KODEKS LUBECKI
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KODEKS LUBECKI''', przesłany w 1263 roku z Lubeki do Gdańska na prośbę księcia | + | '''KODEKS LUBECKI''', przesłany w 1263 roku z Lubeki do Gdańska na prośbę księcia [[ŚWIĘTOPEŁK | Świętopełka]] i mieszczan z lokowanego przez niego miasta na [[PRAWO LUBECKIE | prawie lubeckim]] ([[STARE MIASTO | Stare Miasto]]), jako zbiór norm prawnych, regulujących wewnętrzny ustrój życia miejskiego. Spisany na 19 kartach pergaminowych, w 100 artykułach zawierał regulacje w kwestii prawa karnego, cywilnego, rodzinnego, budowlanego. Określał zasady postępowania sądowego, ustalał kodeks karny, regulował kwestie porządku w mieście, zasady rozporządzania majątkiem, kontroli jakości pieniądza, miar, znaków towarowych. Uratowany ze zniszczeń miasta w 1308 roku ([[RZEŹ GDAŃSKA W 1308 ROKU | rzeź Gdańska]]), przejęty przez zakon krzyżacki. Po [[WOJNA TRZYNASTOLETNIA | wojnie trzynastoletniej]] przewieziony do Królewca, sprzedawany na aukcjach w latach 1744 i 1748, ze spuścizną ostatniego nabywcy w roku 1795 trafił do Dolnosaksońskiej Państwowej i Uniwersyteckiej Biblioteki (Niedersächsische Staats- und Universitätsbibliothek) w Getyndze, gdzie jest przechowywany. Opublikowany drukiem przez Tadeusza Domagałę w 2006. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 21:36, 23 cze 2014
KODEKS LUBECKI, przesłany w 1263 roku z Lubeki do Gdańska na prośbę księcia Świętopełka i mieszczan z lokowanego przez niego miasta na prawie lubeckim ( Stare Miasto), jako zbiór norm prawnych, regulujących wewnętrzny ustrój życia miejskiego. Spisany na 19 kartach pergaminowych, w 100 artykułach zawierał regulacje w kwestii prawa karnego, cywilnego, rodzinnego, budowlanego. Określał zasady postępowania sądowego, ustalał kodeks karny, regulował kwestie porządku w mieście, zasady rozporządzania majątkiem, kontroli jakości pieniądza, miar, znaków towarowych. Uratowany ze zniszczeń miasta w 1308 roku ( rzeź Gdańska), przejęty przez zakon krzyżacki. Po wojnie trzynastoletniej przewieziony do Królewca, sprzedawany na aukcjach w latach 1744 i 1748, ze spuścizną ostatniego nabywcy w roku 1795 trafił do Dolnosaksońskiej Państwowej i Uniwersyteckiej Biblioteki (Niedersächsische Staats- und Universitätsbibliothek) w Getyndze, gdzie jest przechowywany. Opublikowany drukiem przez Tadeusza Domagałę w 2006.
