza, oś nawy głównej kościoła górnego mieści w przekątnej: w północnym końcu prezbiterium i zakrystia z przyległą plebanią, w południowym główne wejście. W osi (przekątnej przeciwległej) znajdują się kaplice Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Symbolikę świątyni, drogi prowadzącej ku spotkaniu z Bogiem, podkreśla doświetlenie wnętrza, układ ławek zbiegających się promieniście ku prezbiterium, sklepienie wznoszące się ku wieży w kulminacyjnym punkcie obiektu, nad ołtarzem. W prezbiterium kościoła górnego oryginalny żyrandol w formie „drzewa życia”. Parafia utrzymuje żywy kontakt ze wspólnotami, także z obszaru Niemiec, propagującymi kult bł. Doroty z Mątów.
| 1963–1980 | ks. Jan Dziuban (do 1979 administrator) |
| 1980–1981 | ks. Janusz Wojnicki (wikariusz adiutor) |
| 1981–1987 | ks. Bogdan Kupka (wikariusz adiutor) |
| 1987–2010 | ks. Bronisław Kabat |
| 2010– | ks. Zygmunt Słomski |
