SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ BRZEMIENNEJ W MATEMBLEWIE
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Wnętrze_kościoła_w_Sanktuarium_Matki_Bożej_Brzemiennej.JPG|thumb|Wnętrze kościoła w Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej]] | [[File:Wnętrze_kościoła_w_Sanktuarium_Matki_Bożej_Brzemiennej.JPG|thumb|Wnętrze kościoła w Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej]] | ||
| − | '''SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ BRZEMIENNEJ W MATEMBLEWIE''', ul. Matemblewska 9. Kult Matki Boskiej rozpoczął się w | + | '''SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ BRZEMIENNEJ W MATEMBLEWIE''', ul. Matemblewska 9. Kult Matki Boskiej rozpoczął się w [[MATEMBLEWO | Matemblewie]] za sprawą proboszcza w [[MATARNIA | Matarni]], Bernarda Mateblowskiego (Matemblewskiego) (1720 Olsztyn – 23 VIII 1794 Oliwa), zakonnika w [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztorze cystersów w Oliwie]], po objawieniu, według ustnej tradycji, z 1769 roku. Do rozpropagowania kultu przyczyniły się przechodzące przez Matemblewo pielgrzymki z [[CHEŁM | Chełma]] do Wejherowa. W 1790 roku, w drewnianej kaplicy na wzgórzu usypanym z inicjatywy cystersów z Oliwy (właścicieli Matemblewa), ustawiono modrzewiową, polichromowaną figurę Matki Bożej Brzemiennej, wykonaną w stylu tzw. Madonny Apokaliptycznej. Początkowo sanktuarium leżało w granicach parafii [[KOŚCIÓŁ ŚW. WALENTEGO | kościoła św. Walentego]] w Matarni. W roku 1903 w miejsce zrujnowanej drewnianej kaplicy wystawiono murowaną. Kult, początkowo lokalny, w okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] przybrał charakter zbiorowy; do Matemblewa zmierzały okazjonalne procesje z Oliwy i Matarni. Od 1920 sanktuarium znajdowało się w parafii [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO | kościoła Najświętszego Serca Jezusowego]] we Wrzeszczu, od 1929 – [[KOŚCIÓŁ MATKI BOSKIEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY | kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy]] w [[BRĘTOWO | Brętowie]]. Rozwój kultu nastąpił po II wojnie światowej, zwłaszcza po odnowieniu i ponownym poświęceniu figury (1953). Od 1977 roku istnieje księga próśb i podziękowań. W latach 70. XX wieku wybudowano kaplicę dolną z Najświętszym Sakramentem i obrazami upamiętniającymi najważniejsze wydarzenia z historii sanktuarium. Na wzgórzu z kaplicą znajdują się obrazy z 15 tajemnicami różańca św. W 1987 przy sanktuarium rozpoczęto budowę [[DIECEZJALNY DOM SAMOTNEJ MATKI W MATEMBLEWIE | Domu Diecezjalnego Samotnej Matki]]. Dwa lata później założono parafię Matki Bożej Brzemiennej z [[KOŚCIÓŁ NMP MATKI KOŚCIOŁA | kościołem NMP Matki Kościoła]]. Pierwszym kustoszem (i proboszczem) sanktuarium został ks. Kazimierz Krucz, opiekujący się miejscem od roku 1960 (jako proboszcz brętowski). W roku 1990 odbyła się koronacja figury Madonny z Matemblewa (przez bp. gdańskiego [[GOCŁOWSKI TADEUSZ | Tadeusza Gocłowskiego]] i bp. chełmińskiego Mariana Przykuckiego). W 1994 ustanowiono przy sanktuarium Centrum Apostolstwa Rodziny Chrześcijańskiej. Od 1998 roku odbywają się w Matemblewie festiwale młodzieży katolickiej „Młodzi i miłość”, działa Ośrodek Duszpasterstwa Młodych (ul. Matemblewska 28). W roku 1999 figurę z sanktuarium pobłogosławił papież Jan Paweł II. Po wizycie ustawiono przy sanktuarium ołtarz z mszy papieskiej na sopockim hipodromie jako element poświęconej w 2000 przez abp. T. Gocłowskiego plenerowej kalwarii. Zob. też [[DUCHACY | duchacy]]. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 15:04, 27 maj 2014
SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ BRZEMIENNEJ W MATEMBLEWIE, ul. Matemblewska 9. Kult Matki Boskiej rozpoczął się w Matemblewie za sprawą proboszcza w Matarni, Bernarda Mateblowskiego (Matemblewskiego) (1720 Olsztyn – 23 VIII 1794 Oliwa), zakonnika w klasztorze cystersów w Oliwie, po objawieniu, według ustnej tradycji, z 1769 roku. Do rozpropagowania kultu przyczyniły się przechodzące przez Matemblewo pielgrzymki z Chełma do Wejherowa. W 1790 roku, w drewnianej kaplicy na wzgórzu usypanym z inicjatywy cystersów z Oliwy (właścicieli Matemblewa), ustawiono modrzewiową, polichromowaną figurę Matki Bożej Brzemiennej, wykonaną w stylu tzw. Madonny Apokaliptycznej. Początkowo sanktuarium leżało w granicach parafii kościoła św. Walentego w Matarni. W roku 1903 w miejsce zrujnowanej drewnianej kaplicy wystawiono murowaną. Kult, początkowo lokalny, w okresie II Wolnego Miasta Gdańska przybrał charakter zbiorowy; do Matemblewa zmierzały okazjonalne procesje z Oliwy i Matarni. Od 1920 sanktuarium znajdowało się w parafii kościoła Najświętszego Serca Jezusowego we Wrzeszczu, od 1929 – kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Brętowie. Rozwój kultu nastąpił po II wojnie światowej, zwłaszcza po odnowieniu i ponownym poświęceniu figury (1953). Od 1977 roku istnieje księga próśb i podziękowań. W latach 70. XX wieku wybudowano kaplicę dolną z Najświętszym Sakramentem i obrazami upamiętniającymi najważniejsze wydarzenia z historii sanktuarium. Na wzgórzu z kaplicą znajdują się obrazy z 15 tajemnicami różańca św. W 1987 przy sanktuarium rozpoczęto budowę Domu Diecezjalnego Samotnej Matki. Dwa lata później założono parafię Matki Bożej Brzemiennej z kościołem NMP Matki Kościoła. Pierwszym kustoszem (i proboszczem) sanktuarium został ks. Kazimierz Krucz, opiekujący się miejscem od roku 1960 (jako proboszcz brętowski). W roku 1990 odbyła się koronacja figury Madonny z Matemblewa (przez bp. gdańskiego Tadeusza Gocłowskiego i bp. chełmińskiego Mariana Przykuckiego). W 1994 ustanowiono przy sanktuarium Centrum Apostolstwa Rodziny Chrześcijańskiej. Od 1998 roku odbywają się w Matemblewie festiwale młodzieży katolickiej „Młodzi i miłość”, działa Ośrodek Duszpasterstwa Młodych (ul. Matemblewska 28). W roku 1999 figurę z sanktuarium pobłogosławił papież Jan Paweł II. Po wizycie ustawiono przy sanktuarium ołtarz z mszy papieskiej na sopockim hipodromie jako element poświęconej w 2000 przez abp. T. Gocłowskiego plenerowej kalwarii. Zob. też duchacy.
